slm bayanlar öncelikle fikirlerinize ihtiyacım var.1.5 yıllık evliyim bir bebeğim var .doğum iznindeyim iznim bittiğinde büyük ihtimal hiç istemesemde işime geri dönmek zorundayım kiracıyız eşimin maaşı ile iyi kötü idare etmeye çalışıyoruz ama şimdiden kredi kartlarımız dolu .içim sıkılıyor aylardır evdeyim doğumum kış ayına geldiği için bebeğim ufak diye aylarca eve tıkıldım kaldım eşim ise çok iyi olmasına rağmen çözemiyorum evlendik evleneli asla sokakta elimden tutmaz evde bi tatlı söz söylemez öyle tv izler o kadar sıkılıyorumki hiç bişey paylaşmaz ikimizde aynı iş yerinde çalışıyorduk çoğu kişiyi tanırım hiç işle ilgili buğün bu oldu şöyle oldu böyle oldu hiç anlatmaz çok nadir ailesiyle ilgilide hiç bişey anlatmaz benim aileme gitmek hiç istemiyor sen git diyor bende tek gitmek istemiyorum onunla paylaşmak istiyorum iyidir sağolsun kendisi ama bu nasıl iyilik anlamıyorum evlilik can yoldaşlığı olmalı hiç paylaşımı yok her istediğimi alır eve gelirken verdiğim siparişleri alır gelir canım bazen bişey ister gider alır şaşırırım çöp dökülecek gider döker ne bilim benim kendi ailemin erkeklerini bi bakkala yollamak eziyet olurdu sağolsun o bi dememde gider hiç ikiletmez bebeğimizide seviyor .ama sanırım beni sevmiyor aylardır bunaldım sadece bir kez babamlara gittik onunla oda bin zorla ailemden birilerinin düğün derneği oluyo bana sen git diyor ama dost var düşman var hiç hoş olmuyor evimizde kavga tartışma olmaz yatakta bile uyurken dönüyo sırtını uyuyoo saatlerce bir sarılması bile yok böyle evlilik olurmu kendimi duygusal yönden hiç mutlu hissetmiyorum sürekli hergün evi dip köşe silmemi istiyo benim inanınki içimden gelmiyor elim kolum üzüntüden ağrıyor kendimi heiç mutlu hissetmiyorum bazen çok sinirli oluyorum ister istemez o zman bebeğimede tahammülüm kalmıyor asla ne doğum yaptım bi hediye ne evlilik yıldönümü ne doğum günüm hiç hediye almaz beni arada küçümser.biliyomusunuz ben onun işe girmesini sağladım benim yanıma işe aldırdım.sonra her masraf için ben ve ailem ona destek oldu .ama o gelip gitmek istemiyor onlar nasılsa geliyor sürekli görüyoruz diiyo onlar geliyor diye biz hiç gitmeyelimmi .?evliliğimin ilk yılları çok mutlu olmam gerekmiyormu ne eksik bende çözemedim başka bir kadınla evli olsa benimle değil daha farklı olurdu diye düşünüyorum peki bende sorun ne ? anlamadım .ilk zamanlar ailesinin yanında soğuk davranıyor sandım öyle değil adam bi tuaf öyle kendi halinde valla öyle sıkılıyorumki bütün neşem hayat enerim uçtu gitti ben sürekli konuşuyorum anlatıyorum her anımı bazen kötü depresif bişeyler anlatınca kötü bir haber vs.hemen dinlemek istemiyor senin psikolojin bozuk deyip duruyor .kendi hiç bişey anlatmaz anlatanada karışır .bazen diyorumki hiç onu adam yerine koymayım hiç bieşy anlatmayım hiç sohbet etmeye çalışmayayım çalışıp paramı biriktrireyim atayım kenara sonumun ne olacağı h,iç belli olmaz bunun yanında .çok canım sıkkın herkesin kocası böyle mesafelimi yaaa(( çok uzun oldu biliyorum bu arada psikiyatriden randevu aldım ne anlatıcam dr.bilmiyorum .kocamı mutsuzluğumumu bide bir çocuk daha olsun istiyo .sanki bir tane var baş tacı yaptı beni .kızlar ne yapmalıyım çok bunaldım .hiç dertleşecek arkadaşım yok evlendim hepsi kaybıoldu ortadan çok yalnız hissediyorum kendimi
slm bayanlar öncelikle fikirlerinize ihtiyacım var.1.5 yıllık evliyim bir bebeğim var .doğum iznindeyim iznim bittiğinde büyük ihtimal hiç istemesemde işime geri dönmek zorundayım kiracıyız eşimin maaşı ile iyi kötü idare etmeye çalışıyoruz ama şimdiden kredi kartlarımız dolu .içim sıkılıyor aylardır evdeyim doğumum kış ayına geldiği için bebeğim ufak diye aylarca eve tıkıldım kaldım eşim ise çok iyi olmasına rağmen çözemiyorum evlendik evleneli asla sokakta elimden tutmaz evde bi tatlı söz söylemez öyle tv izler o kadar sıkılıyorumki hiç bişey paylaşmaz ikimizde aynı iş yerinde çalışıyorduk çoğu kişiyi tanırım hiç işle ilgili buğün bu oldu şöyle oldu böyle oldu hiç anlatmaz çok nadir ailesiyle ilgilide hiç bişey anlatmaz benim aileme gitmek hiç istemiyor sen git diyor bende tek gitmek istemiyorum onunla paylaşmak istiyorum iyidir sağolsun kendisi ama bu nasıl iyilik anlamıyorum evlilik can yoldaşlığı olmalı hiç paylaşımı yok her istediğimi alır eve gelirken verdiğim siparişleri alır gelir canım bazen bişey ister gider alır şaşırırım çöp dökülecek gider döker ne bilim benim kendi ailemin erkeklerini bi bakkala yollamak eziyet olurdu sağolsun o bi dememde gider hiç ikiletmez bebeğimizide seviyor .ama sanırım beni sevmiyor aylardır bunaldım sadece bir kez babamlara gittik onunla oda bin zorla ailemden birilerinin düğün derneği oluyo bana sen git diyor ama dost var düşman var hiç hoş olmuyor evimizde kavga tartışma olmaz yatakta bile uyurken dönüyo sırtını uyuyoo saatlerce bir sarılması bile yok böyle evlilik olurmu kendimi duygusal yönden hiç mutlu hissetmiyorum sürekli hergün evi dip köşe silmemi istiyo benim inanınki içimden gelmiyor elim kolum üzüntüden ağrıyor kendimi heiç mutlu hissetmiyorum bazen çok sinirli oluyorum ister istemez o zman bebeğimede tahammülüm kalmıyor asla ne doğum yaptım bi hediye ne evlilik yıldönümü ne doğum günüm hiç hediye almaz beni arada küçümser.biliyomusunuz ben onun işe girmesini sağladım benim yanıma işe aldırdım.sonra her masraf için ben ve ailem ona destek oldu .ama o gelip gitmek istemiyor onlar nasılsa geliyor sürekli görüyoruz diiyo onlar geliyor diye biz hiç gitmeyelimmi .?evliliğimin ilk yılları çok mutlu olmam gerekmiyormu ne eksik bende çözemedim başka bir kadınla evli olsa benimle değil daha farklı olurdu diye düşünüyorum peki bende sorun ne ? anlamadım .ilk zamanlar ailesinin yanında soğuk davranıyor sandım öyle değil adam bi tuaf öyle kendi halinde valla öyle sıkılıyorumki bütün neşem hayat enerim uçtu gitti ben sürekli konuşuyorum anlatıyorum her anımı bazen kötü depresif bişeyler anlatınca kötü bir haber vs.hemen dinlemek istemiyor senin psikolojin bozuk deyip duruyor .kendi hiç bişey anlatmaz anlatanada karışır .bazen diyorumki hiç onu adam yerine koymayım hiç bieşy anlatmayım hiç sohbet etmeye çalışmayayım çalışıp paramı biriktrireyim atayım kenara sonumun ne olacağı h,iç belli olmaz bunun yanında .çok canım sıkkın herkesin kocası böyle mesafelimi yaaa(( çok uzun oldu biliyorum bu arada psikiyatriden randevu aldım ne anlatıcam dr.bilmiyorum .kocamı mutsuzluğumumu bide bir çocuk daha olsun istiyo .sanki bir tane var baş tacı yaptı beni .kızlar ne yapmalıyım çok bunaldım .hiç dertleşecek arkadaşım yok evlendim hepsi kaybıoldu ortadan çok yalnız hissediyorum kendimi
slm bayanlar öncelikle fikirlerinize ihtiyacım var.1.5 yıllık evliyim bir bebeğim var .doğum iznindeyim iznim bittiğinde büyük ihtimal hiç istemesemde işime geri dönmek zorundayım kiracıyız eşimin maaşı ile iyi kötü idare etmeye çalışıyoruz ama şimdiden kredi kartlarımız dolu .içim sıkılıyor aylardır evdeyim doğumum kış ayına geldiği için bebeğim ufak diye aylarca eve tıkıldım kaldım eşim ise çok iyi olmasına rağmen çözemiyorum evlendik evleneli asla sokakta elimden tutmaz evde bi tatlı söz söylemez öyle tv izler o kadar sıkılıyorumki hiç bişey paylaşmaz ikimizde aynı iş yerinde çalışıyorduk çoğu kişiyi tanırım hiç işle ilgili buğün bu oldu şöyle oldu böyle oldu hiç anlatmaz çok nadir ailesiyle ilgilide hiç bişey anlatmaz benim aileme gitmek hiç istemiyor sen git diyor bende tek gitmek istemiyorum onunla paylaşmak istiyorum iyidir sağolsun kendisi ama bu nasıl iyilik anlamıyorum evlilik can yoldaşlığı olmalı hiç paylaşımı yok her istediğimi alır eve gelirken verdiğim siparişleri alır gelir canım bazen bişey ister gider alır şaşırırım çöp dökülecek gider döker ne bilim benim kendi ailemin erkeklerini bi bakkala yollamak eziyet olurdu sağolsun o bi dememde gider hiç ikiletmez bebeğimizide seviyor .ama sanırım beni sevmiyor aylardır bunaldım sadece bir kez babamlara gittik onunla oda bin zorla ailemden birilerinin düğün derneği oluyo bana sen git diyor ama dost var düşman var hiç hoş olmuyor evimizde kavga tartışma olmaz yatakta bile uyurken dönüyo sırtını uyuyoo saatlerce bir sarılması bile yok böyle evlilik olurmu kendimi duygusal yönden hiç mutlu hissetmiyorum sürekli hergün evi dip köşe silmemi istiyo benim inanınki içimden gelmiyor elim kolum üzüntüden ağrıyor kendimi heiç mutlu hissetmiyorum bazen çok sinirli oluyorum ister istemez o zman bebeğimede tahammülüm kalmıyor asla ne doğum yaptım bi hediye ne evlilik yıldönümü ne doğum günüm hiç hediye almaz beni arada küçümser.biliyomusunuz ben onun işe girmesini sağladım benim yanıma işe aldırdım.sonra her masraf için ben ve ailem ona destek oldu .ama o gelip gitmek istemiyor onlar nasılsa geliyor sürekli görüyoruz diiyo onlar geliyor diye biz hiç gitmeyelimmi .?evliliğimin ilk yılları çok mutlu olmam gerekmiyormu ne eksik bende çözemedim başka bir kadınla evli olsa benimle değil daha farklı olurdu diye düşünüyorum peki bende sorun ne ? anlamadım .ilk zamanlar ailesinin yanında soğuk davranıyor sandım öyle değil adam bi tuaf öyle kendi halinde valla öyle sıkılıyorumki bütün neşem hayat enerim uçtu gitti ben sürekli konuşuyorum anlatıyorum her anımı bazen kötü depresif bişeyler anlatınca kötü bir haber vs.hemen dinlemek istemiyor senin psikolojin bozuk deyip duruyor .kendi hiç bişey anlatmaz anlatanada karışır .bazen diyorumki hiç onu adam yerine koymayım hiç bieşy anlatmayım hiç sohbet etmeye çalışmayayım çalışıp paramı biriktrireyim atayım kenara sonumun ne olacağı h,iç belli olmaz bunun yanında .çok canım sıkkın herkesin kocası böyle mesafelimi yaaa(( çok uzun oldu biliyorum bu arada psikiyatriden randevu aldım ne anlatıcam dr.bilmiyorum .kocamı mutsuzluğumumu bide bir çocuk daha olsun istiyo .sanki bir tane var baş tacı yaptı beni .kızlar ne yapmalıyım çok bunaldım .hiç dertleşecek arkadaşım yok evlendim hepsi kaybıoldu ortadan çok yalnız hissediyorum kendimi
yalnız değilsiniz kızlar ben de geldim.benim eşim de öyle.zaten duygularını çık bellei eden bi adam değildi son zamanlarda iyiden iyiye uzaklaştık birbirimizden.daha önce konuşmadığı tarzda konuşuoyor benimle.ona doğru gelmeyen bişey söylediğimde tersleniyor niçin terslendiğini sorduğumda daha doğrusu çemkirdiğimde ben öyle demedimlere başlıyor deli oluyorum.son zamanlarda en bozulduğum bi olayı anlatmak istiyorum.arkaadaşlarımızla tatile gittik onların da bizim de bebeğimiz var.ikisi de çok hareketli ama bizimki daha çok yoruyor bizi.herneyse arkadaşlarımızdan erkek olan kızlarının onları çok yorduğundan özellikle annenin yorgunluğundan,uykusuzluğundan bahsediyordu işte karısına kıyamıyormuş çok yoruluyor vs.anlatıyor benim ki evet çok yoruluyor belli demez mi?ulan senin karın telef olmuş yani ben farkında değil misin?değersiz hissediyorum kendimi.zaten ailemden ayrıyım hiç destek olarak göremiyorum onu.yapayalnız hissediyorum kendimi.kızım çok huysuz,hareketli.alışverişe gideriz kzım sıkılır sanki ben çocuğu sıkıntıya sokmuşum gibi azarlamalar öflemeler pöflemeler.tepkimi koyarım üç beş susar sonra yine aynı şeyler.yani bilemiyorum bu bi süreç mi?herkes geçer mi böyle dönemlerden?müthiş bir iletişim kopukluğumuz var.oturup sorunlarımızı konuşamıyoruz.umursamaz ve suçlayıcı tavırları karşısında deliye dönüyorum ve sorunun üstüne sünger çekip yaşantımıza devam ediyoruz.çok sevdiğim kocamdan soğumak istemiyorum ama şu aralar konuşmak içimden bile gelmiyor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?