- 12 Ekim 2018
- 112
- 50
- 48
- 35
- Konu Sahibi mavi_ruya57
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Bir zamanlar öyle kararlar almışım ki şimdi düşünüyorum da sanki ben değil de başkası almış o kararları ve bu kararlarımın arkasında bir erkek olması beni iyice çıldırtıyor.Şimdi ise aldığım yanlış kararların bedelini ödüyorum. Normalde hep planlı programlı hareket eden, mantıklı bir insanken bunları yapmamı aklım almıyor. Hele de bir erkeğe güvenip bel bağlamak hiç yapacağım şeyler değildi. İşi kariyeri peşinde koşan, kimseyle işi olmayan, aşka inanmayan, biraz da feminist biriydim ben. Hep planlı programlı ilerlesen de tek bir evet ya da hayırın insanın hayatında nasıl bir dönüm noktası olabileceğini, karşına çıkan bir insanın nasıl hayatını ve tüm planlarını yerle bir edebileceğini yaşayarak gördüm. Neden o zaman mantıkla değil de duygularınla hareket ettin diye sorarsanız onu ben de bilmiyorum. Sanki gözümün önüne bir perde çekilmiş, hipnoz olmuşum ve o an hiçbir şey düşünememişim gibi, ya da dedikleri gibi aşk insanın gözünü kör ediyor gerçekten. Ne kazandın diye sorarsanız sadece hayat boyu bir ders kazandım. O kadar güzel oynadı ki oyununu anlayamadım. Şimdi ise çok kızıyorum kendime. Değmez bir insan için yaptıklarım aklıma geldikçe delirecek gibi oluyorum. Hadi geçmişin acısı bir şekilde geçer, ama bugün karşılaştığım bazı zorlukların sebebinin bir zamanlar ona güvenerek aldığım kararlar olması, tüm kapıların ona çıkması çok üzüyor beni.
Bu hiç sizin de başınıza geldi mi? Hiç siz olmaktan çıkmış gibi hissettiğiniz oldu mu?
Bir zamanlar öyle kararlar almışım ki şimdi düşünüyorum da sanki ben değil de başkası almış o kararları ve bu kararlarımın arkasında bir erkek olması beni iyice çıldırtıyor.Şimdi ise aldığım yanlış kararların bedelini ödüyorum. Normalde hep planlı programlı hareket eden, mantıklı bir insanken bunları yapmamı aklım almıyor. Hele de bir erkeğe güvenip bel bağlamak hiç yapacağım şeyler değildi. İşi kariyeri peşinde koşan, kimseyle işi olmayan, aşka inanmayan, biraz da feminist biriydim ben. Hep planlı programlı ilerlesen de tek bir evet ya da hayırın insanın hayatında nasıl bir dönüm noktası olabileceğini, karşına çıkan bir insanın nasıl hayatını ve tüm planlarını yerle bir edebileceğini yaşayarak gördüm. Neden o zaman mantıkla değil de duygularınla hareket ettin diye sorarsanız onu ben de bilmiyorum. Sanki gözümün önüne bir perde çekilmiş, hipnoz olmuşum ve o an hiçbir şey düşünememişim gibi, ya da dedikleri gibi aşk insanın gözünü kör ediyor gerçekten. Ne kazandın diye sorarsanız sadece hayat boyu bir ders kazandım. O kadar güzel oynadı ki oyununu anlayamadım. Şimdi ise çok kızıyorum kendime. Değmez bir insan için yaptıklarım aklıma geldikçe delirecek gibi oluyorum. Hadi geçmişin acısı bir şekilde geçer, ama bugün karşılaştığım bazı zorlukların sebebinin bir zamanlar ona güvenerek aldığım kararlar olması, tüm kapıların ona çıkması çok üzüyor beni.
Bu hiç sizin de başınıza geldi mi? Hiç siz olmaktan çıkmış gibi hissettiğiniz oldu mu?