Bebek sahibi olmalı mıyız, bilemiyorum

RoyalBunny

Guru
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2013
591
523
333
Merhaba arkadaşlar. Bu soru çok uzun zamandır kafamı kurcalıyor ve cevap bulamıyorum..
Lise ve üniversite yıllarında evlenmek ve çocuk yapmak fikirleri benden dünya kadar uzaktı. Arkadaşlarım bu konularda hayaller kurarken onları anlam veremez bakışlarla izlerdim hep. Hadi evlilik neyse de çocuk asla ama asla derdim hep.

Bunun en önemli sebebi rahatına ve kendi programına çok düşkün bir insan olmam. Benim dışımda birinin hayatımı programlaması fikri bana korkunç geliyordu.. Hala da çok muhteşem gelmiyor aslında..

Çocukları ayağa bağlanmış bir pranga gibi gördüm hep..

Şimdi yaşım 35'e yaklaştı ve bu konuda bir şeyler yapacaksam bir an önce yapmam gerekiyor. Hala net değil kafamda hiçbir şey. Eğer çocuk kararı verirsem bu sadece mantıksal bir karar olacak sanırım. Yaşlanınca yalnız kalmamak gibi soğuk sebeplerle..

Bu yaşa geldim ama hala çocuk için hazır değilim.. Maddi açıdan hazır değilim, manevi açıdan hazır değili, hayatımın sağlam şekilde rayına oturduğundan (daha çok maddi konularda) emin değilim.. Eşimi seviyorum ama güvende hissetmiyorum.

Öyle ya da böyle, çocuk için halihazırda geç kalmış durumdayım. Bir karar vermem gerek ve bunu bir an önce yapmam gerek.

Sizler ne dersiniz? Deli gibi çocuk istemezken, bebek aşkıyla ölmezken yine de çocuk sahibi olmayı düşünmeli miyim?
 
İlk okuduğumda sizden anne olmaz, kesinlikle bir bebek yapmamalısınız diye düşündüm
Ama diğer yandan her kadının bu duyguyu yaşaması gerekli diye düşünüyorum.
Öyle özel, öyle güzel bir duygu ki tarifi yok, karnınızda bir kalp attığını düşünsenize...
Bir kadının;
Bedeninde bir beden daha taşıma fikri onu heyecanlandırmıyorsa, doğduğu günü, yumuk yumuk ellerinin, pufidik ayaklarının, ışık saçan gözlerinin, bal akan dudaklarının, cennet kokusunun hayalini kuramıyorsa
Minicik bir bebeğin ellerinde şekillendiğini görmek mutluluk vermeyecekse sakın ha sakın anne olmasın.
 
Çocuk olduğunda böyle hissetmeyeceğine çok eminmim. Onu kendine pranga olarak görme de, sen de bu hissiyattaysan çocuğuna pranga olan bilinçsizce çok sevdiğini sanıp onları kendilerine bağımlı hale getiren annelerden olmayacaksın bence.

Bence çok da iyi bir anne olabilirsin. Manevi boyutunu düşünme hiç. Maddiyat konusunda bir şey diyemem. Onu sen hesaplarsın ama çocuk olduğunda iyi ki olmuş diyeceksin..
 
ooof bende aynı sekılde hiç anne olasım yok sorumluluktan nefret edıyorum esımde cocuk ıstıyor napıcam bılmıyorum
 
Ben belkide buraya yorum yapması gereken son kişiyim çünkü ne evli ne de çocuk sahibiyim ancak yinede bu konu hakkında birkaç bir şey söylemek istiyorum canım sana..Bence çocuk kesinlikle şart değil.İnsanın hayatında iki büyük ve çok iyi düşünmesi gereken karardan biri de çocuk sahibi olmak evlilikten sonra.Eğer hiçbir şekilde buna hazır değilsen olma derim ben valla .Tüm hayatın boyunca pişman olmandan iyidir bence.
 
Canim aynen senin gibi biridim.yasim geçmeden karar vermeliydim.yaptim.oldu.
Birincisi sorumluluğu ve bakimi bana cok agir geldi.bunalima girdim çünkü siradan bir bebek değil hic uyku yok wcye zor gidiyorumki hayatimla ilgili plan falan yapayim.5 ay oldu kendim için afedersin ağda dişinda bisey yapamadim.
İkincisi bu duygu bambaşka bazen deli gibi agliyo gece saat Basi uyaniyo çok değil daha dun gece 3 de oturup agladim .Yoruldum bittim sinir kalmadi diye Esim yatirdi beni bebeğe vakti sabah aciktik biz diye geldiler yanima o ufacik gözlerin beni gorunce bir gülüşü bir atlayisi bir sevinci vardı sonrada oturup emzirirken mutluluktan agladim.

Bukadat karmasik bir durum yani.
 
Canım öncelikle merhaba.Ben 27 yaşındayım 3,5 senedir de evliyim.Ben de aynı senin gibiyim evliliği bir derece anlarım ama çocuk fikri bana gerçekten çok uzak geliyor şuan ve hatta önümüzdeki 3 yıl içinde bile hala diyeyim.Eşimde şu ara çok baskı yapıyor mesela ailesi de aynı şekilde ama ben tepkimi koydum yani bu öyle hadi çocuk yapalım deyip vermen gereken kolay bir karar değil kesinlikle çoook büyük sorumluluk.Eğer istemiyorsan kesinlikle yapma derim çünkü mutsuz olursun.İnan bana çevremde de çok örneğini gördüm bunalımdan çıkamayanlar mı dersin tatile gidemeyenler mi dersin.Hem bence mutlu bir evliliğin varsa çocuk şart değil.Bilmiyorum ben böyle düşünüyorum senin için hayırlı olmasını diliyorum her şeyin..
 
Bu konuyu açalı bir yıldan fazla süre geçmiş ve şu an hamileyim. Ama düşük tehdidim var. Kaybetmeyi istemiyorum. Ama çok deli gibi de korkmuyorum. Ne hissettiğimi bilmiyorum. Henüz kendimi müstakbel bir anne gibi hissetmiyorum. İçimde bir canlı varmış gibi hissetmiyorum. Zaten belki de yok.. Doktorlar keseyi gördü ama bebeği göremedi. Belki de sonra yıkılmamak için bağlanmamaya çalışıyorum. Pazartesi yine kontrolüm var. Belki netleşir bir şeyler. Bana şans diler misiniz Pazartesi ve sonrasında her şey iyi geçsin..
 
Kac haftalık hamilesiniz? Düşük için progestan fitil(hap) ve igne kullanılır doktorunuz size vermedimi peki ilac?
 
Bende 5+ haftalikken keseyi gördüm 6+haftalikken(gecen hafta) kalp atışlarıni dinledim.Bu hafta 7+haftaligim gecen hafta eşim işi dolayisiyla gelememisti dün beraber tekrar kalp atışını dinledik.Ama tabiki her gebenin hamileligi farklıdır sanırım. Benimde en basindan beri ara ara kanamam vardi rahmin icinden geliyor dedi doktor fitil ve 3 gunde 1 igne verdı 3 haftadır kullanıyorum cok şükür kanamam gecti ama ilaclara 12.haftaya kadar devam dedi risk almayalim dedi doktorum.
 
6 hafta, 6 günlük hamileyim şu anda. 6+2'de gittim doktora ama göremedik bebeği Kesenin büyüklüğü hafta ile uyumlu dedi yani geç döllenme değil Progestan verdi sabah 1 akşam 2 al dedi onu kullanıyorum iğne vermedi hiç.
 
Allah hakkınızda hayırlısını versin, bende 30 yaşındayım, bi karar vermem gerek ama hiç anne olmak istemiyorum...Etrafımdaki herkes çocuk rahme düşünce farklı hissedersin, hele doğunca hiç vazgeçemezsin falan diyor ama bana hiç inandırıcı gelmiyor.Bu hayatı yaşamak bile artık zor geliyor, mutsuzum galiba...benim gibi karamsar birinin, özgüveni eksik birinin anne olmaması daha hayırlı galiba işim gücümde var, ayakları üzerinde duran biriyim, eşimi de sewiyorum ama bilmiyorum , bu hayatı yaşamak çoğu zaman sıkıyor beni, stresli, çok ince düşünen, takıntılı biriyim, bi sorunu kafaya taktım mı saatlerce kitlenip kalıyorum, bir çocuğa verebilecek pek bişeyim yok, öyle hissediyorum...Üstelik ben bir eğitimciyim, şu zamane , şımarık, utanması, çekinmesi kalmayan sinirlerimi zıplatan veletleri gördükçe, aman boşver çocuk falan yapma diyorum
 
Ben de tam sizin gibi hissediyordum blckndwht ve hamile olduğumu öğrendiğimde de pembe bulutların üzerine çıkmadım. :) Halen ne hissettiğimi bilmiyorum. Akıntıya bıraktım kendimi.
 
blckndwht .!.:
Zaman içinde duygularında, düşüncelerinde değişiklik olursa buradan yaz, merak ediyorum:)
Genişletmek için tıkla...
Bugün doktor kontrolüm vardı. Daha önce keseyi görmüş fakat bebeği görememiştik o yüzden kafam karışıktı biraz. Biraz endişe, biraz boşvermişlik, kendini hala hazır hissetmeme.. karma karışık bir sürü duygu.
Ama bu defa ultrasonda onu gördük ve kalp atışlarını da duyabildik. :) O kadar heyecanlandım ki duyunca. :) Hiç bu kadar sevineceğimi bilmiyordum. Hala düşündükçe içim bir garip oluyor.. umarım bu güzel hisler artarak devam eder.
 
Amin inşallah, ben de araftayım...Başkalarının çocuklarını gördükçe bende yaşamalıyım bu duyguyu benimde olsun diyorum, sonra ya ben kendime zor bakıyorum, o sorumluluğu nasıl alacam, kesin çok mutsuz olurum, ne doğum acısına, ne o uykusuz gecelere, ne de bir ömür boyu sürecek o sorumluluğu alamam diyorum
 
Beni korkutan bebekliğindeki zorluklar, uykusuzluk vb değil de daha çok hayat boyu sorumluluk tarafı işin. Kendini adama gereği. Bir de ona en iyi şartları sunamama endişesi..

Şu günlerde biri bana hamile olduğumu hatırlatacak bir şey söylese, bebek hakkında "minnoş", "bebiş" gibi kelimeler kullansa sinir oluyorum neden bilmiyorum.. Dengesiz oldum iyice..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Bütün Hayatımızı Etkileyecek Bir Kararı Veremiyorum Siz Olsanız Ne Yapardınız ?
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
akrephanim
1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
3K
nilsu83
K
Ayrılmalı mıyız artık? Gitmeli miyim bu yerden ?
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
yenGEnC
Bir Gencin Hayatı, İntihar düşüncesi Lütfen okuyun 🙏
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
3K
clara
A
Oğlumun kreşte yaşadıkları
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
2K
alindalin
A
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…