Beni kimse çok sevmedi bu hayatta. Ben bile sevmedim ki kendimi. Dışarıdan bakılınca çok güzel bi hayatım var. Okulumu bitirdim çok iyi bir şirkette çalışıyorum ve kendi emeklerimle terfiler edindim. Bir dediğimi iki etmeyen bi ailem var. Kardeşlerim var. Arkadaşlarımla hafta sonu geziyorum falan. Ama kendimi koca bir boşlukta orda ordan oraya savrulan yapraktan farklı görmüyorum. Öyle amaçsiz öyle sevgisiz. Dedim ya zaten beni kimse çok sevmedi kimse beğenmedi. Üniversitede 1 ile 4 yıl birlikte oldum. Devam etmesi için mi etti gerçekten beni sevdiği için mi bilmiyorum. Sonra elimden kaydı gitti zaten. Benimle o zaman sevgili olan kişiler evli. Benim hayatıma ondan sonra kimse girmedi bile. Kimse beğendiğini bile söyleMedi. Çok iyisi çok zekisin bitti. Benim tanimlamalari. Kendimi öyle yalnız hissediyorum ki. Herkes evlen diyor napim kimse beni sevmiyor bile. Niyetim evlilik de değil yanlış anlaşılmasın. Ben sevilmekten bahsediyorum. Ama işin garibi bende kimseyi çok sevmiyorum bu hayatta. En sevdiğim yemek meyve bile yok şu hayatta. Hani hepimizin hayata gelme amacı varmış ya ben o amacım bıkmadan en güzel yaşlarım boşu boşuna geçiyor. . (26 yasindayim) biliyorum hiç birinizin elinden bişey gelmez ben icimdekileri anlatmaya çalıştım sadece.