- 28 Ekim 2017
- 205
- 302
Merhaba hanımlar, forumda yeniyim ama zaman zaman girip dertlerinizi okumuşluğum var geçmişte. Biraz içimi dökmek için üye olmaya karar verdim bu gece.
24 yaşındayım, hâlâ öğrenciyim. İki yıllık bir ilişkim var. Bu iki yılın çoğunda erkek arkadaşımla birlikte yaşadım. Ama eylülden beri resmi olarak birlikte yaşıyoruz. Taşınma sürecimiz sancılıydı, 18 yıllık arkadaşımla bağlarımız arkadaşımın arzusuyla koptu bu süreçte, bilahare ona da değinirim artık. Erkek arkadaşımla bugünlere çok zor geldik. İkimizin de gerek çocukluk gerek ergenlikte ağır travmalarımız var, zor insanlarız. Birbirimiz için çok değiştik. Çok kavgamız dövüşümüz oldu. Depresyonlara girildi çıkıldı, intihar kararları verildi cayıldı, ayrılalım dedik olmadı falan filan... Ama şu an kafamdaki soru bunlardan bağımsız.
O ilişkimizin başlarında cinsel açıdan isteksizdi. Anladığım kadarıyla beni incitmemek için nazik davranıyordu, reddetmedi beni hiç. Hatta kendini aseksüel olarak tanımlıyordu. Erkek olmadığını söylüyordu. Çocukken cinsel organı yok olsun istiyormuş, cinsellik hissetmek istemiyormuş. Sadece birliktelik anlamında değil, genel olarak cinsiyetsiz, kimliksiz olmak istiyormuş. Ama zamanla bu tavrı değişti. Çok yoğun bir cinsel açlık duymaya başladı bana karşı. Nasıl desem... Her an sevişmeye hazır biri oldu. Bir dönem ben kullandığım bir ilaçtan ötürü isteksizdim örneğin, o dönemi çok zor geçirecek kadar coştu. Bu taşındığımızdan beri en üst seviyede böyle. Ama O bu konuda çok tutarsız. Mesela sevişmek istiyor, bunu beyan ediyor, zamansız oluyor, itişip kakışıyoruz, şakalaşıyoruz, gülüşüyoruz falan... Sonra tutup ''çok üstüne geliyorum bu konuda. bu duyguyu yenmem lazım.'' falan diye ciddileşiyor, pişmanlıklar yaşıyor. Ben çok tenkit ederim, çok eleştiririm her şeyini ama bu konuda bi kere bi laf etmişliğim yoktu ona, şikayetçi de değildim. Reddedilmiş hissediyordu belki de... Dediğim gibi, çok tutarsız.
Şu bir kaç gündür, çarşambadan beri ben çok hastayım. O evden çalışıyor ama sabit bir işi yok, kafasına göre bilgisayar programı yazıyor. Ben hastalandığımdan beri işine yoğunlaştı deli gibi. Hani bırakın bi yudum su vermeyi, ben kalkıp yemesini içmesini yapıp bir de ayağına götürüyorum günlerdir. Birbirimizin hiçbir şeyinden iğrenmeyiz ama hastalandığım ilk gün yatarken bana sarılıp ''hasta kokuyorsun.'' dedi. Ben uzaklaşmak istedim, bırakmadı. Sonra da ''şu an bi aydınlanma yaşadım.'' dedi. O sevmekle sevişmeyi karıştırıyormuş. Aslında sevişmek istemiyormuş ama beni çok seviyormuş. O kadar sık arzulamasının sebebi de duyguları karıştırmasıymış. Beni sevmek istediği zaman şehvet duyuyor sanıyormuş. Böyle anlayamadığım bir takım laflar etti. İnsan zaten sevdiğiyle sevişmek istemez mi? Her neyse ben üstünde durmadım o an. Sonradan bir kaç kez ''artık sevişmeyecek miyiz?'' diye sorduğumda bana hep sen istersen olur dedi görev icabıymış gibi. Ama o günden beri bana inanılmaz ilgisiz, uzak, soğuk. Hastayım diye mi yanaşmak istemiyor onu da anlamadım. Ya çok deli biri normalde. Sürekli hoplar zıplar, üstüme çıkar, beni kaldırır çevirir... Şimdi işi yoğun diye mi yanıma gelmiyor onu da anlamadım. İki kere ağladım valla pek sallamadı bile. Birbirimize bazen ''beni mi daha çok seviyorsun, mercimek yemeğini mi?'' falan gibi anlamsız sorular sorarız, ben de ''beni mi daha çok seviyorsun, hasta beni mi?'' dedim. ''hasta seni, çünkü daha çok sevgiye ihtiyacın oluyor.'' dedi. Dedi demesine de ben bunu sorarken ona yemek pişiriyordum öksüre aksıra, o bilgisayarda bir şeylere bakıyordu.Bile bile ilgisiz bırakması da kırıyor. Of, yazmaya çok net başlamıştım, dağıttım konuyu iyice kusura bakmayın. Benim kafam çok karıştı.
Bu adam neden arzulamıyor beni artık ya?
edit: üç farklı yerde geçen ''eşim''lerden biri mahalle baskısı ile silindi, ikisi O olarak değişti.
24 yaşındayım, hâlâ öğrenciyim. İki yıllık bir ilişkim var. Bu iki yılın çoğunda erkek arkadaşımla birlikte yaşadım. Ama eylülden beri resmi olarak birlikte yaşıyoruz. Taşınma sürecimiz sancılıydı, 18 yıllık arkadaşımla bağlarımız arkadaşımın arzusuyla koptu bu süreçte, bilahare ona da değinirim artık. Erkek arkadaşımla bugünlere çok zor geldik. İkimizin de gerek çocukluk gerek ergenlikte ağır travmalarımız var, zor insanlarız. Birbirimiz için çok değiştik. Çok kavgamız dövüşümüz oldu. Depresyonlara girildi çıkıldı, intihar kararları verildi cayıldı, ayrılalım dedik olmadı falan filan... Ama şu an kafamdaki soru bunlardan bağımsız.
O ilişkimizin başlarında cinsel açıdan isteksizdi. Anladığım kadarıyla beni incitmemek için nazik davranıyordu, reddetmedi beni hiç. Hatta kendini aseksüel olarak tanımlıyordu. Erkek olmadığını söylüyordu. Çocukken cinsel organı yok olsun istiyormuş, cinsellik hissetmek istemiyormuş. Sadece birliktelik anlamında değil, genel olarak cinsiyetsiz, kimliksiz olmak istiyormuş. Ama zamanla bu tavrı değişti. Çok yoğun bir cinsel açlık duymaya başladı bana karşı. Nasıl desem... Her an sevişmeye hazır biri oldu. Bir dönem ben kullandığım bir ilaçtan ötürü isteksizdim örneğin, o dönemi çok zor geçirecek kadar coştu. Bu taşındığımızdan beri en üst seviyede böyle. Ama O bu konuda çok tutarsız. Mesela sevişmek istiyor, bunu beyan ediyor, zamansız oluyor, itişip kakışıyoruz, şakalaşıyoruz, gülüşüyoruz falan... Sonra tutup ''çok üstüne geliyorum bu konuda. bu duyguyu yenmem lazım.'' falan diye ciddileşiyor, pişmanlıklar yaşıyor. Ben çok tenkit ederim, çok eleştiririm her şeyini ama bu konuda bi kere bi laf etmişliğim yoktu ona, şikayetçi de değildim. Reddedilmiş hissediyordu belki de... Dediğim gibi, çok tutarsız.
Şu bir kaç gündür, çarşambadan beri ben çok hastayım. O evden çalışıyor ama sabit bir işi yok, kafasına göre bilgisayar programı yazıyor. Ben hastalandığımdan beri işine yoğunlaştı deli gibi. Hani bırakın bi yudum su vermeyi, ben kalkıp yemesini içmesini yapıp bir de ayağına götürüyorum günlerdir. Birbirimizin hiçbir şeyinden iğrenmeyiz ama hastalandığım ilk gün yatarken bana sarılıp ''hasta kokuyorsun.'' dedi. Ben uzaklaşmak istedim, bırakmadı. Sonra da ''şu an bi aydınlanma yaşadım.'' dedi. O sevmekle sevişmeyi karıştırıyormuş. Aslında sevişmek istemiyormuş ama beni çok seviyormuş. O kadar sık arzulamasının sebebi de duyguları karıştırmasıymış. Beni sevmek istediği zaman şehvet duyuyor sanıyormuş. Böyle anlayamadığım bir takım laflar etti. İnsan zaten sevdiğiyle sevişmek istemez mi? Her neyse ben üstünde durmadım o an. Sonradan bir kaç kez ''artık sevişmeyecek miyiz?'' diye sorduğumda bana hep sen istersen olur dedi görev icabıymış gibi. Ama o günden beri bana inanılmaz ilgisiz, uzak, soğuk. Hastayım diye mi yanaşmak istemiyor onu da anlamadım. Ya çok deli biri normalde. Sürekli hoplar zıplar, üstüme çıkar, beni kaldırır çevirir... Şimdi işi yoğun diye mi yanıma gelmiyor onu da anlamadım. İki kere ağladım valla pek sallamadı bile. Birbirimize bazen ''beni mi daha çok seviyorsun, mercimek yemeğini mi?'' falan gibi anlamsız sorular sorarız, ben de ''beni mi daha çok seviyorsun, hasta beni mi?'' dedim. ''hasta seni, çünkü daha çok sevgiye ihtiyacın oluyor.'' dedi. Dedi demesine de ben bunu sorarken ona yemek pişiriyordum öksüre aksıra, o bilgisayarda bir şeylere bakıyordu.Bile bile ilgisiz bırakması da kırıyor. Of, yazmaya çok net başlamıştım, dağıttım konuyu iyice kusura bakmayın. Benim kafam çok karıştı.
Bu adam neden arzulamıyor beni artık ya?
edit: üç farklı yerde geçen ''eşim''lerden biri mahalle baskısı ile silindi, ikisi O olarak değişti.
Son düzenleme:
