mayısta ailmize yeni bir birey alma kararı almıştık.değişikti hoştu tedirgindik, olurmu olmazmı derken haziranda ilk denememizde hamile kaldım.havalara uçtuk mutluluğumuzu herkeze ilan etik ,zevklerimizden ödün verdik o sağlıklı olsun dedik.artık bir anne adayıydım herkez gibi aynanın karşısında göbiş provaları yaptım gebelik kıyafetleri aldım birde bol bol hayal kurdum.daha doğmadan karnımda küçücük bir kan pıhtısıyken dünyamızın merkezinde yerini almıştı.uyurken bile önce küçük bebeğimiz öpülür sonra bana sıra gelirdi.daha cumartesi günü ilk kalp atışını duymuş gölgesini görmüştük ordaydı artık bir candı oda .küçük kesesinin içinde 5 mm bir bebek.amaaa öyle koca koca kalbi atan bir bebekti.küçük kesenin içinde fazla yaşayamamış bebeğim.kesem büyümüyor bebeğim büyürdu.çarşamba günü 8mm olmuştu bile ama kesemiz büyümediği için bebeğimin kalp atışları durmuştu.salı gecesi kanamam başladı çarşamba sabahı bebeğimizi kürtajla aldık.o artık yok..içim boşşş..ben bomboş..