Babaya çok iş düşüyor bizde, akşam oyun saatleri var. Haftasonu oyun saatleri var, sonrasında da tamam artık kardeşinin sırası diyor eşim. Ben de o arada yemektir bulaşıktır. Zaten hemen bana geliyor, anne oynayalım, diyorum ben yoruldum.
Ya bir de paniğe kapılmamak lazım, o kadar kötü günlerimiz oldu ki, anlatılmaz, ama sakibleşip plana sadık devam ettiğimizde azaltabiliyoruz.
Senin küçük ne kadarlık, benimki 14 aylık oldu, birlikte birşeyler paylaşmaya başladılar yeni, kardeş kıskançlığının yanına çok ciddi bir kardeş sevgisi eklendi. Hani biraz daha sabırla ilerisi güzel olacak.
Bir de ben adil davranma konusunu çok ciddiye alıyorum, kardeşine vuramaz mesela, asla izin vermem, ama tersi kardeşi de ona vuramaz, buna da izin vermeyeceğimi bilir.
Ama tabi dön dolaş aynı yere 3-4 günde bir geliyor. Anne yemeğimi ben yiyemem sen yedir, ben giyinemem sen giydir... tekrardan başa dönüp anlat anlat. Bazen hastaysa yorgunsa özellikle nazlıyorum, bak hastayken sana nasıl yardım etmiştim falan diye de sonra başına kakıyorum

Amacım kardeşine bir imtiyaz tanımadığımı ihtiyacı olana yardım edeceğimi göstermek ama yaşı dolayısıyla veya tamamen normal insan psikolojisi diyelim yerleşmiyor, sürekli tekrar...