- 5 Ekim 2008
- 357
- 219
- Konu Sahibi icimdekibosluk
- #1
Merhaba arkadaşlar, forumda 2.başlık açmama rağmen sık sık bakarım, okurum yazdıklarınıza ve üzülürüm herkesin ne çok derdi , hayal kırıklıkları varmış diye... Ben yaklaşık 1 yıllık evliyim ancak eşim işi gereği yurt dışında , ben de işim gereği şu an Türkiye'deyim. Aramızda bitmek bilmeyen bir harp var. Bunun sebebi mesafeler değil çünkü birlikteyken de harbimiz devam ediyor. İki gün iyiysek 3. veya 4. gün muhakkak bir vukuatımız oluyor, sözler kabalaşıyor, ben hep ağlıyorum, o sinirden köpürüyor. Sonrasında çoğunlukla ben yumuşuyorum ya da yumuşamasam da pes ediyorum ve arayı bulmaya çalışıyorum. Tartışma esnasında yediğim hakaretleri, işittiğim kötü sözleri unutuyor muyum? Hayır! Üstünü örtüyorum, içime atıyorum, ancak birikiyor birikiyor birikiyor ve gitgide umudum kalmıyor . Sorun ne? derseniz. Beni olmadığım biri olarak görüyor. Benim bencil, sadece kendime kendi aileme ve kendi arkadaş çevreme önem verdiğimi, onun çevresini asla önemsemediğimi düşünüyor. Varsa yoksa kendim varmışım. Ahh keşke dediği gibi olsa da inceldiği yerden kopsun, bitsin bu evlilik diyebilsem.. Ama diyemiyorum, büyüklerimiz var, her biri ne çok üzülecek. Ben, aramızdaki sorunlar aramızda kalsın, büyüklere anlatmayalım derim. O ise hemen hemen her tartışmayı annelerle, kardeşlerle paylaşır. ( sanki kadın kendisi, normalde kadın anlatır değil mi?) Benim annemi arayıp beni şikayet eder. Bunlar , onun bendeki değerini de düşürüyor ne yazık ki. Hiç olgun değil hiç. Her tartışmamızı boşanma lafıyla noktalıyor. Ben ağzıma almazken onun iki lafından birisi "git, mahkemeye başvur"
Kendisi yurt dışında olduğundan başvuruyu benim yapmamı istiyor. Oysa ilişkimiz çok iyi başlamıştı, çok sevdik çok aşık olduk, bunca olaya rağmen yıpransak da karşılıklı sevgimiz devam ediyor. Benim ailesiyle hiçbir sorunum olmadı ki, hepsiyle aram iyi, şanslıyım kayınvalide görümce elti açısından. Hiçbiri karışmaz, eşelemez bizim iyiliğimizi isterler sadece. Eşime de söylüyorum. "Ailen benden razı, ben onlardan razı." diyorum. Ama kafi gelmiyor ona. Güya onlara karşı bencilmişim, umursamıyormuşum, burnum Kaf Dağındaymış, onların bana olan ilgisi beni şımartmış, kendimi bi halt sanıyormuşum..Duymaktan o kadar bıktım ki.. Hiç hak etmediğim şeyler, insan hak etmediği şeylerle itham edilince sakin olması ne zormuş, ben de çıldırıyorum bunları işittiğimde. Örneğin. geçen hafta kız kardeşi beni aramış ve duymamışım. Sonrasında kız kardeşiyle konuşmuş, konuşuyor musun yengenle deyince kız da az önce aradım da açmadı demiş. Bunun üzerine beni arayan eşim neler saydı neler. Niye açmıyormuşum, niye meşgule veriyormuşum (ki meşgule vermedim) vs vs. İşte böyle pireyi deve yapar kendileri... Şimdi de aramız fena bozuk. Annemle konuştu, yine şikayet etti, bitirmek istiyormuş. Annem de "ben artık yoruldum sizin tartışmalarınızdan" demiş. Eşim babama söylemem konusunda baskı yapıyor, biliyor ki babam öğrenirse her şeyin seyri değişir. Şimdiye kadar adamcağızın hiçbir şeyden haberi olmadı.. Tam bir yol ayrımındayım, ne yapmalıyım, evliliğin ilk 1-2 yılı sancılıdır diyor herkes. Biliyorum , biliyorum da önümü hiç göremiyorum ki.
Kendisi yurt dışında olduğundan başvuruyu benim yapmamı istiyor. Oysa ilişkimiz çok iyi başlamıştı, çok sevdik çok aşık olduk, bunca olaya rağmen yıpransak da karşılıklı sevgimiz devam ediyor. Benim ailesiyle hiçbir sorunum olmadı ki, hepsiyle aram iyi, şanslıyım kayınvalide görümce elti açısından. Hiçbiri karışmaz, eşelemez bizim iyiliğimizi isterler sadece. Eşime de söylüyorum. "Ailen benden razı, ben onlardan razı." diyorum. Ama kafi gelmiyor ona. Güya onlara karşı bencilmişim, umursamıyormuşum, burnum Kaf Dağındaymış, onların bana olan ilgisi beni şımartmış, kendimi bi halt sanıyormuşum..Duymaktan o kadar bıktım ki.. Hiç hak etmediğim şeyler, insan hak etmediği şeylerle itham edilince sakin olması ne zormuş, ben de çıldırıyorum bunları işittiğimde. Örneğin. geçen hafta kız kardeşi beni aramış ve duymamışım. Sonrasında kız kardeşiyle konuşmuş, konuşuyor musun yengenle deyince kız da az önce aradım da açmadı demiş. Bunun üzerine beni arayan eşim neler saydı neler. Niye açmıyormuşum, niye meşgule veriyormuşum (ki meşgule vermedim) vs vs. İşte böyle pireyi deve yapar kendileri... Şimdi de aramız fena bozuk. Annemle konuştu, yine şikayet etti, bitirmek istiyormuş. Annem de "ben artık yoruldum sizin tartışmalarınızdan" demiş. Eşim babama söylemem konusunda baskı yapıyor, biliyor ki babam öğrenirse her şeyin seyri değişir. Şimdiye kadar adamcağızın hiçbir şeyden haberi olmadı.. Tam bir yol ayrımındayım, ne yapmalıyım, evliliğin ilk 1-2 yılı sancılıdır diyor herkes. Biliyorum , biliyorum da önümü hiç göremiyorum ki.