- 2 Ekim 2014
- 585
- 183
- 33
- 29
- Konu Sahibi Kahvedelisiii
-
- #1
Belki defalarca yazdım burda bu konuyu.Aslında burası benim bir nevi günlüğüm,rahatlamak için yazıyorum.Ne kadar işe yararsa artık.Ben görücü usulü ile evlenmiş bir çiftin ilk çocuğuyum, bir de erkek kardeşim var. Babam anne baba sevgisi görmeden ite kaka büyümüş.Sürekli yaralı çocuğu var ve herkes onun etrafında dönmeli.Babamın acılarını küçümsediğimi düşünmeyin. Ama geçmişte yaşayarak bir yere varılmıyor.Ben daha 5-6 yaşındayken babamın elini tutup babamın annemi aldattığı metresinin yanında gezip , evine giriyordum o zaman çocuktum tabii ki.Hiç unutmadığım hatıralar var benim.
- Babam kapalılara karşı bir adam o kadın kapandığında babam hiç birşey dememişti .Annemse dinine bağlı kapalı olmaya çalışıyor.Babam yokken başını örtüyor.Babam yakalarsa kavga çıkıyor.
Annem de dört dörtlük diyemem. Zaten kimse dört dörtlük değil.Annemi psikatriye götürdüm depresyondaymış.Bütün gün evde kendi kendine konuşur.Ben anneme birşey anlatamam çünkü babamın duymasından korkar.Babam duyarsa da psikolojik baskı uygular.
Babam ben 6 sınıfa giderken battı zaten o kadınla evlenme planları yaptığı için anneme sürekli boşanma davası açıyordu o günlerde babama mektup yazmıştım küçücük kalbimle üzerinden zaman geçtikten sonra rahmetli anneannem bulmuş da hüngür hüngür ağlamış o mektubu bulunca ama yine de anneme boşan dedim. Sonra babam bulunduğumuz şehri terk etti.Biz evin kirasını ödeyemedik çünkü annem hiç çalışmamış. Dedem aldı bizi yanına ve ne kadar onlara şükretsem de cehenneme hoşgeldiniz. Dedem aksi bir adam sinirli kardeşim o zamanla 5 yaşında hiperaktif yerinde durmayan bir çocuk.Zor günlerdi. Büyük halam bana pembe tüylü bir defter aldı içine atma buna yaz dedi. Benim için bir çare oldu o defter hiç unutamam
Babama defalarca mesaj attım ne olur bir kez beni görmeye gel seni çok özledim diye.O zamanlar voleybol oynardım ne olur beni izlemeye gel stada derdim ve hep gözüm tribünleri arardı. Hiç bir zaman gelmedi.
Annem hadi gidiyoruz dedi sabahın köründe kardeşimi de alıp ilk otobüsle babamın bulunduğu şehre geldik.Babam gelmek istemedi bende buna karşılık mesaj attım eğer gelmezsen senin ne kadar beni evlatlıktan ret etme hakkın varsa bende seni babalıktan ret ederim bi daha yüzümü göremezsin dedim ve geldi bir ay bir odalı evde kaldık. Sonra temelli o şehre taşındık.Annemin dizinde ağladı o kadın için... 1 ay o kadar güzel geçti ki.Sonra babam içkiye başladı. Ben 11 ya da 12. sınıfa giderken artık nefes alamaz hale geldim. Dağ gibi dediğiniz adam ayakta duramıyorum ilk aşkıma örnek aldığım insana bi bakar mısınız ? Şimdi 21 yaşındayım ve kendimi çok çaresiz hissediyorum başka şehirde okuyorum memleketimizde göz görmez gönül katlanır misali. Bir erkek arkadaşım var bana elinden geldiğince destek oluyor.Bu arada geçtiğimiz ağustos ayında gögsümden ameliyat oldum iyi huylu bir kitle alındı 60mm hani belki bu üzüntüye bağlı değil ama hormonlarım da yüksek çıktı ve mr 'a girdim henüz sonuçlarım çıkmadı ama internette araştırdım .Araştırmalarım hiç iç açıcı değil.Herşeyi aklıma takmaya başladım henüz 3-4 ay oldu babam beni aradı kızım ben birisi ile görüşüyorum olacağından değil ama dedi. Ben daha erkek arkadaşım var bile diyemezken babam bana annemi aldattığını söylüyor. Hergün içip içip kavga çıkartır hale geldi vicdanını rahatlatıyor herhalde. Ben onlarla hiç birşeyimi paylaşamaz oldum. Daralıyorum ...
Gecenin 3'nde uyanıyorum babam yine içmiş bi kadınla bağıra bağıra telefonla konuşuyor.Yaşım büyüdükçe kaldıramaz hale geldim.
Neden mi ses çıkartmıyorum çünkü ya öğrenilmiş çaresizliği öğrendim ya da bana pskilojik baskı olarak bana döndüğü için. İlk üniversiteyi kazandığımda beni göndermek istemediler hergün içip içip beni aradı. Sen bizi istemiyor musun? Sen bizi küçük görüyorsunuz o yüzden başka şehirde okuyorsun.
Bugün mü yine kavga çıkaracak birşey buldu ve başka odada içiyor. Bi de kendine içki mezesi almış(Balık) Doya doya yesin benim için sorun yok ama annem ev ekmeği yemek istiyor babamsa beyaz ekmek anneme sen niye bizimle aynı ekmeği yemiyorsun diye kavga ediyor.
İçimde birike birike vücudum hastalık olarak atıyor.Dayanmıyorum artık ne yapmam gerek ne olur bana bi akıl verin
- Babam kapalılara karşı bir adam o kadın kapandığında babam hiç birşey dememişti .Annemse dinine bağlı kapalı olmaya çalışıyor.Babam yokken başını örtüyor.Babam yakalarsa kavga çıkıyor.
Annem de dört dörtlük diyemem. Zaten kimse dört dörtlük değil.Annemi psikatriye götürdüm depresyondaymış.Bütün gün evde kendi kendine konuşur.Ben anneme birşey anlatamam çünkü babamın duymasından korkar.Babam duyarsa da psikolojik baskı uygular.
Babam ben 6 sınıfa giderken battı zaten o kadınla evlenme planları yaptığı için anneme sürekli boşanma davası açıyordu o günlerde babama mektup yazmıştım küçücük kalbimle üzerinden zaman geçtikten sonra rahmetli anneannem bulmuş da hüngür hüngür ağlamış o mektubu bulunca ama yine de anneme boşan dedim. Sonra babam bulunduğumuz şehri terk etti.Biz evin kirasını ödeyemedik çünkü annem hiç çalışmamış. Dedem aldı bizi yanına ve ne kadar onlara şükretsem de cehenneme hoşgeldiniz. Dedem aksi bir adam sinirli kardeşim o zamanla 5 yaşında hiperaktif yerinde durmayan bir çocuk.Zor günlerdi. Büyük halam bana pembe tüylü bir defter aldı içine atma buna yaz dedi. Benim için bir çare oldu o defter hiç unutamam
Babama defalarca mesaj attım ne olur bir kez beni görmeye gel seni çok özledim diye.O zamanlar voleybol oynardım ne olur beni izlemeye gel stada derdim ve hep gözüm tribünleri arardı. Hiç bir zaman gelmedi.
Annem hadi gidiyoruz dedi sabahın köründe kardeşimi de alıp ilk otobüsle babamın bulunduğu şehre geldik.Babam gelmek istemedi bende buna karşılık mesaj attım eğer gelmezsen senin ne kadar beni evlatlıktan ret etme hakkın varsa bende seni babalıktan ret ederim bi daha yüzümü göremezsin dedim ve geldi bir ay bir odalı evde kaldık. Sonra temelli o şehre taşındık.Annemin dizinde ağladı o kadın için... 1 ay o kadar güzel geçti ki.Sonra babam içkiye başladı. Ben 11 ya da 12. sınıfa giderken artık nefes alamaz hale geldim. Dağ gibi dediğiniz adam ayakta duramıyorum ilk aşkıma örnek aldığım insana bi bakar mısınız ? Şimdi 21 yaşındayım ve kendimi çok çaresiz hissediyorum başka şehirde okuyorum memleketimizde göz görmez gönül katlanır misali. Bir erkek arkadaşım var bana elinden geldiğince destek oluyor.Bu arada geçtiğimiz ağustos ayında gögsümden ameliyat oldum iyi huylu bir kitle alındı 60mm hani belki bu üzüntüye bağlı değil ama hormonlarım da yüksek çıktı ve mr 'a girdim henüz sonuçlarım çıkmadı ama internette araştırdım .Araştırmalarım hiç iç açıcı değil.Herşeyi aklıma takmaya başladım henüz 3-4 ay oldu babam beni aradı kızım ben birisi ile görüşüyorum olacağından değil ama dedi. Ben daha erkek arkadaşım var bile diyemezken babam bana annemi aldattığını söylüyor. Hergün içip içip kavga çıkartır hale geldi vicdanını rahatlatıyor herhalde. Ben onlarla hiç birşeyimi paylaşamaz oldum. Daralıyorum ...
Gecenin 3'nde uyanıyorum babam yine içmiş bi kadınla bağıra bağıra telefonla konuşuyor.Yaşım büyüdükçe kaldıramaz hale geldim.
Neden mi ses çıkartmıyorum çünkü ya öğrenilmiş çaresizliği öğrendim ya da bana pskilojik baskı olarak bana döndüğü için. İlk üniversiteyi kazandığımda beni göndermek istemediler hergün içip içip beni aradı. Sen bizi istemiyor musun? Sen bizi küçük görüyorsunuz o yüzden başka şehirde okuyorsun.
Bugün mü yine kavga çıkaracak birşey buldu ve başka odada içiyor. Bi de kendine içki mezesi almış(Balık) Doya doya yesin benim için sorun yok ama annem ev ekmeği yemek istiyor babamsa beyaz ekmek anneme sen niye bizimle aynı ekmeği yemiyorsun diye kavga ediyor.
İçimde birike birike vücudum hastalık olarak atıyor.Dayanmıyorum artık ne yapmam gerek ne olur bana bi akıl verin
Son düzenleme: