kızlar az önce eşimle çok kötü tartıştım. aslında kötü bişey söylemedim ama kendimi çok kötü hissettim. evlendiğim ilk aydan beri çalışıyorum. evimiz kira.ve evlendiğimizden beri sürekli bi yerlerden borç çıktı ve onları ödeyerek ay sonunu zor getirdik. hala öyleyiz.3 yıllık evliyiz nerdeyse ama hayatımızda hiç bi anlam yok. eşim vardiyalı çalıştığından birbrimizi çok az görüyoruz. evde olduğundada uyumakla geçer ömrü hep. ailemden uzağım.eşimin ailesi de köyde.ben bu hayatta yapayanlız yaşıyor gibiyim. her kadın gibi bende bi bebeğim olsun istiyorum artık.belki hayatıma bi anlam katar diye düşünüyorum. ama şukoşullarda imkansız. neden.. çünkü ben çalışmadan eşimin evi geçindirmesi imkansız.
başka bi işe gir diyorum yok. ömür boyu asgari ücretle aynı işte çalışmaya niyetli.ek iş yapabilir ama onu da yapmıyor.siz söyleyin kızlar bi erkeğin görevi değil mi ailesini geçindirmek. ben 3 yıldır çalışıyorum ne borcun bittiği var ne de paranın biriktiği. ben ömür boyu çalışacak mıyım. benim ne zamna bi çocuğum olacak? belki daha zamanı değil ama ne zaman zamanı.. eşimin buna bile bi cevabı yok.. işte beni acıtanda bunlar..sırf ben çalışmak zorunda olduğum için bebeğimi ertelemek ve hiç bi zaman uygun zamanın gelmeyecek olması..
tüm bunları söyledim az önce adama...
eşimin üstüne çok mu gidiyorum ben, haksızmıyım? biz nolcaz böyle ?:26:



tüm bunları söyledim az önce adama...



