Ben ben degilim artik !!

Ben meslege takilmadim olabilir.
Bana asil garip gelen daha bosanmamis hatta evden daha ayrilali bile cok olmamisken hemen asik olmak .evlenmek isteginiz hadi diyelimki senelerdir evlisinizde coktan bitmistir cok kisa ustelik sixzden yasca buyuk ve daha once evlenmis olmasi demekki cok sevdiniz sevildiniz bi onceki konunuzda haril haril yuzuk ariyosunuz sonraki konu dul bayanlarin ne hissetigiyleki ordada hic bisekilde bahsetmiyosunuz durumunuzdan 8 ay bunlari yasamak icin cok uzun bi zaman degil bence yani evliyken evliligi dusunmek banada garip gelen .

Aradaki yorumlari okuyamadim cunku bugun tam 14 tane istismar vakasiyla calistim ve kafam kazan gibi. Ama tartismanin gereksiz sekilde uzadigini fark ettim 21 sayfa kadar.

Ve belki yine gereksiz yere insanlar banlanacak cunku kimse klavye basindan iyi/kotu psikolog oldugumun ya da normal/anormal oldugumun cikarimini yapamaz. Yillarca calismis tecrubeli psikiyatrist ve psikologlar dahi yuz yuze gorusmeden ve yasam oykusunu bilmeden insanlarla ilgili kararlar vermekten cekinirler. Ben dahi bundan cekinirim. Bu yuzden yoo umursamadim yoo kin de gutmuyorum.

Cunku boyle bi meslekte calismanin guzellikleri yanisira aci bir yonu de var o da su insanlari anlamak icin son derece efor sarfedersin ve %100 kabul edersin ancak insanlar meslegin geregi sana bunun %1ini bile sunmazlar. Sen anlamak icin varsindir anlasilmak icin degil. Sen hatali olamazsin. Karsindaki insani cozersin, anlarsin ve neden boyle yaptigini, soyledigini bilir ama anlatamazsin. Cok kiymetli bir hocam her psikologun hassas oldugunu soylerdi ki dogru bunu cevremde de gordum sIkca. Mesela ilaclari kokteyl niyetine kullanan ancak danisani ona "daha once hic psikiyatrik ilac kullandiniz mi?" Dediginde "hayir, hic gerek duymadim" diyen bir abimiz bu iki tarafli madalyonu gozum onunde bana sundugunda sasirmis ve gulumsemistim.

Cok bilindigi uzere freud gunde 10 kadar puro icen ve olum fobisi tasiyan bir adamdi ve hayatinin son evresinde bile annesiyle ilgili problemlerini cozememisti. Ve freud sunu iddia etmisti (ki dogrudur) her insanin icinde yasam ve olum icgudusu bulunur. Saldirganlik da olum icgudusunun bir uzantisidir. Bir insani ya da kendini oldurmek normal degildir ama bunu hissettiginde bunu baska bir yere yoneltmek normal bir mekanizmadir.

Sahsen objektif olarak bakiyorum bir danisanim bana gelip boyle bir olayi anlatsa ona "oh cok iyi yapmissin catir catir" da diyemezdim "bu anormal bisey normal seylere yonel" de diyemezdim. Soyleyecegim tek sey su olurdu "rahatlamisa benziyorsun x" cunku psikolog demek ne bir insani etiketlemektir ne de gazlamaktir. Bizi "sokaktaki ayse fatmadan" ayiran sey de iste tam olarak budur. Bu yuzden insanlarin biz kadar hosgorulu ve sabirli davranmamasi dogal. Oyle olsaydi herkes psikolog olabilirdi.

Ya da dusunuyorum danisanim bana boyle bir eylemi planladigini soylese eger onu rahatlatacaksa ve iyi olmasina yardim edecekse bi sakinca gormedigimi soylerdim. (Devami bir sonrali mesajda)

Gidip kocamin kafasinda tabak kirsam ya da kendime hasar versem bu anormal olurdu. Ancak duygumu icimde tutup kendimi hasta etmek yerine bir nesneye yonelttim ve sabah gulumseyerek uyandim, rahatladim. Icte tutulan duygular cogu zaman insana hasar verir. Disari vurulmasi daha dogrudur.

Ve bir insanin hasta normal anormal olusu onun yasadigi hayatin icinde degerlendirilebilir. Ornegin durduk yere panik, korku yasayan bir insana anksiyete bozuklugu teshisi konur ancak kendisine dogru kosarak gelen bir kopegi goren insan paniklediginde bu insana hasta diyemeyiz cunku degildir, yasadigina normal bir tepki veriyordur.

Burada bana kosarak gelen kopek de kocamin yasattiklaridir. Subjektif olarak kendimi savundugumu dusunenler olacaktir ancak sunu da belirtmeliyim ki her aksam kahvemi sigarami alip oturup dusunurum. Bugun bu cocukla neler hakkinda calistim. Bir sonraki gorusmemde neler yapabilirim gibi her gun kendimi elestiririm. Zaten bunu yapmazsam ilerleyemem. Hatalarim oldu meslek hayatimda.

Mesela hic sasirmayacaginiz uzere ilk vakamda buyuk bir hata yaptim ve hemen o vakayi biraktim cunku terapinin insasi yanlis kurulmustu. Ve bunu supervizorum yuzume vurdugunda "haklisiniz" dedim ve bu hatayi tekrarlamadim.

Ozetle psikolog kendi farkindaligini gelistirmis insandir zaten nerede dogru nerede yanlis nerede normal nerede anormal davrandigini o kendisi kendisine yardim edebilmek icin zaten 50 kez sorgular ve cevabini bulana kadar birakmaz.

Malenkaya depresif zamanlarindan bahsetmis benim depresif zamanim da bu. Bu bizi degersiz, anormal ya da hasta oldugumuz anlamina gelmiyor. Aksine su an bosanan kadinlari 1000 kat daha iyi anliyorum.

Ben meslegimde hatali ve dogru oldugum noktalarin ve mezun oldugumdan beri calistigim cocuklardan aldigim mukemmel sonuclarin farkindayim, cevrem, isverenim, aileler, ogretmenler ve supervizorum de farkinda. Ama en onemlisi ben farkindayim. Biz de her insan kadar normaliz, duygular tasiyoruz, tek farkimiz zihnin icine dogru olan yolculuk hakkinda fikir ve tecrube sahibi olmamiz, bu mekanizmalar hakkinda okumus ve arastirmis olmamiz.

Her gun insanlari tanimak ve yardimci olmak adinakafa patlatiyor olmamiz. Danismalar sirasinda kendimi o kadar dogal hissediyorum ve bazi seyler kendiliginden yerine o kadar cuk diye oturuyor ki tamam diyorum ben gercekten dogru meslekteyim ve baska bir alanda asla bu kadar mutlu ve basarili olamazdim. Meslegimi cok seviyorum ve insanlari insan olduklari icin seviyorum ve bu beni cok mutlu ediyor

Neden cevap vermiyorsun diyen arkadaslar olmustu, gulup geciyorum hayata demistim ancak simdi cevabi yazdim iste bir de ben bu "yalaka" diye nitelenen insanlarin cogunun nickini bile yeni goruyorum yahu :)

Just'un kocası ve konularından sonra hiç kimseye psikolog'a git demeyeceğim