önceden de eşimin ailesi ile çocuk açısından çok tartıştık.. malum herşeye karışıyorlardı. fakat ben çalışmaya başlayınca ve çocuğa eşimin yoğuuuun ısrarı ile onlar bakmaya başlayınca bu karışma hat safhalara çıktı. evde eşimin annesi babası ve görümcem olmak üzere 3ü kalıyor.fakat artık karışmadan da öte sanki çocuğu ekstrem sahipleniyorlar gibi geliyor. hatta öyle bir durum ki sanki benim değil de çocuk onların, akşamları bakıcısı olarak ben gelip alıyormuşum gibi hissediyorum.
örnek verecek olursam, çocuğu aldım iş çıkışı eve götürücem. zaten araba ile geçiyoruz. sıcak iklimli bir bölgedeyim. ben ince bir hırka ile günü geçirebiliyorum. görümcem ille ısrar kıyamet çocuğa hırkasını giydir diye tutundu. çocuğun üstünde kalın bir sweat ve içinde de uzun kol bodysi var zaten. yeteri kadar kalın. yok dedim dışarısı zaten sıcak, arabada da terler gerek yok. illa giydir sen yinede diyor. bunu diyen kız bekar ve benden küçük. yok diyorum zaten araba ile gidiyoruz. hala çekiştiriyor çocuğun kolunu ceketi giydirmeye çalışıyor. sinir oldum aldım elinden ceketi apar topar çıktım. onun dışında bir sürü şey var. yemesinden içmesine karışıyorlar. 1 kase yemek yese bile çocuk aç muamelesi görüyor. tüm gün yemek tıkmaya çalışıyorlar ağzına. eve gelince çocuk rahatlıyor resmen. şu süreçte başka çare de yok. ama bu sahiplenme muhabbeti cidden can sıkıcı oluyor. abartılı mı düşünüyorum sizce?
edit: bakıcı konusu için ortaç cevap olsun, kv ultimatomu çok sert verdi eşime. ben varım, bakıcı tutarsanız gözüm arkada kalır, bi daha yüzümü göremezsiniz vb. çok kavgalar savaşlar ettik. başta anlaştık kv ile. benim istediğim gibi bakılacaktı. sözde kaldı tabi. he he deyip bildiklerini yapıyorlar ben yokken eminim.
edit 2: işi bırakma şansım yok. piyasaya göre çok çok iyi bir işte çalışıyorum ve eğer bırakırsam buraya geri dönme şansım yok. ücretsiz izin hakkım da yok.
edit 3: bakıcı için son edit gelsin: ben hamile iken bakıcı diye konuştuk. ilk 6 ay ben bakacaktım. ama o süreçte bebek doğdu ve kv bizim evin 2 ay boyunca atsan bile gitmeyen demirbaşı yaptı kendini. çocuk bazı sıkıntılar atlattı ,Allah beterlerinden korusun, hepten ipin ucu koptu. eşim kvyi çocuk bakımı bilirkişisi atadı. ben başta karşı çıktım ama işe başlamama 1 ay kala güzel dillerle beni ikna etti. senin istediğin gibi bakılacak vs diye. ben o ültimatomlardan habersizdim o süreçte. ben de tamam dedim. şimdi de bakıcı tutalım desem eşim de kvde de küfür ediliyormuş gibi tepki veriyorlar. yok biz bakamıyor muyuz, bizden iyi mi bakacak. eşim, bakıcı varken çocuğa bişi olursa ihmaldir düşer bi yerini vurur vs diye tüm sorumluluk sende falan gibi. ağır konuşup vebalde bırakıyor. bişi olduktan sonra her zaman olur Allah korusun ama tek başına bir kararla o vebal altına giremiyorum.
