kızlar gerçekten yoruldum yaa... her zaman benden önemli şeyler var hayatında... beni az buçuk takip edenler bilir sevgilimle en son görüşmemizin üstünden yaklaşık 8 ay geçti, ayrı şehirlerdeyiz, bu arada çok tatsız şeyler yaşadık, önce patronu sorun oldu işinden ayrıldı, 2 hafta iş aradı bu arada nette bazı kızlarla sohbet ettiğini öğrendim "eğlence için" dedi bi daha nete bile girmiceğini söledi (bi daha nete girmedi) en sonunda işe girdi yoğun iş temposu nedeniyle yaklaşık 1 aydır da doru düzgün telde bile konuşamaz olduk, bu arada her zaman var olan problemlerimiz de devam etti, bi araya gelemedik bi türlü, önce para sorun oldu sonra vakit sıkıntısı... bu arada etrafından "bu kız okulu bitirince sana bakmaz" telkinleri devam ediyodu (kendisi lise mezunu, ticaretle uraşıyo, ben üniversitede öğrenciyim) ara ara bu problem oldu, yeri geldi o pes etti ben güvence verdim onu ne olursa olsun seveceğime dair falan filan...
sürekli sorunlarla boğuşurken beni ayakta tutan tek şey ona karşı hissettiğim derin duygularım; aşkımdı... ama artık yorulduğumu hissediyoum... bugün bayramın birinci günü sabahtan beri beni aramasını bekledim herkese gönderdiği toplu mesajlardan birini atmış bana, akşam 8e doğru da aradı, kısa bi konuşma yaptık her zamanki gibi " kusura bakma aşkım vaktim olmadı" dedi...
kızlar ayrılmayı çok denedim ama yapamadım söleyemedim, çok çok çok seviyorum, onsuz geçicek bi hayatı düşünemiyorum bile, benden ayrılınca sonuçta hayatına başka insanlar giricek, birisiyle yuva kurucak, çocukları olucak; kısacası benim hayallerimi başkası yaşicak... bu fikre tahammül edemiyorum o yüzden bırakıp önüme de bakamıyorum, boşa koysam olmuyo doluya koysam almıyo...
sevgi her engeli aşar mı? lütfen bana umut verici bişeyler söleyin sıkışıp kaldımmafoldumben
sürekli sorunlarla boğuşurken beni ayakta tutan tek şey ona karşı hissettiğim derin duygularım; aşkımdı... ama artık yorulduğumu hissediyoum... bugün bayramın birinci günü sabahtan beri beni aramasını bekledim herkese gönderdiği toplu mesajlardan birini atmış bana, akşam 8e doğru da aradı, kısa bi konuşma yaptık her zamanki gibi " kusura bakma aşkım vaktim olmadı" dedi...
kızlar ayrılmayı çok denedim ama yapamadım söleyemedim, çok çok çok seviyorum, onsuz geçicek bi hayatı düşünemiyorum bile, benden ayrılınca sonuçta hayatına başka insanlar giricek, birisiyle yuva kurucak, çocukları olucak; kısacası benim hayallerimi başkası yaşicak... bu fikre tahammül edemiyorum o yüzden bırakıp önüme de bakamıyorum, boşa koysam olmuyo doluya koysam almıyo...
sevgi her engeli aşar mı? lütfen bana umut verici bişeyler söleyin sıkışıp kaldımmafoldumben