ben başından nışanlıma dedim farkı şehire gidemem diye.. ne yapmam lazım şimdi ??

iş yerinden bi ablamda senin gibi söylüyo.. gitmeyi göze alamaz diyo.. bencede göze alamaz ama değer mi en güzel zamanlarımızın böyle inatlıklarla geçmesine..

geldiğinde konuşacağım askerlik o kadar zor ki.. ben çok uysalım, hiç inat yapmam, gurur yapmam küs kalamam...
nışanlım bazen aksilik yapıyo.. onun inatlıklarını 3 yıldır törpüledim ama zaman zaman bencillik yapıyo...

Nışanlım kendi ailesini düşünmüyorki benim ailemi düşünsün o sadece kuracağı yuvasını düşünüyo.. kardeşimi biliyo, aslında çok yufka yürekli..
ama kimseyi benden ve bizim geleceğimizden üstün tutmak istemiyo ve benim önceliğimin kardeşlerim oluşuna çok üzülüyo...

beni engelli kardeşi olan anlar.. çok zor.. 20 yaşında güzeller güzeli otizm hastası bi kardeşim var.... birde erkek kardeşim var..
otizm hastası kız kardeşimi bi görseniz o kadar güzel ki....
Allah anneme bana öyle bi sevgi vermişki onu bebek gibi seviyoruz... gözümüzde sanki bebek..... erkek kardeşimde öyle seviyo abalsı özlemi....
can ve özlem... zaten rumuzumda cnozlem... bu satırları yazarken ağlıyorum
inşallah nışanlım anlar beni... Allahtan başka sığınacağım kimse yok

başka şehire gitmemek için haklı sebeplerin var gerçekten..
üzülme canım ağlama bence nişanlın askerlik psikolojisi ile anlayışlı davranamamış, askerliğini bitirip geldikten sonra oturup yüzyüze konuşup anlaşacağınızı düşünüyorum ben..

cnm benim kıyamam sana ben seni haklı gördüm tabikide anneni ve hasta kardeşiniş bırakıp gitme bi şekilde nişanlına bunu kabul ettir

ya benim babam yok.. o kadar sıkıntısını çekiyorum ki.. hem bana baba gibi yakşalacak bi kayınpederim olsun istedim ama nışnalımda babasını 8 yaşında kaybetmiş
o yuzden biz birbirmizin herşeyi olduk.. onu sadece nışanlı olarak görmüyorum 3 yıl içinde bana yeri geldi anne baba yeri geldi abi gibi oldu..
kaybetmeyi göze alamıyorum... ayrılırsam gercekten yaşayamam... nışanlım benden cok daha merhametli ailem konusunda ama kabul etmiyo kendinden başkasına göre plan yapmamı ama kardeşlerim onlar benim..

ne olur bana dua edin arkadaşlarım ne olur.... çok kötü durumdayım.... Allah kimseyi annesiz babasız bırakmasın.......

cnozlem .!.:

ya benim babam yok.. o kadar sıkıntısını çekiyorum ki.. hem bana baba gibi yakşalacak bi kayınpederim olsun istedim ama nışnalımda babasını 8 yaşında kaybetmiş
o yuzden biz birbirmizin herşeyi olduk.. onu sadece nışanlı olarak görmüyorum 3 yıl içinde bana yeri geldi anne baba yeri geldi abi gibi oldu..
kaybetmeyi göze alamıyorum... ayrılırsam gercekten yaşayamam... nışanlım benden cok daha merhametli ailem konusunda ama kabul etmiyo kendinden başkasına göre plan yapmamı ama kardeşlerim onlar benim..

ne olur bana dua edin arkadaşlarım ne olur.... çok kötü durumdayım.... Allah kimseyi annesiz babasız bırakmasın.......

Genişletmek için tıkla...

anlıyorum cnm benimde babam yok gerçekten seni çok iyi anlıyorum allah yardımcın olsun hayırlısı olsunn

Ne diyim Allah yardımcınız olsun. Eğer gidersen vicdan azabından kahrolursun, gitmez de ayrılırsan acıdan kahrolursun. Böyle bir durum yaşamadım. Allah da yaşatmasın. Tamamen duygularını anlamadan olayları anlamadan yorum yapacağım. O yüzden ne kafanı karıştırmak isterim nede birşeylere sebep olmak isterim.

Ama kardeşlerinin sana daha çok ihtiyaçları var emin ol. Onları yalnız bırakma ne olur. Ne yap yap ikna et nişanlını ama bırakma onları. Belki o da ailesini düşünüp orada kalmak istiyordur. Onu da anlarım.
Benim çok yakın arkadaşımın erkek kardeşi de zeka geriliği var. Şu anda 25 yaşlarında ama biz de onu aynı bebek gibi seviyoruz. 5-6 yaşındaki bir çocuğun zekasında. Davranışlarıda öyle. O kız evlendi şanslıydı ki aynı şehirde kaldılar ama senin gibi bir durum olsa asla bırakmazdı. Sen anlatınca aynı onları gördüm sanki. O kadar çok seviyorlar ve düşkünler ki onlar için bırak nişanlıyı kendi canlarına değişmezler.
Sen gidersen kardeşin çok üzülür. Zaten hasta. Kim bilir neler yaşıyor içinde. Birde onu terk etmişsin gibi hisseder. Belki kızacaklar yazdıklarıma buradakiler. Ama şöyle de bir şey var. Burada okuyoruz nice büyük aşklar yaşayanlar sonu hüsranla bitiyor. (İnşallah olmaz) eğer öyle bişey olursa inan kahrından ölürsün. Yapacağın tek şey nişanlını ikna etmek. Umarım herşey istediğin gibi olur.

kocabebegim .!.:

Ne diyim Allah yardımcınız olsun. Eğer gidersen vicdan azabından kahrolursun, gitmez de ayrılırsan acıdan kahrolursun. Böyle bir durum yaşamadım. Allah da yaşatmasın. Tamamen duygularını anlamadan olayları anlamadan yorum yapacağım. O yüzden ne kafanı karıştırmak isterim nede birşeylere sebep olmak isterim.

Ama kardeşlerinin sana daha çok ihtiyaçları var emin ol. Onları yalnız bırakma ne olur. Ne yap yap ikna et nişanlını ama bırakma onları. Belki o da ailesini düşünüp orada kalmak istiyordur. Onu da anlarım.
Benim çok yakın arkadaşımın erkek kardeşi de zeka geriliği var. Şu anda 25 yaşlarında ama biz de onu aynı bebek gibi seviyoruz. 5-6 yaşındaki bir çocuğun zekasında. Davranışlarıda öyle. O kız evlendi şanslıydı ki aynı şehirde kaldılar ama senin gibi bir durum olsa asla bırakmazdı. Sen anlatınca aynı onları gördüm sanki. O kadar çok seviyorlar ve düşkünler ki onlar için bırak nişanlıyı kendi canlarına değişmezler.
Sen gidersen kardeşin çok üzülür. Zaten hasta. Kim bilir neler yaşıyor içinde. Birde onu terk etmişsin gibi hisseder. Belki kızacaklar yazdıklarıma buradakiler. Ama şöyle de bir şey var. Burada okuyoruz nice büyük aşklar yaşayanlar sonu hüsranla bitiyor. (İnşallah olmaz) eğer öyle bişey olursa inan kahrından ölürsün. Yapacağın tek şey nişanlını ikna etmek. Umarım herşey istediğin gibi olur.

Genişletmek için tıkla...

derdimi dinlediğin yol gösterdiğin için Allah razı olsun canım.. gidersem ben kendimi biliyorum hergün ağlamaktan harap olurum
gittiğim yere uyum sağlardım, arkadaş edinirdim hayatımı anlamlı kılardım belki ama ardımda iki kardeşim ve eşi başında olan annem olsaydı..
gidince alışamayacağımı nışinalımda biliyor aslında..

ya bana deseler ki... sen ölelceksin ama kardeşin iyileşecek inan bana canımı özlem için seve seve veririm.. ah neler cektik bi bilsen..
babam yaşıyo benim.. ayrıldılar 2 yıl oluyo... babam anneme kızıp bu kardeşim özlemi bize 2 yıl göstermedi.. o sıralar okuldaydım başka sehirde..
kardşelerimden kaç sene ayrı kaldım.. yemek yiyemedim kardeşlerim ne yiyor diye... küçüklüğümden beri her gece dua ederim..
kardeşim iyileşsin diye...

neler çektim bi bilsen... şuan bunları yazarken ağlıyorum iş yerinde.. benim içimde ömrüm boyunca kapanmayacak yaralarım var..
normal kardeşten öte özlem benim için.. asla bırakamam... nışanlımla daha çıkarken kendimi o kadar adadım ki ona.. coğu zaman ihmal ettim annemi kardeşlerimi onları düşününce içim acıyo... geceleri hep ağlıyorum...

çok mu istediklerim ? kardeşlerimin olduğu şehirde yuva kurmak onlardan hiç ayrılmamak... ya yazamıyo işte insan herşeyi..
ama annem ben we kardeşlerim çok çektik..... hayatımda ben benim kadar yıpranmış bi insan daha tanımıyorum..
benim yaşadıklarımı Allah kimseye yaşatmasın...

canım Alah razı olsun yol gösterdğin için.. bende hatalıyım.. çünkü benide yaşadığım ailevi sıkıntılar ve bu askerlik ayrılığı yordu..

söylemem gerekenleri söyledim.. ailemin bizim için neler yaptığını onun ailesinin ne kadar pasif olduğunu.. bunlara rağmen bana bunu sunuşunu..

onun için neler yaptığımı salt kendi maaşıma güvenerek evlenmek için kredi cekeceğimi.. bunları o küçük şehirde kardeşlerimden ayrılmak için mi yapacağımı ağır bi dille anlattım.. sinirden.. burda size anlattığıkm gbi sakin anlatamadım..

bana beni neden Ankarada tutmaya calışıyosun diyo.. sanki bilmiyomuş gibi

bende anlamıyorum ki... açık açık yazayım işte zaten profilde yaşadığım şehir yazıyo.. eltimlerden falan çekindiğimden güya gizliyordum ama alnım açık benim..
ben Ankaradayım onlar Edirnenin köyündeler... her yerde laf ediyorlarmış cnozlem artık buraya gelmeli.. büyük eltim war o kdr tatlıki..

iyide senin oğlunun işi yok Edirnede ne yapacak demiş.. tabi ben küçük eltimi kendime dost bilip Ankaradan ayrılmak istemedğimi
ailevi durumlarımı anlatmıştım... odur budur k.walidenin ağzında artık nışnalın nereye giderse sende orya gitceksin lafları....

ya onlar beni istemeye gelince benim dedem nışanlımı ve beni alıyo karşısına bakın bi anneniz war sahip çıkın kırmayın büyüğünüz diyo

k.walidem ise aynı şekilde benim ailem için nışanlıma bu tarz akıllar vermiyo....

orda sürekli lşaf yaptılar eminim.. sonra bi akraba aradı sanki benim nışanlım vasıfsız bi insan gibi şu iş bulur bu iş bulur......

ya biz kaymakamın yanına gitmiştik beni işten çıkarmışlardı iş bulamadı adam bana.....

ben kendi cabamla bu işi buldum... nışanlıma benim kadar yok musun diye ağır konuştum... sinirlendim direk....

ama k.walidemler nışanlımı her aradıklarında (( hoş yılda bi kez ararlar oğullarını bile )) Ankarada yaşamayın diyo

nışanlım aklı başında biri.. ama fikir edinmiş kafasındaki bana "ben nereye gidersem orya gelceksin ben erkeğim" lafını etti şok oldum

offf offf bi büyüğümüz yo ki aklı başında.... annem var kadıncaz üzülür anlatamam.. dayım var.. oda beni o kdr cok severki nışanlıma yakıştıramıyo zaten
bunu desem iyice sorun olur.. ne yapacağım bilemiyorum