vallahi böyle durumlarda gururu bir kenara bırakmak lazım.. en samimi arkadaşım, hatta dostum bir sebepten bana kırgındı .hatta baya baya küsmüş ve yüzümü görmek istemiyordu.defalarca kapısına gittim kabul etmedi.pes etmedim komşusuna gittim oturdum.ben yokmuşum gibş onu çağırttım.sonra yalvardım ağladım herşeyi bir kenara bıraktım yaptım bunu.şu an yine can ciğeriz..bence sizde arayın konuşun..
ihmal eden hep senmişsin zor affederMerhaba kızlar..
Başlıktan da anlaşıldığı üzere çok sevdigim bir arkadaşım var. Yani vardı. Simdi gorusmuyoruz. Yan komsumdu, o lise 1 e gidiyordu ben üniversiteye hazırlanıyordum. O kadar iyi anlaşıyorduk ki. Yedigimiz içtiğimiz ayri gitmezdi. Tenefüslerde ankesörlü telefondan beni arar o 5 dk da bile konusurduk. Neyse ben universiteyi kazandim istanbula geldim araya mesafeler girdi annelerimiz küstü dogal olarak biz de küstük. Ne salaklık. Tatillerde eve geldigimde camdan gizli gizli beni izlermis. Sonra oda universiteyi kazandi hem canciger arkadas hem meslektas olduk. Tesadufen calisirken is icin gittigimiz bir yerde karsilastik ve tekrar gorusmeye basladik. Ben evlendim nikah sahidim oldu. Benim icin ta buralara geldi. Ama ben onun dugunune gidemedim. Aksilik oldu.sonra yine baglarimiz koptu ama o yine beni aradi. Ve sonra yine kopukluk. Cocugu oldu utancimdan arayamadim bile. Benim cocugum oldu o beni tebrik etti. Faceden yani. Simdi ben onu aramaya o kadar utaniyorumki. Onun mutlu günlerinde yaninda olamadim o bana o kadar deger verirken ben kendi dertlerimden onu unuttum. Ama hic aklimdan cikmiyor. O da artik küstu bana. Ben onu nasil kazanirim simdi bilmiyorum. Siz olsaniz beni affeder miydiniz??
Seni hergün arasam sana önem verdigimi gercekten hissettirsem yine de affetmez miydin?Ben affetmezdim. Siz bu arkadaşınıza pek önem vermiyorsunuz bence.
Her gün arasan değil de gerçekten önem verdiğini hissettirmen lazım. Zamanla anlardım sanırım gerçekten değer veriyor musun yoksa sadece o anlık bir pişmanlık mı..Seni hergün arasam sana önem verdigimi gercekten hissettirsem yine de affetmez miydin?
Merhaba kızlar..
Başlıktan da anlaşıldığı üzere çok sevdigim bir arkadaşım var. Yani vardı. Simdi gorusmuyoruz. Yan komsumdu, o lise 1 e gidiyordu ben üniversiteye hazırlanıyordum. O kadar iyi anlaşıyorduk ki. Yedigimiz içtiğimiz ayri gitmezdi. Tenefüslerde ankesörlü telefondan beni arar o 5 dk da bile konusurduk. Neyse ben universiteyi kazandim istanbula geldim araya mesafeler girdi annelerimiz küstü dogal olarak biz de küstük. Ne salaklık. Tatillerde eve geldigimde camdan gizli gizli beni izlermis. Sonra oda universiteyi kazandi hem canciger arkadas hem meslektas olduk. Tesadufen calisirken is icin gittigimiz bir yerde karsilastik ve tekrar gorusmeye basladik. Ben evlendim nikah sahidim oldu. Benim icin ta buralara geldi. Ama ben onun dugunune gidemedim. Aksilik oldu.sonra yine baglarimiz koptu ama o yine beni aradi. Ve sonra yine kopukluk. Cocugu oldu utancimdan arayamadim bile. Benim cocugum oldu o beni tebrik etti. Faceden yani. Simdi ben onu aramaya o kadar utaniyorumki. Onun mutlu günlerinde yaninda olamadim o bana o kadar deger verirken ben kendi dertlerimden onu unuttum. Ama hic aklimdan cikmiyor. O da artik küstu bana. Ben onu nasil kazanirim simdi bilmiyorum. Siz olsaniz beni affeder miydiniz??
Çok ihmal etmissinizbazi arkadaslar neden boyle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?