Iyi akşamlar,
Ben artik hayattan soğudum ve bunaldim.Çaliş çaliş ve yine çaliş.
Ben şimdi 15senedir calişiyorum,arada 1-2sene cocuk izinlerim oldu.Simdi çocuklarim büyüdü hersey daha rahat ve daha kolay olmasi gerekirken zorlaşti.Cocuklarim çok yemek secerler,eşimde öyle.Sebze yemeklerin coğunu yemezler.mesela karnibahar,
lahana,kabak,pirasa ...
sonra büyük oğlum bakliyatlari yemez,küçük oğlum yemeklerin içinde tomates ve biberli yemez...bende menemeni çok severim .
Bu yemek konusu beni yemek yapmaktan soğuttu.Bir ara sürekli yeni yemektarifleri ariyordum ama oda zor oluyor çaliştiğim icin.
Benim öglen iki saat tatilim var ev yakn olduğu icin evime gelirim yemeğimi pişirmek isterim.
Saat aksam 7 evdeyim ondan sonra birsey yapmam evde .
Yani ben bunlari yaziyorum ve sanki cok normal gibi geliyor ama öyle değil..
Hayatimda güzel ve coşkulu heycanli anlarlar yok beni boğudu bu tempo.
Hayattan zevk almaz oldum hafta sonu olmasini bile istemiyorum ,evde yine beni bekleyen sıkıci işler.bir aile gibi zaman gecirmiyoruz.
Birde bir düzenim olsa daha koly olacak ama cok üşengec oldum kendi
bakimimi bile ihmal ediyorum.
Böyle boş yaşamak istemiyorum .
Hayattim dolu dolu olsun yaptiğim seyler anlam kazansin istiyorum.
Ben artik bu rolu ,anne olmayi, beceremiyorum.
Herşeyim eksik:
yemeklerim,çamaşirim,temizliğim ve daha doğrusu onlara olan sevgi gösterişim..
