- 28 Kasım 2014
- 13
- 37
- 32
- Konu Sahibi saripencere
- #1
Ben bundan 5 sene önce 17 yasindaiken 27 yasindaki bir adama asik olup sevgili olduk. O zamanlar lisedeydim. Sevgilim turizm sektöründe çalisiyordu (hala orda). Biliyorum yaptigim çok büyük bir hata ama sürekli aileme arkadaslarimda kalacagim diyerek geceyi onunla geçirirdim. 6 ay bu böyle devam etti. Lise bitti yaz tatiline girdik. Ben hamile oldugumu ögrendim. Sevgilime anlattim. Önce nasil olur diye sasirdi sonra ne yapmak istedigimi sordu. Bende bilmedigimi söyleyince sartlar koymaya basladi. 'Madem lise bitti, bundan sonra okumana ve çalismana gerek yok. Benim kazandigim para ikimize yeterde artar. Benim yanima tasin ve cocuk ikimizin yaninda büyüsün' dedi. Ben açikcasi hala bana öyle söyledikten sonra kendimi nasil hissettigimi çok ama çok net hatirliyorum. Böyle bir boslukta kalmistim. Yani bir andan sevinmistim sahip çikmak istedigi için, ama diger yandan evlenmemize hiç bir sebeb yoktu, evlenmekte isteyebilirdi. Sonunda sordum bende 'neden evlenmiyoruz ki, birbirimizi seviyoruz biz'. Ben öyle söyleyince 'daha küçüksün. bi 21 falan ol o zaman evleniriz' dedi. Saçma gelmisti. Çok saçma hatta. Birlikte yasayacaktik. Çocugumuz olacakti, bunlar için küçük degildim, ama her seyi daha normal hale getirebilmek için gereken tek bir imza için daha çok küçüktüm. Ona aynen öyle söyledim. Bana 'önemli olan bizim beraber olmamiz degil mi? söz zamani gelince evlenecegiz' dedi. Bende kabul etmek zorunda kaldim zaten baskada çarem yoktu.
Aileme açikladim. Babam sözleri ile beni dövmekten öldürmekten beter etti. Esyalarimi toplayip onun yanina tasindim. Ailem disinda her sey iyi gidiyordu. Bir dedigimi iki etmiyordu, ne istersem yapiyor ve aliyordu. Yalniz kisa bir süre sonra bebegi düsürdüm. Çok üzüldüm tabii, oda üzüldü ama yapacak bir sey yoktu. Bir süre sonra kendimi rahat hissetmemeye basladim çünkü kendimi para yiyen kadin olarak görmeye basliyordum. Etrafimdan gelen yorumlarada kulak tikayamiyordum. Tahmin edersiniz ki durumum pek hos degildi. Gelen tepkiler ve yorumlarda aynen öyleydi. Yalniz sevgilim her daim yanimda oldu. 2014 yilina kadar bu böyle devam etti. her seye ragmen onu çok seviyordum ve güveniyordum. Oda hala ayni ilgiyle ve sefkatle benimle ilgileniyordu. Çok mutluydum. Geçen sene yine bu dönemlerde ona yine evlilik meselesini açtim. Artik bir bahanesi yoktu. 21 yasindaydim. 22'ye girmeme aylar kalmisti. Ben o konuyu açar açmaz kestirip atti. 'zamani gelince olacak dedim ya' dedi. Bende artik delirdim. '4 senedir oyaliyorsun beni, artik çocuk degilim' deyince küplere bindi. 'Ne biçim konusuyorsun nankör ne oyalamasi ben sana senelerdir gözüm gibi baktim kimseye yapmadiklarimi yaptim senin için' diyerek üste çikti. Tamam hakliydi gerçekten üzerimde çok emegi var ama artik benimde agrima gidiyordu. Sonra ona 'kimse bize sevgili gözüyle bakmiyor ki, herkes bana senin metresin gözuyle bakiyor, herkes arkamdan 'kapatma' diyor' dedim. Ama artik tak etmisti canima aglayarak bagirarak söylüyorum. Ben öyle söyleyince üzülerek bana bakti sonra gitti. Bir daha uzun bir süre bu konulari açmadim.
4 ay önce memleketinden amcasinin oglu aradi (bu arada onun ailesinin benden haberi yok, sevgilim aslen dogulu, biz akdenizde yasiyoruz ve ailesinden hiç kimse yok yakinlarinda) ve bize gelmek istedigini söyledi. Sevgilim bana sordu önce bende tabiikide deyince 3 gün sonra kuzeni bizdeydi. gayet efendi kibar bir adamdi ve bana yenge diye hitap etmesi beni az da olsa gururlandirmisti (sonuçta biliyordu evli olmadigimizi). Yalniz geldigi günün aksami çigkofte yiyorduk, ve bana sogani uzatirken bende sogan yemedigimi söyledigimde adam kaba bir sekilde 'bunun öbür karida hiç sevmez tesadüfe bak' dedi. Sevgilim birden 'ne diyon lan sen' dedi. Kuzenide bana 'saka yaptim yenge ben kusuruma bakma sakin' dedi. Bilmiyorum yazarken hala etkisindeyim aslinda su an ellerim titriyor ama ben derhal yatak odasina firladim ve kapiyi kilitledim.
Saatlerce agladim orda. Sevgilim kac kez kapiyi kiracagini söylesede kisa bir süre sonra oda gitti. Kuzeni gitti o aksam (nereye gittigini bilmiyorum) ve sevgilim eve geldiginde konustuk. Megersem adam 2007 yilindan beri kendi memleketinde teyze kizi ile evliymis ve ondan bosanamadigi icin benimle evlenemiyormus. Onunla evlenmesinin sebebi ise saçma sapan bir töreden ötürü. Açiklamisti ama tam hatirlamiyorum. Bunu bana yillarca anlatamamis beni kaybetmekten korktugu icin ama o kiz ile hic bir zaman birlikte olmamis sadece kagit uzerinde evlilermis zaten onu asla karisi olarak gormemis. Zaten sirf saçma aile adetleri yüzünden bu kisima tasinmis ve memleketine gerekmedigi sürece gitmiyormus. Bütün bu aciklamalrdan sonra 'ben metresim. bildigin metresim ben' dedim. Ben öyle söyleyince kizdi bana ve saçmalama kendine gel tabiikide degilsin dedi. Kiz senden neden bosanmiyor, seviyor demek ki seni, seni bekliyor dedim. 'Umrumda degil ben ona onu sevmedigimi yillar öncede söyledim her seyi kabul ederek evlendi benimle' dedi.
O günden beri sevgilim ile aramiz buzlu sanki. Ona bir türlü candan davranamiyorum. O günden beri sadece 3 kez cinsel iliskiye girdik. O kiz bosanmadigi sürece ben hep metres olarak kalicam. Bu gerçekten çok agir. sanki birilerinin mutluluguna engel oluyormusum gibi. Ben o kizin sevgilimi sevdigini dusunuyorum. insan bir inat ugruna neden yapsin ki butun bunlari. ne yapacagimi hic bilmiyorum. 22 yasindayim ve kendimi 75lik hissediyorum. o kadar çaresizim ki. dün sevgilim bana istersem 1 hafta yurtdisi tatiline gidebilecegimizi söyledi kafalari toparlamak için. Bilmiyorum ki. Sanki bir yerlerde benim yüzümden birileri yillardir mutsuz. Ne yapacagim ben hiç bilmiyorum. Sevgilimi çok ama çok seviyorum. Ama bu böyle gitmez ki. Yillardir evlenecegiz umuduyla yanindayim ama artik saglikli dusunemiyorum. Ne yapacagim ben???
Aileme açikladim. Babam sözleri ile beni dövmekten öldürmekten beter etti. Esyalarimi toplayip onun yanina tasindim. Ailem disinda her sey iyi gidiyordu. Bir dedigimi iki etmiyordu, ne istersem yapiyor ve aliyordu. Yalniz kisa bir süre sonra bebegi düsürdüm. Çok üzüldüm tabii, oda üzüldü ama yapacak bir sey yoktu. Bir süre sonra kendimi rahat hissetmemeye basladim çünkü kendimi para yiyen kadin olarak görmeye basliyordum. Etrafimdan gelen yorumlarada kulak tikayamiyordum. Tahmin edersiniz ki durumum pek hos degildi. Gelen tepkiler ve yorumlarda aynen öyleydi. Yalniz sevgilim her daim yanimda oldu. 2014 yilina kadar bu böyle devam etti. her seye ragmen onu çok seviyordum ve güveniyordum. Oda hala ayni ilgiyle ve sefkatle benimle ilgileniyordu. Çok mutluydum. Geçen sene yine bu dönemlerde ona yine evlilik meselesini açtim. Artik bir bahanesi yoktu. 21 yasindaydim. 22'ye girmeme aylar kalmisti. Ben o konuyu açar açmaz kestirip atti. 'zamani gelince olacak dedim ya' dedi. Bende artik delirdim. '4 senedir oyaliyorsun beni, artik çocuk degilim' deyince küplere bindi. 'Ne biçim konusuyorsun nankör ne oyalamasi ben sana senelerdir gözüm gibi baktim kimseye yapmadiklarimi yaptim senin için' diyerek üste çikti. Tamam hakliydi gerçekten üzerimde çok emegi var ama artik benimde agrima gidiyordu. Sonra ona 'kimse bize sevgili gözüyle bakmiyor ki, herkes bana senin metresin gözuyle bakiyor, herkes arkamdan 'kapatma' diyor' dedim. Ama artik tak etmisti canima aglayarak bagirarak söylüyorum. Ben öyle söyleyince üzülerek bana bakti sonra gitti. Bir daha uzun bir süre bu konulari açmadim.
4 ay önce memleketinden amcasinin oglu aradi (bu arada onun ailesinin benden haberi yok, sevgilim aslen dogulu, biz akdenizde yasiyoruz ve ailesinden hiç kimse yok yakinlarinda) ve bize gelmek istedigini söyledi. Sevgilim bana sordu önce bende tabiikide deyince 3 gün sonra kuzeni bizdeydi. gayet efendi kibar bir adamdi ve bana yenge diye hitap etmesi beni az da olsa gururlandirmisti (sonuçta biliyordu evli olmadigimizi). Yalniz geldigi günün aksami çigkofte yiyorduk, ve bana sogani uzatirken bende sogan yemedigimi söyledigimde adam kaba bir sekilde 'bunun öbür karida hiç sevmez tesadüfe bak' dedi. Sevgilim birden 'ne diyon lan sen' dedi. Kuzenide bana 'saka yaptim yenge ben kusuruma bakma sakin' dedi. Bilmiyorum yazarken hala etkisindeyim aslinda su an ellerim titriyor ama ben derhal yatak odasina firladim ve kapiyi kilitledim.
Saatlerce agladim orda. Sevgilim kac kez kapiyi kiracagini söylesede kisa bir süre sonra oda gitti. Kuzeni gitti o aksam (nereye gittigini bilmiyorum) ve sevgilim eve geldiginde konustuk. Megersem adam 2007 yilindan beri kendi memleketinde teyze kizi ile evliymis ve ondan bosanamadigi icin benimle evlenemiyormus. Onunla evlenmesinin sebebi ise saçma sapan bir töreden ötürü. Açiklamisti ama tam hatirlamiyorum. Bunu bana yillarca anlatamamis beni kaybetmekten korktugu icin ama o kiz ile hic bir zaman birlikte olmamis sadece kagit uzerinde evlilermis zaten onu asla karisi olarak gormemis. Zaten sirf saçma aile adetleri yüzünden bu kisima tasinmis ve memleketine gerekmedigi sürece gitmiyormus. Bütün bu aciklamalrdan sonra 'ben metresim. bildigin metresim ben' dedim. Ben öyle söyleyince kizdi bana ve saçmalama kendine gel tabiikide degilsin dedi. Kiz senden neden bosanmiyor, seviyor demek ki seni, seni bekliyor dedim. 'Umrumda degil ben ona onu sevmedigimi yillar öncede söyledim her seyi kabul ederek evlendi benimle' dedi.
O günden beri sevgilim ile aramiz buzlu sanki. Ona bir türlü candan davranamiyorum. O günden beri sadece 3 kez cinsel iliskiye girdik. O kiz bosanmadigi sürece ben hep metres olarak kalicam. Bu gerçekten çok agir. sanki birilerinin mutluluguna engel oluyormusum gibi. Ben o kizin sevgilimi sevdigini dusunuyorum. insan bir inat ugruna neden yapsin ki butun bunlari. ne yapacagimi hic bilmiyorum. 22 yasindayim ve kendimi 75lik hissediyorum. o kadar çaresizim ki. dün sevgilim bana istersem 1 hafta yurtdisi tatiline gidebilecegimizi söyledi kafalari toparlamak için. Bilmiyorum ki. Sanki bir yerlerde benim yüzümden birileri yillardir mutsuz. Ne yapacagim ben hiç bilmiyorum. Sevgilimi çok ama çok seviyorum. Ama bu böyle gitmez ki. Yillardir evlenecegiz umuduyla yanindayim ama artik saglikli dusunemiyorum. Ne yapacagim ben???
