Ben mi çok değiştim insanlar mı??

A

Araftaki35

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
20 Haziran 2019
373
109
103
36
Merhabalar yıpratıcı bir evililik baba evine dönüş ama alkolik eşten kopamamak kafa karışıklığı ve duygusal çöküş...bunların hepsini yaşadıktan sonra artık hissizlestim ruhsuzlastim ve eski fedakar anlayışlı güleryüzlü kadından geriye suratı asik sinirli hala kafası karışık biri kaldı.
Birilerinin hayatıma müdahale etme ihtimali kararlarıma karışma yönlendirmesi bana kayinvalidemden kalan bi durumdu şimdi ise aynı şeyi ailemleyken yaşıyorum hayatıma müdahale ettikleri anda zirhimi kuşanıp sinirlenip kalp kırıyorum kırılıyorum da onlar tarafindan.beni hep sakin olarak bilen herşeye tamam diyip kabul eden biri olarak bilen ailem şimdi hayır diyip karşı çıkmamı kabullenemiyor ve yaşadıklarımdan dolayı ruh sagligiminbozuldugunu düşünüyorlar.oysa sadece tahammülüm bitti ve artık verici anlayışlı olmak değil anlaşılmak istedigimi anlamıyorlar.icimi dökmek istedim belki aynı durumu yaşayan veya bi fikri olan vardır.simdiden teşekkür ederim herkese.
 
Sizce eskisi gibi mi olmalıyım yoksa şuan ki gibi mi?Artık kimsenin beni uzmesini istemiyorum kararım sorulmadan zaten kabul eder denilmesini hep uyumlu olan taraf olmayı gerçekten istediklerimi değil de karşı tarafın iyiliği için birşeyler yapmak beni tüketti sanırım
 
Kendi düzeninizi kurun mümkünse. Bir yaştan sonra ana - baba yanı olmuyor.. ne size, ne onlara.

Örneklendirmediğiniz için de haklı mısınız, haksız mı çıkışlarınız anlamak zor. Tüm tahammülü eş kişisine tükettiyseniz, yersiz de kalp kırıyor olabilirsiniz.
 
Hayat ne garip .!.:
Bende ayniyim hiçbir şekilde hiçbir şeyi kaldıramıyorum.ve ailemin herşeye burnunu sokması beni inanılmaz sikiyor.hayat malesef çok kötü bir hal aldı.kimse kimseyi cekemiyor kaldiramiyor
Genişletmek için tıkla...
Işte eskiden yani birkaç yıl öncesine kadar böyle olmadigim için şimdi kaldiramadigimda hep psikolojime bağlanıyor aslında sadece kabul edilmek ve kendi kararlarimla kalan ömrümü tamamlamak istiyorum
 
Araftaki35 .!.:
Işte eskiden yani birkaç yıl öncesine kadar böyle olmadigim için şimdi kaldiramadigimda hep psikolojime bağlanıyor aslında sadece kabul edilmek ve kendi kararlarimla kalan ömrümü tamamlamak istiyorum
Genişletmek için tıkla...
Ne diyecekler sadece bunu derler
Psikolojin bozuk senin diyip dururlar çünkü değiştiğini anlayamazlar
 
Ona siz karar vermelisiniz. Nasıl biri olmak istiyorsanız öyle olun. Ama unutmayın siyah ya da beyaz olmak zorunda değilsiniz, gri de olabilirsiniz.
 
Düzenli Ailem ayrı ev tutmama malesef karşı çıktı onları dinlemeyip tutabilirdim o zaman da tamamen deli muamelesi görürdüm gibi geliyor.bazen haklı bazen haksız diyebilirim.
Mesela 7 yıldır alıştığım uyku düzenim var ama ailemle olunca onların istediği saatte yat kalk kahvaltı vs bunlar en küçük saçma durumlar ama benim kendi içimde savastiklarim olduğundan bana çok büyük geliyor.kafama birşey takılmış uyuyamamisimdir ya da k gün kahvaltı yapmak istemiyorumdur...gayet insancıl istekler ailenin yasam düzeniyle çakışınca probleme dönüşüyor.tabi bende patliyorum artık en ufak şeye çünkü anlıyormuş gibi görünüp anlamadıklarını idare ettiklerini biliyorum.
 
Birşey sorabilir miyim? Evliyken evliliğinize karışıyolar mıydı psikolojik baskı varmiydi?
 
eski siz ya da şuan ki siz için kimseden fikir almayın bence. ya da fikir alın ama hangisi sizin için daha huzur veriyorsa onu yapın. biri çıkıp dese ki eski halinize dönün diye eski size geri dönebilir misiniz gerçekten her şeyiyle yapabilir misiniz.? açık söylemek gerekirse ben yapamam.çok zor hatta imkansız.
yaşadığımız her olay iyi ya da kötü bir değişime sebep olur. belki bir ay belki de 5 yıl sonra eski sizden ve şuan ki sizden kısmen de olsa farklı biri olacak. hep başkalarını düşünmek önceliği onlara vermek benm de huyumdu. olsun o ya da onlar böyle mutlu diyordum. ya ben. ya benim mutluluğum. bir kere geliyoruz bu dünya ya. kesinlikle bencil bir şekilde her şey de önce ben deyin demiyorum. şöyle açıklayayım; bir durum için bir karar verilecekse ben bunun neresindeyim diye sorun kendinize benim ne işime yarayacak bu bilgi gibi en basitinden. karşıda ki kişi kötü bir durumda ya da derdini dinlemenizi istediği gibi bir durumdan bahsetmiyorum.
yaşam bu aslında. sürekli bir değişim içinde olmak. kimseye zarar vermeden kimsenin alanı daraltmadan yapabilirsiniz bence.
yaşamımız boyunca kim bilir daha kimlerle tanışıp arkadaş olup bazılarında tekme yiyeceğiz. hiçbir zaman bilemeyiz. tekme yemeden önce bu durumu hissederiz görürüz aslında sadece konduramayız önemli olan durumun her zaman bilince olup tekme yemeden hoooop dur kardeş demek diyebilmek. bu her zaman geçerli olmaz tabi ama
ben kendi adıma konuşacak olursam herkesten her şeyi bekliyorum aslında. çok yakınım olursa üzülüyorum ama nasıl yapar bunu neden yaptı demiyorum. şuan yanımda olan insanlar da bunu yapabilir bir gün ya da yeni tanışacağım kişiler bilemiyorum. ama şaşırmadığım için şoka girmiyorum bu da böyleymiş deyip geçiyorum
herkes ya da her olay aslında iz bırakır. önemli olan bu izi derinleştirip kendimize delik açmamak. açtıysak da öyle ya da böyle kapatmaya çalışmak.
en başta kendi huzurumuzu iyiliğimizi düşünelim ki karşı tarafa da verebilelim. karşı taraf bunu alır görür ya da görmez o kendi bileceği iş. biz dürüst ve vicdanlı olursak alnımızın akıyla çıkarız ya da devam ederiz. bırakın karşı ne düşünürse düşünsün. zaten ona ya da onlara aksini anlatamazsınız.
haddimi astıysam özür dilerim
 
Psikolojik yorgunluğunuzu başkalarından çıkarıyorsunuz gibi geldi.
Uzman desteği şart .
 
Tahammülünüz kalmamis gayet normal. Hayir demeniz kotu bir sey degil. Uzun sure psikolojik baski gorunce insan tepkisellesiyor tabi
 
Estağfurullah had aşmak ta ne demek fikirleriniz tecrübeleriniz değerli.
Işte ben de küçücük durumda bile ben böyle istiyorum desem bile herkeste bi idare edelim nasılsa geçici böyle düşünüp davranıyor gibi duruma düşmek.
1 yıl önceki hayatımla kıyaslarsam tabiki şuan daha huzurlu mutluyum çünkü alkolik es ve tutarsizlillardan hakaretlerden kurtuldum ama ben istiyorum ki herkes nasıl kendi fikrini söyleyip uygulayabiliyorsa bende öyle yapabileyim.suan bile kimse kızmasın kırılmasın diye sabrediyorum ama sabrım tamamen bittiğinde herkesi yıkıp tek başıma hayat kuracağım.insallah ailem beni anlar onları kırmak ezmek asla istemem.
 
nofilteryesmakeup .!.:
Psikolojik yorgunluğunuzu başkalarından çıkarıyorsunuz gibi geldi.
Uzman desteği şart .
Genişletmek için tıkla...
Evet sırf bu yüzden kafamı toplayincaya kadar yanlız kalmak istedim çünkü istemeden kırabiliyorum ama yanlız bırakmıyorlar ve ben kendi sorunlarımın yanında birde onları kırma korkusu yaşıyorum sürekli temkinli davranmak çok yorucu.
 
Scener .!.:
Tahammülünüz kalmamis gayet normal. Hayir demeniz kotu bir sey degil. Uzun sure psikolojik baski gorunce insan tepkisellesiyor tabi
Genişletmek için tıkla...
Beni anladiginiz için teşekkür ederim çok zor günler yaşadım tek başıma yıllarca kimseye belli etmeden mutlu rolü yaptım ama evliliğim çok kötüydü yaşadıklarım benden bir sürü şeyi aldı götürdü neden en yakınlarım eskisi gibi olmamı istiyor olmayınca kırıyor. Bende isterdim bunları yaşamamak ve eskidi gibi mutlu olup mutlu etmek
 
Yaşadıklarınız kolay şeyler değil. Psikolojik olarak daha toparlanmadınız ve üzerine ailenize yerleşip onların düzenine tekrar ayak uydurmak size zor gelebilir. Çalışıyorsanız maddi imkanınız varsa. Ayrı oturmanız her açıdan daha iyi olacaktır. Hemde ailenizide kırmamış olursunuz
 
Sözleşmeli öğretmenim ve şuanda okullar kapalı olduğundan çalışamıyorum aynı şekilde yaz ve sömestr tatilinde de ücret alamıyorum hal böyle olunca maddi acıdan güvenemedim rest çekip ayrı ev tutmaya inşallah ilerde hayat bana şans verirse istiyorum.
 
acaba dönemden mi yoksa bizmi bu kadar büyüdük bilmiyorum, banada herşey tahammül edilmesi zor geliyor.
26 yaşındayım ailemleyim ama evliyim düğünüm ertelendiği için ailem evimi görmeme bile müsaade etmiyor eşimle görüşemiyorum sürekli. o ne der bu ne der millete madara mı ediceksin gelinlik giymeden millete güldürceksin dost var düşman var diye beynimi yiyorlar bende istiyorum ki karışmasınlar. bakkala giderim sorarlar uyurum uyandırırlar gece film izlerim yatsana ne oturuyorsun diye karışırlar. çemkirmeye kalksam hasta olduklarını öne sürüp beni vicdanen rahatsız etmeye çalışırlar. ben aileme düşkün biriyim ama yaş itibariyle kaldıramıyorum artık dolap düzenime bile karışıyorlar. eğer imkanın varsa ayrı eve çık çünkü uzaktanda sevilebilir ben mesela delirme noktasındayımm :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…