- Konu Sahibi xsxeker_xsxey
-
- #1
merhaba kızlar;
ben de hissettiklerimi paylaşmak istedim sizlerle.en azından bana fikir verir,yorum yapar yardımcı olursunuz..çünkü çok bunladım artık.
şöyle anlatayım: eşim de ben de ailelerimizden ayrı şehirlerdeyiz.yani akrabalardan kimse yok yakınımzda bizim. eşim pazarlamacı. genelde ş.dışına gidior.
1 hafta belki daha da fazla kalıor..geçen pazar yine gitti. ve ben kızımla yalnız kaldım yine.yeni ev aldık ve daha yeni taşındık.pek fazla da oturan yok daha sitede.ve ben nerdeyse 1 haftadır kızımla kalıorum.çalışıorum ben.sabahları kızımı bakıcıya ben bırakıorum.evi biraz uzak.dolmuşa binmek zorunda kalıorum.
akşam da tabii aynı şekilde..ama ben artık sıkıldım yalnızlıktan.bikaç günlüğüne die gitti haftaya pazartesiye belki gelecekmiş ve bu kez y.dışında.her zaman da görüşemioruz telefonda.arasa bile en fazla 1 dk konuşabilior.
çok ama çok özlüorum.geçen pazar da yalnızdım bu pazar da öyle olucak...evde akşamları onun sesinin olmayışı öyle zor gelior ki..kızımda durmuor akşamları ne yapacağımı şaşırıorum tek başıma..5 gündür yok ,5 gün daha gelemiycek.belki işi daha fazla uzayacak.akşamları bazen korkuorum..
ama kendi kendimi teselli etmeye çalışıorum.bunaldım iice.bıktım bu seyahatlerinden...
iş delisi oldu çıktı eşim.öyle hırs yaptı ki kendine..
gözü işten başka bişi görmüor..bana zaman ayırmıor hiç..varsa yoksa işi..birde böyle bırakıp gidince daha kötü oluorum...birsürü sorumluluk alıor üstüne . böyle işte kızlar.hiçbirşey ilk evlendiğimiz zaman ki gibi değil...
akşam eve gelince bile gözü dalıor,bişi konuşmuor.biliorum ki o zaman da iş düşünüor.akşamları da tel görüşmeleri hiç bitmez.
ben de çalışıorum ama akşam eve geldiğimde bitiriorum herşeyi..
benle hiç ilgilenmior.
gidecek kimsem yok burda.mecburen yalnız kalıoruz kızımla..çok özledim ama bi o kadarda kızgınım ona...gülüp,eğlenip,gezeceğimiz günlerimizde o yok yanımızda...
benim ki dert,sorun değil belki.ama sadece yazmak istedim.belki arkadaşlardan yorum alırım da birşekilde rahatlarım die düşündüm.
ben de hissettiklerimi paylaşmak istedim sizlerle.en azından bana fikir verir,yorum yapar yardımcı olursunuz..çünkü çok bunladım artık.
şöyle anlatayım: eşim de ben de ailelerimizden ayrı şehirlerdeyiz.yani akrabalardan kimse yok yakınımzda bizim. eşim pazarlamacı. genelde ş.dışına gidior.
1 hafta belki daha da fazla kalıor..geçen pazar yine gitti. ve ben kızımla yalnız kaldım yine.yeni ev aldık ve daha yeni taşındık.pek fazla da oturan yok daha sitede.ve ben nerdeyse 1 haftadır kızımla kalıorum.çalışıorum ben.sabahları kızımı bakıcıya ben bırakıorum.evi biraz uzak.dolmuşa binmek zorunda kalıorum.
akşam da tabii aynı şekilde..ama ben artık sıkıldım yalnızlıktan.bikaç günlüğüne die gitti haftaya pazartesiye belki gelecekmiş ve bu kez y.dışında.her zaman da görüşemioruz telefonda.arasa bile en fazla 1 dk konuşabilior.
çok ama çok özlüorum.geçen pazar da yalnızdım bu pazar da öyle olucak...evde akşamları onun sesinin olmayışı öyle zor gelior ki..kızımda durmuor akşamları ne yapacağımı şaşırıorum tek başıma..5 gündür yok ,5 gün daha gelemiycek.belki işi daha fazla uzayacak.akşamları bazen korkuorum..
ama kendi kendimi teselli etmeye çalışıorum.bunaldım iice.bıktım bu seyahatlerinden...
iş delisi oldu çıktı eşim.öyle hırs yaptı ki kendine..
gözü işten başka bişi görmüor..bana zaman ayırmıor hiç..varsa yoksa işi..birde böyle bırakıp gidince daha kötü oluorum...birsürü sorumluluk alıor üstüne . böyle işte kızlar.hiçbirşey ilk evlendiğimiz zaman ki gibi değil...
akşam eve gelince bile gözü dalıor,bişi konuşmuor.biliorum ki o zaman da iş düşünüor.akşamları da tel görüşmeleri hiç bitmez.
ben de çalışıorum ama akşam eve geldiğimde bitiriorum herşeyi..
benle hiç ilgilenmior.
gidecek kimsem yok burda.mecburen yalnız kalıoruz kızımla..çok özledim ama bi o kadarda kızgınım ona...gülüp,eğlenip,gezeceğimiz günlerimizde o yok yanımızda...
benim ki dert,sorun değil belki.ama sadece yazmak istedim.belki arkadaşlardan yorum alırım da birşekilde rahatlarım die düşündüm.