Evet ben de başlarda sizin gibi düşünürdüm, arada izlesin ne olur ki derdim. Ama bu alışkanlık haline dönüşünce çekilmez bir şey oluyor.
Doktorun yanındayken boşanmadığım için kendimi sorgulamaya başladım.
Dr un bana dediği neden boşanmıyorsun, zaten bir gün boşanacaksın, çocuk falan yapma, eşin iyi bir baba olamaz, çocuğunu gözü görmez.
Ki benim eşimi sadece benim orada anlattığım kadarıyla biliyor.Nasıl baba olmak istediğini ben gözlerinde görüyorum. Kurduğu hayalleri ben biliyorum.
Bebeğimiz benim hastalığım yüzünden olmuyor. Eşim hep yanımda. Bir gün bir ima bile duymadım bu konuyla alakalı. Allah verirse olacak sorun benden kaynaklanıyor da olabilirdi der hep.
Ben dr a boşanmak için gitmedim ki evliliğimi kurtarmak için neler yapabilirim diye gittim.
Dr bu işin sonu aldatmaya bile gider senin tarafından dedi.
Belki gördüğü vakalardan bu kanıya varmıştır ama herkes aynı değil ki.Bu kadar yıkıcı olmaya ne gerek var. Eşimin kliniğe yatması gerektiğini bile söyledi.
Ki eşim dr a bile gitmeye çekinen bir insan. Bize yapıcı, anlayışlı bir dr lazım.
Eşimle akşam uzun uzun konuştuk.Ki bu konuyu dillendirmezdi o, konuşmazdı beninle.Ama farkettim ki bir şeylerin farkında.Kurtulmak için neler yapacağını, benden neler istediğini açık açık söyledi.
Ve hala dr a gitmekten vazgeçmedi.Ama ben bu dr a gitmek istemiyorum başka dr araştırıyorum.
