- Konu Sahibi SultanHurrem
-
- #1
Merhaba hanimlar,
cevremde bir cok insan bu durumlardan haberdar ama ben sizlerle de paylasmak istedim..
Son 1,5 sene icinde samimi oldugum 3 arkadasimla aram fena derecede bozuldu, yani selamlasmiyoruz bile..
1. Cok kisa sürede samimi oldugum, ailelerimizin de samimi oldugu, cok güvendigim bir arkadasimdi..
Iki mahalle ileride oturdugu icin hemen hemen her gün görüsüyorduk, 2-3 senelik samimi bir arkadasligimiz vardi.
Ta ki erkek arkadasima karsi tavirlari degisene kadar..
Erkek arkadasim baska bir sehirde oturuyor ve kiz arkadasim okulla ayni sehire geziye gitti.
Onunla birlikte sevgilime hediyeler gönderdim ve cok mutluydum tanisacaklari icin.
Oradayken telefonla ne zaman konussak sevgilimi övüyor, cok sevidigini söylüyor, beni tebrik ediyordu..
Son aksam beni arayip, sevgilin senden bahsederken gözleri doluyor, seni cok özlemis, ben bu cocugu burada tek basina birakip dönmek istemiyorum dediginde neye ugradigimi sasirdim. Üstelik bunlari söylerken sesinin titremesi beni delirtti..
Geri döndügünde tavrimi fark edip erkek arkadasimla irtibatini kesti, kendine güvenseydi ve aklinda yanlis biseyler olmasaydi bunu yapmazdi bence..
Nihayet benim sayemde tanistigi bir erkek arkadasi oldu, cok dindarmis!
Öyle bir dindarlik ki, onlar cikmiyorken gayet samimiydik, onlar cikmaya baslayinca cocuk bana selam bile vermemeye basladi..
Bunlari kaldiramadim ve ona gercekleri söyledim. Ona kalsa tekrar görüsecektik ama ben bunlari kaldiramadim.
Ne kiskancligim kaldi ne de fesatligim. Böyle bir insan ile daha fazla arkadaslik yapamazdim..
2. Cok sevdigim bir sinif arkadasimdi.
Birbirimizin evine gidip geliyorduk devamli, tanistigimizdan kisa bir süre sonra cok kötü bir dönem gecirdi.
Intihara bile kalkisti ve ben gece gündüz yanindan ayrilmadim..
Sinifimizdan bir kac baska kiz onu bana karsi doldurmuslar. Dedikodusunu yapiyormusum.
Onlara arkadasimizin neden böyle bi duruma geldigini anlatmadigim icin fesatlanip böyle bir iftira attilar.
O da beni dinleme geregi duymadi ve kestirip atti.
3. Eski komsumuz ve aile dostumuzdu..
Cocuklugumdan beri annesi tarafindan onunla oynamam, ilgilenmem icin zorlaniyordum.
Sürekli emri vakilerle onu pesime takip bana bebek bakicisi muamelesi yapiyorlardi..
Hic tahammülüm yoktu. Son zamanlarda ikimiz de artik cocuk olmadigimiz icin gayet iyi anlasiyorduk.
Her zaman birbirimize acikca konusabiliyorduk, güvenebiliyorduk ama cocukca tavirlari degismiyordu..
Ortak bir arkadasimizla sözlesip bulusacaktik, o diger arkadasla birlikte gelecekti bulusacagimiz yere.
Ben arabayla farkli bir istikametten geldigim icin onu evden almayacaktim zaten.
Kendisi diger arkadasi tarafindan ekildigi icin gururuna yediremeyip annesine sikayet etmis beni..
Annesi hepimizi tek tek telefon acip hasladi, hakaret etti, bagirdi.. Cocuk muyuz ki annelerimizi katiyoruz tartismalarimiza?
Hakkimda orada burada konustugunu duydum, terbiyesizsin diye mesaj attim.
Yolda gördügünde bana selam vermedi!!!
Simdi mesaj atip benden özür diliyor, beni cok özlemis. Yengemde karsilastik ve sadece merhaba dedim, tek kelime daha konusmadim..
Biliyorum biraz uzun oldu ama lütfen yardim edin, sizce ben cok mu katiyim?
Yüzgöz olmaktan hoslanmiyorum, benim hakkima bugün kötü düsünüp iki gün sonra farkli düsünemez ki bir insan.
Iki hafta sonra baska bir seye cani skldiginda yine aynisini yapacak, daha fazla yüz bulacak...
Sizin fikirleriniz nelerdir??
cevremde bir cok insan bu durumlardan haberdar ama ben sizlerle de paylasmak istedim..
Son 1,5 sene icinde samimi oldugum 3 arkadasimla aram fena derecede bozuldu, yani selamlasmiyoruz bile..
1. Cok kisa sürede samimi oldugum, ailelerimizin de samimi oldugu, cok güvendigim bir arkadasimdi..
Iki mahalle ileride oturdugu icin hemen hemen her gün görüsüyorduk, 2-3 senelik samimi bir arkadasligimiz vardi.
Ta ki erkek arkadasima karsi tavirlari degisene kadar..
Erkek arkadasim baska bir sehirde oturuyor ve kiz arkadasim okulla ayni sehire geziye gitti.
Onunla birlikte sevgilime hediyeler gönderdim ve cok mutluydum tanisacaklari icin.
Oradayken telefonla ne zaman konussak sevgilimi övüyor, cok sevidigini söylüyor, beni tebrik ediyordu..
Son aksam beni arayip, sevgilin senden bahsederken gözleri doluyor, seni cok özlemis, ben bu cocugu burada tek basina birakip dönmek istemiyorum dediginde neye ugradigimi sasirdim. Üstelik bunlari söylerken sesinin titremesi beni delirtti..
Geri döndügünde tavrimi fark edip erkek arkadasimla irtibatini kesti, kendine güvenseydi ve aklinda yanlis biseyler olmasaydi bunu yapmazdi bence..
Nihayet benim sayemde tanistigi bir erkek arkadasi oldu, cok dindarmis!
Öyle bir dindarlik ki, onlar cikmiyorken gayet samimiydik, onlar cikmaya baslayinca cocuk bana selam bile vermemeye basladi..
Bunlari kaldiramadim ve ona gercekleri söyledim. Ona kalsa tekrar görüsecektik ama ben bunlari kaldiramadim.
Ne kiskancligim kaldi ne de fesatligim. Böyle bir insan ile daha fazla arkadaslik yapamazdim..
2. Cok sevdigim bir sinif arkadasimdi.
Birbirimizin evine gidip geliyorduk devamli, tanistigimizdan kisa bir süre sonra cok kötü bir dönem gecirdi.
Intihara bile kalkisti ve ben gece gündüz yanindan ayrilmadim..
Sinifimizdan bir kac baska kiz onu bana karsi doldurmuslar. Dedikodusunu yapiyormusum.
Onlara arkadasimizin neden böyle bi duruma geldigini anlatmadigim icin fesatlanip böyle bir iftira attilar.
O da beni dinleme geregi duymadi ve kestirip atti.
3. Eski komsumuz ve aile dostumuzdu..
Cocuklugumdan beri annesi tarafindan onunla oynamam, ilgilenmem icin zorlaniyordum.
Sürekli emri vakilerle onu pesime takip bana bebek bakicisi muamelesi yapiyorlardi..
Hic tahammülüm yoktu. Son zamanlarda ikimiz de artik cocuk olmadigimiz icin gayet iyi anlasiyorduk.
Her zaman birbirimize acikca konusabiliyorduk, güvenebiliyorduk ama cocukca tavirlari degismiyordu..
Ortak bir arkadasimizla sözlesip bulusacaktik, o diger arkadasla birlikte gelecekti bulusacagimiz yere.
Ben arabayla farkli bir istikametten geldigim icin onu evden almayacaktim zaten.
Kendisi diger arkadasi tarafindan ekildigi icin gururuna yediremeyip annesine sikayet etmis beni..
Annesi hepimizi tek tek telefon acip hasladi, hakaret etti, bagirdi.. Cocuk muyuz ki annelerimizi katiyoruz tartismalarimiza?
Hakkimda orada burada konustugunu duydum, terbiyesizsin diye mesaj attim.
Yolda gördügünde bana selam vermedi!!!
Simdi mesaj atip benden özür diliyor, beni cok özlemis. Yengemde karsilastik ve sadece merhaba dedim, tek kelime daha konusmadim..
Biliyorum biraz uzun oldu ama lütfen yardim edin, sizce ben cok mu katiyim?
Yüzgöz olmaktan hoslanmiyorum, benim hakkima bugün kötü düsünüp iki gün sonra farkli düsünemez ki bir insan.
Iki hafta sonra baska bir seye cani skldiginda yine aynisini yapacak, daha fazla yüz bulacak...
Sizin fikirleriniz nelerdir??