Buradaki olgun ve yaşça büyüyüğüm olan tüm ablalarımdan yardım istiyorum.Gerçekten psikoloğa ihtiyacım mı var?
Öncelikle küçük ve çoğu kişide olabilecek şeylerimi anlatayım.Mesela evden çıkarken ütünün fişini çektiğimi gözümle görüyorum evet çektim diyorum.Tam kapıdayken bildiğim halde yine kontrol etmeye gidiyorum.
Evde balkonlar camlar açıkken kardeşim ortada olmasa korka korka evde aramaya başlıyorum.Bazen rahat olmak istiyorum ama ya rahatlığım yüzünden başına bir şey gelirse diye tedirgin oluyorum.
Geceleri yatarken aklıma sevdiklerimi kaybettiğim geliyor.Ya sabah ölmüş olurlarsa diye düşünüyorum sürekli.
Bunların dışında asıl sorunum ise kim olduğumu bilmiyorum.O kadar çok karakterim var ki sürekli başka bir tanesini görüyorum.Annem kaç karakterin var senin diyor.Abime göre ise televizyondaki karakterler gibi davranıyormuşum bu yüzden yapmacık buluyor beni.
Kendi kendime kalıp düşündüğümde ise gerçek kişiliğimi bulamıyorum.Sürekli kendimle kavga halindeyim.Yaptığım şeyden saniyesinde pişman olduğum gibi karar verdiğim bir şeyden de anında vazgeçiyorum.
İçimde bir iyi bir kötü ve bir çok da farklı karakter var.Hani insanlar kendilerini tarif ederler ya ben nasıl biri olduğumu bilmediğim için edemiyorum.
En belirgin özelliğim arkadaşlarıma göre dengesizliğim.Bir bakıyorsunuz harika bir dostum diğer baktığınızda arkanızdan konuşuyorum.
Bu kadar karakterin içinde karaktersizim belki de.
Her neyse.Sizce psikoloğa ihtiyacım var mı?
Öncelikle küçük ve çoğu kişide olabilecek şeylerimi anlatayım.Mesela evden çıkarken ütünün fişini çektiğimi gözümle görüyorum evet çektim diyorum.Tam kapıdayken bildiğim halde yine kontrol etmeye gidiyorum.
Evde balkonlar camlar açıkken kardeşim ortada olmasa korka korka evde aramaya başlıyorum.Bazen rahat olmak istiyorum ama ya rahatlığım yüzünden başına bir şey gelirse diye tedirgin oluyorum.
Geceleri yatarken aklıma sevdiklerimi kaybettiğim geliyor.Ya sabah ölmüş olurlarsa diye düşünüyorum sürekli.
Bunların dışında asıl sorunum ise kim olduğumu bilmiyorum.O kadar çok karakterim var ki sürekli başka bir tanesini görüyorum.Annem kaç karakterin var senin diyor.Abime göre ise televizyondaki karakterler gibi davranıyormuşum bu yüzden yapmacık buluyor beni.
Kendi kendime kalıp düşündüğümde ise gerçek kişiliğimi bulamıyorum.Sürekli kendimle kavga halindeyim.Yaptığım şeyden saniyesinde pişman olduğum gibi karar verdiğim bir şeyden de anında vazgeçiyorum.
İçimde bir iyi bir kötü ve bir çok da farklı karakter var.Hani insanlar kendilerini tarif ederler ya ben nasıl biri olduğumu bilmediğim için edemiyorum.
En belirgin özelliğim arkadaşlarıma göre dengesizliğim.Bir bakıyorsunuz harika bir dostum diğer baktığınızda arkanızdan konuşuyorum.
Bu kadar karakterin içinde karaktersizim belki de.
Her neyse.Sizce psikoloğa ihtiyacım var mı?