ben kimim

gul_perisi · 6 Kasım 2016

bu soruyu kendime çok fazla soruyorum ve mutlu değilim. çekinik bir karakterim var, bu yüzden ben bile kendimi tanımıyorum. her şeyden kaçarak yaşıyorum. yeni bir şeyler öğrenmeye çalışmıyorum, insanlarla bu nedenle muhabbet edemiyorum. sürekli kendimi eleştiriyorum ve depresyona girip çıkmaktan kendime acımaktan sıkıldım , değişmek istiyorum. çalışıyorum, ancak çalışma ortamında birlikte gülüp muhabbet edebileceğim arkadaşlıklar kuramadım veya da karşıma çıkmadı. ailemden bile uzaklaştım, gel diyorlar ama gitmiyorum, hep ne konuşacağım ,annem beni sessiz meleğim diye sevecek diye rahatsız oluyorum, eve gidip hayatımı planlamam lazım daha yırtık daha kendine güvenli bir insan olmak için hesap kitap yapmam gerekir diye işten çıkıp kendimi hemen eve atıyorum, eve gelince ise kendime acıyıp duruyorum, sürekli her şeyi erteliyorum. iş yerinin servisine binmek istemiyorum, onun yerine minibüsler metrolarda in bin yapıp yolu uzatıyor, daha çok yoruluyorum, ama servise binince orada da sessizlik etiketi üstüme yapışsın istemediğimden sürekli binenlerden olmak istemiyorum. bunları buraya neden yazıyorum, belki biri hayatıma bir ışık tutar belki iyi gelir dedim... (okuyanlara teşekkürler )

pepperony · 6 Kasım 2016

ufak ufak başlayın
önce her gün servise bineceğim ve oradakilere merhaba diyeceğim şeklinde kendi kendinize telkin verin
gündüz oldu günaydın demek akşam oldu iyi akşamlar demek gibi
sonra nasılsınız iyi misiniz gibi sorular sorabilirsin kısa cevaplı
ailenle daha çok git gel kuzenlerin vs. varsa onların arkadaş gruplarıyla bir yerlere gittiklerinde seni de çağırmalarını iste
neyse eğer bütün bunları toptan aşamıyorsunuz bir psikologla görüşün

Samsonn · 6 Kasım 2016

Oncelikle insanlarin ne dusundugunu bu kadar cok umursamayin. Millet sessiz diyecek diye o yol iskencesine katlanmak nedir Allah askina? Sessizseniz sessizsiniz, bu kimi enterese eder ki? Hadi cok gurultucu, hep konusan biri olsa insanlari rahatsiz eder de, sessizliginizden millete ne.
Herkes baskin karakter, sizin tabirinizle yirtik tipler olmali diye birsey de yok. Siz kendinizi gereksiz ezdirmiyorsaniz, hic bir sorun yok bence. Beni hayatta ne mutlu eder, ne hayatami anlamlandirir sorusuna odaklanin, siz kendinizi severseniz, o isik dis dunyaniza da yansir zaten.

Feraceli · 6 Kasım 2016

"daha yırtık" derken

Lonelypoet · 6 Kasım 2016

İnan hepsi senin kendine bakış açın. Al bi kağıt kalem eline olumlama yap hergün tekrar et. Sonuçta ben sessizim diye diye kendine o etiketi sen yapıştırdın kimse değil

blue_suede · 7 Kasım 2016

Kendi hayatınız için elzem şeyleri yerine getirdiktem sonrası mühim değil.Kendinizi olduğunuz gibi sevin yapmak istedikleriniz ve yapmanız gerekenler dışında kendinizi bişeylere zorlamanıza gerek yok bence.
Bakış açınızı değiştirin başkaları neşeli konuşkan olabilir bu onları zorlayan bir durum değil. Sizinki bıkkınlık gibi geldi bana. Bende hiç telaşlı deilimdir yalnız kalmayı severim kalabalıkla biyere girmektense takarım kulaklığımı tek başıma giderim. Dönem dönem olabiliyor. Kendinizi böylede sevmeye çalışırsanız depresyona girmezsiniz. Ancak o zaman olmak istediğiniz gibi olabilirsiniz

kedimvekahvem · 7 Kasım 2016

"Başkalarından saygı, ilgi ya da sevgi bekliyorsan önce sırasıyla kendine borçlusun bunları. Kendini sevmeyen birinin sevilmesi mümkün değildir. Sen kendini sevdiğin halde dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir."

SusmayanKalem · 7 Kasım 2016

gul_perisi .!.:
bu soruyu kendime çok fazla soruyorum ve mutlu değilim. çekinik bir karakterim var, bu yüzden ben bile kendimi tanımıyorum. her şeyden kaçarak yaşıyorum. yeni bir şeyler öğrenmeye çalışmıyorum, insanlarla bu nedenle muhabbet edemiyorum. sürekli kendimi eleştiriyorum ve depresyona girip çıkmaktan kendime acımaktan sıkıldım , değişmek istiyorum. çalışıyorum, ancak çalışma ortamında birlikte gülüp muhabbet edebileceğim arkadaşlıklar kuramadım veya da karşıma çıkmadı. ailemden bile uzaklaştım, gel diyorlar ama gitmiyorum, hep ne konuşacağım ,annem beni sessiz meleğim diye sevecek diye rahatsız oluyorum, eve gidip hayatımı planlamam lazım daha yırtık daha kendine güvenli bir insan olmak için hesap kitap yapmam gerekir diye işten çıkıp kendimi hemen eve atıyorum, eve gelince ise kendime acıyıp duruyorum, sürekli her şeyi erteliyorum. iş yerinin servisine binmek istemiyorum, onun yerine minibüsler metrolarda in bin yapıp yolu uzatıyor, daha çok yoruluyorum, ama servise binince orada da sessizlik etiketi üstüme yapışsın istemediğimden sürekli binenlerden olmak istemiyorum. bunları buraya neden yazıyorum, belki biri hayatıma bir ışık tutar belki iyi gelir dedim... (okuyanlara teşekkürler )

ben burada devreye girerim . şimdi ilk başta bu işler mahalle gibi çevrelerde başlar . muhabbet etmeyi öğrenmek istiyorsan esnaftan öğreneceksin . en basit örneği 1-2 pazar çık bir kolay gelsin şuandan alıcam de bu bile muhabbet zaten 1-2 oradan alınca hep burdan alıyorum indirim yap muhabbeti başlar . öyle çok betonik bir yerde yaşamıyorsan evlerde hayat vardır . işte balkonda çay içen , ne bileyim cam silen , vs onlara da laf at . toplu taşıma veya başka yerlerde genellikle çocuklu veya yaşlı kimselerin yanına otur çocukluların çocuğunu sever yaşlılarla muhabbet edersin zaten bir başladı mı susmuyorlar . bir iki mekan keşfet sahipleriyle ahbap ol çarşıda vs de başına gelen herhangi bir şeyde bile çok işe yarıyorlar . Ama en az bir tane arkadaşta edinmek şart . çünkü arkadaşsız aşırı sıkıcı olur . Ben en çok gün gibi şeye gitmeyi severim ya çok pis dedikodu dönüyor birde bir iki oyun oynuyorlar çifte telli filan ohh yanında yat Ama altını çiziyorum şadaığın yerin çok betonik olmaması önemli .

humanistmira · 7 Kasım 2016

haftada en az iki kere spora git. cekingen halin ilk olarak yuzune yansir ve yuz ifadesi insanin en onemli fragmanıdır. ayna karsisinda buna calisabilirsin. ve lutfen servisine bin artık. herkesin milyon derdi var. kmse senden daha mukemmel de degil. kendini önemse.

nazmira · 7 Kasım 2016

Bende senin gibi cok konusmayi seven biri degilim her ortamda da sessiz kalirim genelde cok konusan insanlarida pek sevmem acikcasi bin servisine bi gunaydin de herkese cevap veren verir vermeyende kndi bilir tak kulakligini isine git gel kimse konusmasa nolur amann az insan cok huzur

cindiriz · 7 Kasım 2016

Keşke bende tam tersi olabilsem.. Az konuşsam,az muhabbet etsem. İki türlü de zor emin ol. İnsanlarla hiç mi konuşmuyorsunuz anlamadım? Mesela servise binemeyecek kadar mı uzaksın insanlara.? Normal bir çekingenlik gibi gelmedi bu bana. Sosyal fobi olabilir ve varsa tedavi olman şart yoksa hayat boyu yapayalnız bırakırsın kendini ve hep kendini suçlarsın . Doktora gitmelisin bence. En azından gerçek bir sorununun olup olmadığını öğrenmiş olursun

AkarGider · 7 Kasım 2016

gul_perisi .!.:
bu soruyu kendime çok fazla soruyorum ve mutlu değilim. çekinik bir karakterim var, bu yüzden ben bile kendimi tanımıyorum. her şeyden kaçarak yaşıyorum. yeni bir şeyler öğrenmeye çalışmıyorum, insanlarla bu nedenle muhabbet edemiyorum. sürekli kendimi eleştiriyorum ve depresyona girip çıkmaktan kendime acımaktan sıkıldım , değişmek istiyorum. çalışıyorum, ancak çalışma ortamında birlikte gülüp muhabbet edebileceğim arkadaşlıklar kuramadım veya da karşıma çıkmadı. ailemden bile uzaklaştım, gel diyorlar ama gitmiyorum, hep ne konuşacağım ,annem beni sessiz meleğim diye sevecek diye rahatsız oluyorum, eve gidip hayatımı planlamam lazım daha yırtık daha kendine güvenli bir insan olmak için hesap kitap yapmam gerekir diye işten çıkıp kendimi hemen eve atıyorum, eve gelince ise kendime acıyıp duruyorum, sürekli her şeyi erteliyorum. iş yerinin servisine binmek istemiyorum, onun yerine minibüsler metrolarda in bin yapıp yolu uzatıyor, daha çok yoruluyorum, ama servise binince orada da sessizlik etiketi üstüme yapışsın istemediğimden sürekli binenlerden olmak istemiyorum. bunları buraya neden yazıyorum, belki biri hayatıma bir ışık tutar belki iyi gelir dedim... (okuyanlara teşekkürler )

böyle şeylerin tamamen hormonal ve yetiştirme tarzı olduğunu düşünüyorum
şu an bu huy değişmez çok farklı bir atak olmazsa vücudunda yani psikoloğa ya da psikiyatriste iyi olabilir gerçekten
ayrıca sessiz olma olayına çok takılma sessiz olmayanlar çok mu müthiş sanki onlar da unutuluyor sen de
kimse kendi kadar hiçbir şeyi önemsemiyor inanki
bak geçen bizim arkadaşlardan birisi saçını kestirmiş bir hafta sonra farkettik ona göre büyük değişim bize göre önemsiz anlatabildim mi (ve bu kız sessiz değil atak bir kızdı) kimse senin düşündüğün kadar seni takmıyor boşuna gerilme yani demek istiyorum,herkes anca kendine odaklı yaşıyor

tomvejerry · 7 Kasım 2016

Sessizde olsan, geveze de olsan fark etmez. Hic birimiz mukemmel degiliz. Kendini once kendin kabul etmelisin. Konusmak icinden gelmiyorsa konusmazsin, zorla mi? Herkes ayni olcak diye bisey yok. Bazi insanlar sessiz insanlarin gizeminden hoslanir hem

gul_perisi · 20 Kasım 2016

Morticia Addams .!.:
ufak ufak başlayın
önce her gün servise bineceğim ve oradakilere merhaba diyeceğim şeklinde kendi kendinize telkin verin
gündüz oldu günaydın demek akşam oldu iyi akşamlar demek gibi
sonra nasılsınız iyi misiniz gibi sorular sorabilirsin kısa cevaplı
ailenle daha çok git gel kuzenlerin vs. varsa onların arkadaş gruplarıyla bir yerlere gittiklerinde seni de çağırmalarını iste
neyse eğer bütün bunları toptan aşamıyorsunuz bir psikologla görüşün

Kuzen Vs yok malesef yakın bir arkadaşımda yok ki arkadaşlarımıda uzaklaşırtıedım kendimden aradılar açmadın hep kaçtım yani kendimi sıkıcı bulduğum için sanırım benimle vakit geçiririp zamanlarını harcamasınlar di ye veya uzun süre görüşmediğim arkadaşlar olduğundan görüşünce ne konuşurum Onların birikmişleri kendine kattıkları vardır ben ise hep yerimde saydım ne anlatırım diye düşündüm

gul_perisi · 20 Kasım 2016

Samsonn .!.:
Oncelikle insanlarin ne dusundugunu bu kadar cok umursamayin. Millet sessiz diyecek diye o yol iskencesine katlanmak nedir Allah askina? Sessizseniz sessizsiniz, bu kimi enterese eder ki? Hadi cok gurultucu, hep konusan biri olsa insanlari rahatsiz eder de, sessizliginizden millete ne.
Herkes baskin karakter, sizin tabirinizle yirtik tipler olmali diye birsey de yok. Siz kendinizi gereksiz ezdirmiyorsaniz, hic bir sorun yok bence. Beni hayatta ne mutlu eder, ne hayatami anlamlandirir sorusuna odaklanin, siz kendinizi severseniz, o isik dis dunyaniza da yansir zaten.

Ben malesef hep etrafımdakiler ne der diye yaşamaya o kadar alışmışım ki yaptığım her hareket söylediğim her sözzde başkaları ne der Düşüncesiyle davranıyorum ve kendimi tanımadığımı yeni farkettim. insan kendini nasıl tanır acaba

gul_perisi · 20 Kasım 2016

Feraceli .!.:
"daha yırtık" derken

Yani duygularını ifade etmekten korkmayan demek istemiştim

gul_perisi · 20 Kasım 2016

Lonelypoet .!.:
İnan hepsi senin kendine bakış açın. Al bi kağıt kalem eline olumlama yap hergün tekrar et. Sonuçta ben sessizim diye diye kendine o etiketi sen yapıştırdın kimse değil

Bu aralar yazı yazmaya başladım yazmak duygulara iyi gelirmiş şimdi hep kötü duyguları yazıyorum sonra olumlamalar kısmına geçeceğim ama içim o kadar doluymuş ki olumlamaları nasıl yapmalıyım bilmiyorum

gul_perisi · 20 Kasım 2016

CathyLizzie .!.:
böyle şeylerin tamamen hormonal ve yetiştirme tarzı olduğunu düşünüyorum
şu an bu huy değişmez çok farklı bir atak olmazsa vücudunda yani psikoloğa ya da psikiyatriste iyi olabilir gerçekten
ayrıca sessiz olma olayına çok takılma sessiz olmayanlar çok mu müthiş sanki onlar da unutuluyor sen de
kimse kendi kadar hiçbir şeyi önemsemiyor inanki
bak geçen bizim arkadaşlardan birisi saçını kestirmiş bir hafta sonra farkettik ona göre büyük değişim bize göre önemsiz anlatabildim mi (ve bu kız sessiz değil atak bir kızdı) kimse senin düşündüğün kadar seni takmıyor boşuna gerilme yani demek istiyorum,herkes anca kendine odaklı yaşıyor

Psikolog a gittim ancak faydasını göremedim hep ben anlattım o dinledi. duvarla konuşmak gibi bişiydi yani bana göre ve görüşmeler hep böyle mi oluyor diye sorduğumda psikolog bana böyle olduğunu benim konuşarak duygularımı farkedeceğimi söyledi ancak çözüm göstermedi hım diye dinleyip saate bakmaktan başka şey yapmayınca bende devam etmedim. Kendi kendime nasıl aşabilirim bunu düşünüyorum artık

derinderin · 20 Kasım 2016

Sen hayır demeyi biliyor musun?

gul_perisi · 20 Kasım 2016

blue_suede .!.:
Kendi hayatınız için elzem şeyleri yerine getirdiktem sonrası mühim değil.Kendinizi olduğunuz gibi sevin yapmak istedikleriniz ve yapmanız gerekenler dışında kendinizi bişeylere zorlamanıza gerek yok bence.
Bakış açınızı değiştirin başkaları neşeli konuşkan olabilir bu onları zorlayan bir durum değil. Sizinki bıkkınlık gibi geldi bana. Bende hiç telaşlı deilimdir yalnız kalmayı severim kalabalıkla biyere girmektense takarım kulaklığımı tek başıma giderim. Dönem dönem olabiliyor. Kendinizi böylede sevmeye çalışırsanız depresyona girmezsiniz. Ancak o zaman olmak istediğiniz gibi olabilirsiniz

Ben yalnızlığı hiç sevmiyorum sadece seviyor numarası yaptığından kendimi kabullenemiyorum

ben kimim

Aktif Üye

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Aktif Üye

the eyes, Chico they never lie

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Guru

❤ bin şükür Allah'ım..

Love is.. <3

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

huzurlubirhayatistiyorum.

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency