eşimle tartıştık demin,yaşadığım yer küçük bir köy.oturduğum ev büyük,yerler beton camlar tahta,üst kat boş alt kat boş buz gibi bir ev.çıkalım diyorum kendince bahaneler uydurup duruyor.lafı da öyle ustaca istediği yere çekiyor ki,ben susup kalıyorum.
evlenirken biliyordun evi gördün diyor,ya ben nerden bileyim bu kadar soğuk olduğunu...Her insanın günü günün tutmuyor,tamam 4 senedir oturuyorum ama olmuyor artık.soğuktan odadan çıkıp iş yapamıyorum.Annem bu yaşında soğuk suda bulaşık yıkıyor senin makina var diyor.
Ben gerçekçiyim,şuan msrafa giremem di,yor,ama dükkanına masraf yapmak istiyor.çünkü o para getircek.ya bir kerede eve masraf yap.
yediğin önünde yemedğin arkanda işine gelmiyorsa kapı orda diyor,gören o kadar büyük sorunlarımız var ki bu adam böyle söylüyor sanacak.ama diyorum ya öyle ustaca konuşuyor ki ben susup kalıyorum.
yeni eve taşınırsak çalışırmısın,ben karşılayamam kirayı burası küçük,merkez pahalı olur diyor,biliyor çalışmayacağımı çocuğum var.
tamam buradan başka ev bakalım diyorum,üst taraflara.sen ayrılamazsın benden diyor,sanki onunla doğmuşum.her çağırdığında gelemem ozman diyor.sanki herkesin eşi bütün gün yanında çalışıyor.
en son lafı tmm arayalım burdan ev ama ileride oraya da bahane bulup bir şey söylersen sorarım sana diyor,,ee en iyisi susmak ozman,herşeyi kabullenmek,sadece onu pohpohlayıp kendi isteklerimi yoksaymak...
sana bakıyorum daha ne istiyorsun diyor,en ufak kavgada söylenmemeli böyle söz.
ben zamanında daha bir aylık bile evli değilken bütün takılarımı saydım eline,eminmisin dedin nolucak rahatlayalım dedim sesim çıkmadı düşünmedim bile.zamanla takı falan kalmadı.kızımın çeyreklerinide verdim zor zamanda eline.destek oldum,yanındayım dedim.ama benim bir isteğim ona çok geldi dayanamadı adam.
burası küçük bir yer dışarı çıkılmaz,komşu yok,btün gün evde otur babam otur babam otur.ama bana rahatlık batıyor...
ben çıkamadım işin içinden.belki yanlış benim bilemedim.sizin fikirlerinizi çok merak ediyorum.ne derseniz kabulüm.anlatıcak kimse yok...
evlenirken biliyordun evi gördün diyor,ya ben nerden bileyim bu kadar soğuk olduğunu...Her insanın günü günün tutmuyor,tamam 4 senedir oturuyorum ama olmuyor artık.soğuktan odadan çıkıp iş yapamıyorum.Annem bu yaşında soğuk suda bulaşık yıkıyor senin makina var diyor.
Ben gerçekçiyim,şuan msrafa giremem di,yor,ama dükkanına masraf yapmak istiyor.çünkü o para getircek.ya bir kerede eve masraf yap.
yediğin önünde yemedğin arkanda işine gelmiyorsa kapı orda diyor,gören o kadar büyük sorunlarımız var ki bu adam böyle söylüyor sanacak.ama diyorum ya öyle ustaca konuşuyor ki ben susup kalıyorum.
yeni eve taşınırsak çalışırmısın,ben karşılayamam kirayı burası küçük,merkez pahalı olur diyor,biliyor çalışmayacağımı çocuğum var.
tamam buradan başka ev bakalım diyorum,üst taraflara.sen ayrılamazsın benden diyor,sanki onunla doğmuşum.her çağırdığında gelemem ozman diyor.sanki herkesin eşi bütün gün yanında çalışıyor.
en son lafı tmm arayalım burdan ev ama ileride oraya da bahane bulup bir şey söylersen sorarım sana diyor,,ee en iyisi susmak ozman,herşeyi kabullenmek,sadece onu pohpohlayıp kendi isteklerimi yoksaymak...
sana bakıyorum daha ne istiyorsun diyor,en ufak kavgada söylenmemeli böyle söz.
ben zamanında daha bir aylık bile evli değilken bütün takılarımı saydım eline,eminmisin dedin nolucak rahatlayalım dedim sesim çıkmadı düşünmedim bile.zamanla takı falan kalmadı.kızımın çeyreklerinide verdim zor zamanda eline.destek oldum,yanındayım dedim.ama benim bir isteğim ona çok geldi dayanamadı adam.
burası küçük bir yer dışarı çıkılmaz,komşu yok,btün gün evde otur babam otur babam otur.ama bana rahatlık batıyor...
ben çıkamadım işin içinden.belki yanlış benim bilemedim.sizin fikirlerinizi çok merak ediyorum.ne derseniz kabulüm.anlatıcak kimse yok...