- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.344
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
- #1
Dün konu açtım, sevgilimin evlenme teklif ettiğine dair.
Ben sırf barışmamız için yaptığını düşünüyordum. Ama annesinin haberi varmış.
Msn listemde duruyordu annesi, aylardır online olmamıştı. Muhtemelen engellemişti beni. Facebooktan falan da silmişti. Bir insanın 7 ay boyunca online olmaması imkansız bence. En son yılbaşından önce kötü bir telefon konuşması yaptık. Kavga şeklinde değildi. Sadece "hakkımda, arkamdan söylediklerini yaşına yakıştıramadığımı" belirttim. Haliyle bozuldu.
Bu akşam durup dururken selam verdi. Konuşmaya başladık. Hiç ters cevap falan vermedim, neler yaptığını sordum. O da iyi niyetliydi, zaten kötü niyetli bir kadın değil. Severdi beni, kendi kızından ayırmazdı, muhtemelen şu an da da çok farklı değildir. Yani, buna inanmak tercihim.
Oğlunun evlenme teklif ederken ciddi olduğundan bahsetti. Ben de okullarımız bitmedi, oğlunuz 3 kuruş maaşla part time çalışıyor, askere de gitmedi. Nasıl evlenelim, niye evlenelim dedim. Kamera açıktı, yüzü düştü. Biz destek oluruz, her şeyinizi karşılarız dedi. Ben de bunu kabul etmeyeceğimi, tek sıkıntının bu olmadığını, kişisel olarak şikayetlerimin olduğunu söyledim. Onlar toparlansın, zaman geçsin daha çok genciz ve insanlar evlerini geçindiremeyecekse neden evlensinler zaten kimsenin acelesi yok dedim. Pat kamerayı kapattı. "Peki, sen her zamanki gibi hiçbir şeyi beğenmeyip buldun da buluyorsun!" deyip msnden çıktı.
Sevgilimin kardeşi girdi yarım saat sonra msn'e. Onunla muhabbetimiz hep vardı. Benden birkaç yaş küçük. Ben sorunca hemen anlattı, annesi çıldırmış evde. Daha iyisini mi bulacakmışım ben gibi konuşmalar yapmış. Kardeşine sordum sen ne düşünüyorsun diye, "son çare olarak sanırım seni kaçıracağız, kafayı yedi ana-oğul iyice." dedi.
O kızgınlıkla sevgilimi aramış, sevgilim de "bi nişan yaparız o zaman" demiş.
Bu arada anneme anlattım olanları, okulunuz bitene kadar evlenmek falan yok, atlı mı kovalıyormuş? Daha iki gün önce kanlı bıçaklıydınız hayatta müsade etmem evlenmene diyor. Ben de onun gibi düşünüyorum.
-Ben nişanmış, düğünmüş, kız istemeymiş böyle şeylerden zerre hoşlanmıyorum. Sevgilimden kişisel şikayetlerimin başında benim isteklerimi umursamaması geliyor. Hala bunu yaparken nasıl oluyor da evlenmeye kalkışıyor? Bu hatanı düzelt, ilişkimiz düzelsin, sonra düşünürüz bunları. Yanlış mıyım?
-İnsanlar anasının babasının desteğiyle ev geçindirecekse neden evlensinler? Biz bariz harçlık alacaksak ne diye evlenelim?
-Atlı kovalıyor gibi davranıyorlar, bunu nasıl halledebilirim?
Kızlar açıkçası ben bu işten sıyrılmak istiyorum, ilişkimizin yürümemesi bir yana bu olaylar beni hepten uzaklaştırıyor. Benim bu işten tamamen kurtulmam için ne yapmam gerek? Şu noktada o kadar koptum ki her şeyden, cidden telefonumu falan değiştirip tamamen ayrılmayı bile düşünüyorum, tabi bu çözüm olmayacak. İşler hepten sarpa saracak.
Bu aceleci tavırlarından hatta düşüncelerinden nasıl vazgeçirebilirim? Kimseyi kırmak istemiyorum.
Ben sırf barışmamız için yaptığını düşünüyordum. Ama annesinin haberi varmış.
Msn listemde duruyordu annesi, aylardır online olmamıştı. Muhtemelen engellemişti beni. Facebooktan falan da silmişti. Bir insanın 7 ay boyunca online olmaması imkansız bence. En son yılbaşından önce kötü bir telefon konuşması yaptık. Kavga şeklinde değildi. Sadece "hakkımda, arkamdan söylediklerini yaşına yakıştıramadığımı" belirttim. Haliyle bozuldu.
Bu akşam durup dururken selam verdi. Konuşmaya başladık. Hiç ters cevap falan vermedim, neler yaptığını sordum. O da iyi niyetliydi, zaten kötü niyetli bir kadın değil. Severdi beni, kendi kızından ayırmazdı, muhtemelen şu an da da çok farklı değildir. Yani, buna inanmak tercihim.
Oğlunun evlenme teklif ederken ciddi olduğundan bahsetti. Ben de okullarımız bitmedi, oğlunuz 3 kuruş maaşla part time çalışıyor, askere de gitmedi. Nasıl evlenelim, niye evlenelim dedim. Kamera açıktı, yüzü düştü. Biz destek oluruz, her şeyinizi karşılarız dedi. Ben de bunu kabul etmeyeceğimi, tek sıkıntının bu olmadığını, kişisel olarak şikayetlerimin olduğunu söyledim. Onlar toparlansın, zaman geçsin daha çok genciz ve insanlar evlerini geçindiremeyecekse neden evlensinler zaten kimsenin acelesi yok dedim. Pat kamerayı kapattı. "Peki, sen her zamanki gibi hiçbir şeyi beğenmeyip buldun da buluyorsun!" deyip msnden çıktı.
Sevgilimin kardeşi girdi yarım saat sonra msn'e. Onunla muhabbetimiz hep vardı. Benden birkaç yaş küçük. Ben sorunca hemen anlattı, annesi çıldırmış evde. Daha iyisini mi bulacakmışım ben gibi konuşmalar yapmış. Kardeşine sordum sen ne düşünüyorsun diye, "son çare olarak sanırım seni kaçıracağız, kafayı yedi ana-oğul iyice." dedi.
O kızgınlıkla sevgilimi aramış, sevgilim de "bi nişan yaparız o zaman" demiş.
Bu arada anneme anlattım olanları, okulunuz bitene kadar evlenmek falan yok, atlı mı kovalıyormuş? Daha iki gün önce kanlı bıçaklıydınız hayatta müsade etmem evlenmene diyor. Ben de onun gibi düşünüyorum.
-Ben nişanmış, düğünmüş, kız istemeymiş böyle şeylerden zerre hoşlanmıyorum. Sevgilimden kişisel şikayetlerimin başında benim isteklerimi umursamaması geliyor. Hala bunu yaparken nasıl oluyor da evlenmeye kalkışıyor? Bu hatanı düzelt, ilişkimiz düzelsin, sonra düşünürüz bunları. Yanlış mıyım?
-İnsanlar anasının babasının desteğiyle ev geçindirecekse neden evlensinler? Biz bariz harçlık alacaksak ne diye evlenelim?
-Atlı kovalıyor gibi davranıyorlar, bunu nasıl halledebilirim?
Kızlar açıkçası ben bu işten sıyrılmak istiyorum, ilişkimizin yürümemesi bir yana bu olaylar beni hepten uzaklaştırıyor. Benim bu işten tamamen kurtulmam için ne yapmam gerek? Şu noktada o kadar koptum ki her şeyden, cidden telefonumu falan değiştirip tamamen ayrılmayı bile düşünüyorum, tabi bu çözüm olmayacak. İşler hepten sarpa saracak.
Bu aceleci tavırlarından hatta düşüncelerinden nasıl vazgeçirebilirim? Kimseyi kırmak istemiyorum.