benim eşim :(:(:(

3lale

Guru
Kayıtlı Üye
24 Nisan 2013
416
158
303
İstanbul
slm bayanlar öncelikle fikirlerinize ihtiyacım var.1.5 yıllık evliyim bir bebeğim var .doğum iznindeyim iznim bittiğinde büyük ihtimal hiç istemesemde işime geri dönmek zorundayım kiracıyız eşimin maaşı ile iyi kötü idare etmeye çalışıyoruz ama şimdiden kredi kartlarımız dolu .içim sıkılıyor aylardır evdeyim doğumum kış ayına geldiği için bebeğim ufak diye aylarca eve tıkıldım kaldım eşim ise çok iyi olmasına rağmen çözemiyorum evlendik evleneli asla sokakta elimden tutmaz evde bi tatlı söz söylemez öyle tv izler o kadar sıkılıyorumki hiç bişey paylaşmaz ikimizde aynı iş yerinde çalışıyorduk çoğu kişiyi tanırım hiç işle ilgili buğün bu oldu şöyle oldu böyle oldu hiç anlatmaz çok nadir ailesiyle ilgilide hiç bişey anlatmaz benim aileme gitmek hiç istemiyor sen git diyor bende tek gitmek istemiyorum onunla paylaşmak istiyorum iyidir sağolsun kendisi ama bu nasıl iyilik anlamıyorum evlilik can yoldaşlığı olmalı hiç paylaşımı yok her istediğimi alır eve gelirken verdiğim siparişleri alır gelir canım bazen bişey ister gider alır şaşırırım çöp dökülecek gider döker ne bilim benim kendi ailemin erkeklerini bi bakkala yollamak eziyet olurdu sağolsun o bi dememde gider hiç ikiletmez bebeğimizide seviyor .ama sanırım beni sevmiyor aylardır bunaldım sadece bir kez babamlara gittik onunla oda bin zorla ailemden birilerinin düğün derneği oluyo bana sen git diyor ama dost var düşman var hiç hoş olmuyor evimizde kavga tartışma olmaz yatakta bile uyurken dönüyo sırtını uyuyoo saatlerce bir sarılması bile yok böyle evlilik olurmu kendimi duygusal yönden hiç mutlu hissetmiyorum sürekli hergün evi dip köşe silmemi istiyo benim inanınki içimden gelmiyor elim kolum üzüntüden ağrıyor kendimi heiç mutlu hissetmiyorum bazen çok sinirli oluyorum ister istemez o zman bebeğimede tahammülüm kalmıyor asla ne doğum yaptım bi hediye ne evlilik yıldönümü ne doğum günüm hiç hediye almaz beni arada küçümser.biliyomusunuz ben onun işe girmesini sağladım benim yanıma işe aldırdım.sonra her masraf için ben ve ailem ona destek oldu .ama o gelip gitmek istemiyor onlar nasılsa geliyor sürekli görüyoruz diiyo onlar geliyor diye biz hiç gitmeyelimmi .?evliliğimin ilk yılları çok mutlu olmam gerekmiyormu ne eksik bende çözemedim başka bir kadınla evli olsa benimle değil daha farklı olurdu diye düşünüyorum peki bende sorun ne ? anlamadım .ilk zamanlar ailesinin yanında soğuk davranıyor sandım öyle değil adam bi tuaf öyle kendi halinde valla öyle sıkılıyorumki bütün neşem hayat enerim uçtu gitti ben sürekli konuşuyorum anlatıyorum her anımı bazen kötü depresif bişeyler anlatınca kötü bir haber vs.hemen dinlemek istemiyor senin psikolojin bozuk deyip duruyor .kendi hiç bişey anlatmaz anlatanada karışır .bazen diyorumki hiç onu adam yerine koymayım hiç bieşy anlatmayım hiç sohbet etmeye çalışmayayım çalışıp paramı biriktrireyim atayım kenara sonumun ne olacağı h,iç belli olmaz bunun yanında .çok canım sıkkın herkesin kocası böyle mesafelimi yaaa(( çok uzun oldu biliyorum bu arada psikiyatriden randevu aldım ne anlatıcam dr.bilmiyorum .kocamı mutsuzluğumumu bide bir çocuk daha olsun istiyo .sanki bir tane var baş tacı yaptı beni .kızlar ne yapmalıyım çok bunaldım .hiç dertleşecek arkadaşım yok evlendim hepsi kaybıoldu ortadan çok yalnız hissediyorum kendimi
 
Son düzenleme:
peki tum buraya yazdiklarini esinle de konustun mu? ya da konussan tahmini ne cevap verir? ben boyleyim kabul et der buyuk ihtimal..benim esim gibi:))
 
arkadaşım okurken daraldım allah sabır versin.konuştun mu hiç?tepkini isteklerini belli et.bide ikinci bebeği istiyormuş senin psikolojini düşünen yok.bence al karsi na konuş beklentilerini açıkça soyle
 
Bir kere 2.bbebeği sil aklından onunlada konuş bu konuyu,bu mutsuzluk seli içinde 1 çocuk yeterde artar bile,ilgisizlik çok zor bunu en iyi ben bilirim belki erkek diyip geçmelimi evliliğin anlamı ne bilemedim..allah yardımcın olsun...
 
eşinin iyi huyunu yazmışsın hemen ardından kötüsünü yetiştirmişsin.kötüsünü yazıp hemen ama şöyle de iyidir demişsin.yani tam çözemedim seni.
eşini seviyorsan iyi taraflarını görürsün sevmiyorsan kötü taraflarını.sen karar verirsin buna.
 

O evine hizmetçi mi almış pardon da?

Ya da çocuk sahibi olmasını sağlayacak bir kadın mı ?

Ya hu sen onun karısısın karısı !

2.çocuk istiyormuş emri baş göz üstüne

Bakkala gitmesi çöp dökmesi hiiiç önemli değil .

Önemli olan manevi olarak kocalık vazifelerini yerine getirmesi.

Çöpü herkes döker ,bakkala herkes gider.Kocalık yapsın kocalık !
 
Doğumdan önce de eşinizin davranışları aynı şekilde miydi?
 
garip gelebilir ama bende biraz eşiniz gibiyim, bunun sevgiyle ilgisi yok, sevmese evlenmezdi,
fiziksel anlamda yapılması gerkenleri yerine getirip duygusal bağlamda takılıyorsa bu onun hayatı görev olarak gördüğünden kaynaklı!
ona baskı kurarak isyan ederek yada konuşmak istemiyorsa zorlayarak değil keyifli dk lar yaşatarak düzeltebilirsiniz...

uzun sohbetlerden hoşlanmıyorsa ufak espiriler yapın, fazla romantizmden uzaksa küçük dokunuşlarla çekin kendinize onu...
kendi isteklerinizin yerine gelmemesinden şikayet etmek yerine orta yolu bulup paylaşım yaratabilirsiniz...
çünkü ikiniz iki uç nokta gibi görünüyorsunuz yazdıklarınızda...

bende sevgilim yanımdayken fazla konuşmam, konuşulcak bi konu varsa konuşuruz, onun dışında sessizlik olmasın diye laf kalabalığı yapmaktan hoşlanmıyorum, gülüncek birşey yoksa reaksiyon belirtisi göstermem, başbaşa bile kalsak fazla sıkı fıkı olmaktan da hoşlanmam, sürekli bana sarılması beni bunaltır, ki bunu söylerim, sürekli yanaklarıma dokunması elimi tutması rahatsız eder, fazla ten teması ve gereksiz muhabbete kısaca herşeyin fazlasına rahatsızlık duyan yapım var...

sevgilim ilk 6 ay sizin verdiğiniz tepkileri veriyordu!
ama zamanla tanıdı ve bu huyuma alışmak yerine ortayolu kendince buldu...
şimdi çok iyi anlaşıyoruz, bana artık "beni seviyormusun, benden sıkıldınmı, bi sorunmu var" demiyor...

tamam iletişim çok önemli, paylaşım çok önemli...
ama herkezin paylaşım noktası farklıdır, nokta atışı yapabilmek için; (ki bu çok önemli) "şunu istiyorum"dan ziyade "o ne istiyor" sorusuna cvp bulmalısınız.... eğer bu soruya cvp veremiyorsanız eşinizi hala yeterinde tanımıyorsunuz....

onun istediği yaklaşımı anladığınızda illa onun herşey onun istediği gibi olcak diye birşey yok, sadece ortayolu bulabilceksiniz ozaman, şuan iki ayrı düyasınız aynı evin içinde.... bu çok yıpratıcı!
 
Ben de çok sorguladım bu durumu.acaba evlilikten çok şey mi bekliyorum? neden mutsuzum? acaba bende mi sorun var? ayrılmalımıyım? vs vs cevap hep aynı oldu.kadnlar klubünde de, başka paylaşım sitelerinde de cevaplar hep aynı odu.mutsuzsan boşan gitsin! Ama apartman komşularım ve okuldaki öğretmen arkadaşlarım da hep '' bak maddi anlamda herşeye sahipsin,sana hediyeler alıyor,arabanı istediğin zaman kullanabiliyor,istediğin yere istediğin zaman gidebiliyorsun,öğretmenlik yapmak zorunda değilsin,kızına gece sütünü hazırlıyor...Gerçek baba gibisi var mıdır? Kendi babasının gölgesi yeter, üvey baba gerçek babanın yerini tutar mı hiçç? '' diye konuştular.haklılar evet ama ne yapayım eşimin beni anlamamsı,frekans uymsuzluğumuz,ilgisizliği beni mutsuzluğa itiyor.ikinci kızımı kucağıma alacağım,yine ağlasam, bağırsam da horul horul uyuyacak,kalkıp halimi sormak yerine oda değiştirecek.minik kızım da bir şekilde büyüyecek elbette ama annesi de uykusuzluktan yorgunluktan yaşlanacak
eşim sözde ''sen kanser olsan bakarım ben'' diyen biri ancak 1 bardak su istesem vermez.akşam sohbeti geçtim,hoşgeldine hoşbuldum demeden zıkkımlanıp oda değiştirir ve 4 yaşındaki kızını kucağına alıp sevmez.sevgi görmemiş öküz işte ne yapayım.ben de mutsuz olmama rağmen -ayrılsam ve başkasıyla evlensem dahi kızıma üvey kardeş istemediğim için-kardeş yaptım.4-5 gün sonra doğum yapacağım.hiç pişman değilim,iyiki de yaptım.eşim son 2 yıldır çıktığımız bodrum ve kuşadası tatillerininde tümö gününü yatakta yatarak trv seyrederek geçirdi ve minik kızımla ilgilenen, yemeğini yediren,havuza sokan,arabayla gezdiren hep ben oldum.sabah 6da kızımla kalkıyoruz ve beraber 1 öğün yemeden akşam oluyor.paylaşım sıfır yani.büyük kızım 4 yaşına yaklaştı,restorana,çarşıya,pazara,doktora,kuaföre,komşuya,parkta oynamaya GENELLİKLE yalnız gideriz.mesela 100kez parka gitmişsek 3ünde eşim götürmüştür.paylaşım sıfır,mutluluk ta sıfır
seni çok iyi anlıyorum kardeşim..hem de çok.belki de en iyi anlayan benim.çünkü çocuğumun gece sütünü yapmaktan başka evde sorumluluk aldığı bir iş olmayan eşim hem benim psikolojimi bozuyor,bununla kalmayıp ''var da yok'' olma durumu bana babamızı başka babyla değiştirmekte bir sakınca olmadığı düşüncesini sıklıkla aklıma getiriyor.
eşinin ilaç aldığı/almadığı bir psikiyatrik/psikolojik hastalığı yok ise,lütfen eşinle konuşmaya çalış..mutsuz olan sen olacaksın yoksa.benim eşimin var, o yüzden konuşmak fayda etmiyor.umarım sizde konu çözülür.mutlu çocuklarımız ve mutlu gelecekleri olsun inşallah...
 
bu adamla ömür gecermı allah askınaa yanı sana hıc değer vermeyen bır adam var tamam belkı fazla konuşmayı cılveyı sevmez fakat bır durum varr senı sevse gece yatarken sarılamazmı yanı karısına kollarını açıp onu sarmak ona ben varımm yanında hıssı vermek cokmu zor yanıı bence böyle bır adamla ne sohbet nede konuşma işe yaramaz adamın senl bsy yapmak ıcınden gelmiyor bırde ufak bebek varmış haa onun hatırına dayan dıcem sımdı sana fakat o nasılsa sende aynı ol bu durumda bence nu mukafatlandırmaa derım bırak bırazda o çabalasın hıc ılgılenme sinir oldum sabah sabah sankı bulunmaz bursa kumaşları gevurun togumları
 


Sen de hiçbir sorun yok canım.. Eşinin senin evde çalışan bir robot olmadığını anlaması lazım Doğumdan beri evde iyice sıkılmış,bunalmışsın.. Eşinde destek olmak yerine senin psikolojin bozuk deyip çekiliyor.. Bu psikoloji neden kimin yüzünden bozuldu acaba diye sorardım ben olsam!

İkinci çocuğu unutun canım... Sen bana böyle davrandığın sürece rüyanda görürsün 2.bebeği diyeceksin,görecek gününü!! İkinci çocuk dediğinde, hamile bir kadına nasıl davranılması gerektiğini,incelikleri,duygusal desteği anlat,ben bunların hiçbirini görmedim!Neden 2.yi yapayım de.. Bakalım ne diyecek..

Psikiyatra gitme fikri iyi de aslında eşinin de gitmesi lazım Belki doktor sana doğru yolu gösterir.

Sevgisizlik,ilgisizlik çok zor ya..Ne hayallerle evleniyorsun.. Allah yardımcın olsun..


 
şimdi bu adam koca mı bence değil...dışarda elımı bıle tutmuyor demişsin...yuh dedim
çöpleri dökmek bakkala gitmek bi erdem değilkı zaten yapılması gereken bır şey
amma velakın kocalık sıfır....bu adamla hayat gecer mı sence.....
 
çevremde gördüğüm kadarıyla erkeklerin çoğu böyle, benim eşimde senin dediğin gibi çöpleri döker, onu yap bunu al desem alır, tv karşısında dut yemiş bülbül gibidir. ben hep konustururum sorular sorarım, ara ara sıkılıyorum artık konusmuyorum susuyorum, o da susuyor öyle böyle gidiyor işte... bende çalışıyorum 7 yaşında okula gıden bir kızım var '' hadi babanla dersinizi yapın'' veya ''benim işim var ilgilen'' dersem anca öyle oturur ilgilenir illa söylemem gerek yani..

ikinci çocuğu şimdilik ertele derim, eşinle oturup kendisinden manevi anlamda neler istediklerini söyle..
erkeklerin tabiri caizse kafasına vurmak gerekiyo bazı şeyleri anlamaları için
 
Ben şuna takıldım: HER GÜN EVİ DİP KÖŞE SÜPÜRÜP SİLMEMİ İSTİYOR..

Neden ?

Bir erkek te en çok sırıtan şey evin kadını normal şartlarda temiz bir kadınsa AŞIRI TİTİZ VE TEMİZLİK TAKINTISI olması...
 
Valla canım evlilikte bir müddet sonra hepsi olmasada bazı kocalar malesef ruhsuzlaşıyor
Ama senin eşinde çok erken başlamış bu durum hatta galiba baştan beri neredeyse böyleymiş.
Şimdi sorsan maddi olarak bunalımdadır,canı birşey istemiyordur v.s v.s bir sürü sebep sunar.
Belli ki yapısı böyle.Konuşmayı deneyeceksin tabi,hemen kestirip atmak olmaz
Bana kalırsa bu konudan muzdarip olarak çok ta yanlız sayılmassın.
Konuşsan da bir yere kadar değiştirebilirsin belki 360 derece değişim bekleme zaten.
Bu nedenle kendini ölçüp tartacaksın;
Kimine göre asla böyle bir erkekle hayat geçirilmez önce ruhu doymalıdır,
Kimine göre evdeki sorumluluğunu alıyorsa ruhum doymasa da olur der.
Ya böyle kabullenip konuşarak biraz biraz yontmaya çalışacaksın,
Ya da ben ruhum doymadan yaşamak istemiyorum diyorsanız yapacağınız şey belli
Allah yardımcınız olsun inşallah..
 

al senı vur bana :) benımde moralım cok bozuk konusup anlatmadan rahatlayamayacagımsanırım
 
anlattıgın herseyı ben de yasıyorum canım sevıyor evet zorlasam ıstedıgımı de yapyor ama ılgı bırlıkte vakıt gecırme sıfır.. ben kv ıle bırlıkte yasıyorum 5. yılımıza gırdık once askere gıtsn gelsn degısır dedık ama daha beter oldu.. benm akrabalarımın dugunune hıc gıdemıorum zaten uzaktalar ama kendı akrabalarının dugunune bıle benle gelmez hep elele gezenlerı dans edenlerı gorurum gozlerım dolar.. 5 yıldır snkı kv ıle evlıyım heryere onla gıder herseyı onla yaparım 7 24 onla beraberım sırdasm da arkadasm da o.. esım konusmaz hıc benle ben de cozum bulamadım bu duruma en son dun bı dugune gıttık yalvardım resmen ama yıne gelmedı ben de 2 gundur konusmuyorum evde yuzume karsı soramıyor nıe surat yapıyorsn dıye bılıyor haksız cunku tlfda sordu sebebını bılıyorsn dedım.. baskalarının dugunu ıcın benı mı kırıyorsn dedı hala olayın farkında bıle degıl.. konusmak da cozum degıl anlayacagın.. susmayı tercıh ettım vazgectım artık ugrasmaktan konusmaktan.. onla bı yere gıtmek ıstesm sınema cafe vs.. kıskandıgını soyluyor ama bunları annesıyle yaptıgımda onla gıttıgımde kızmıyor bısey demıyor bahane yanı hepsı.. aglamaktan baska bısey gelmıyor elimden degısmıyor.. 2. bebegı ıstıyor ben ıstemıyorum ona surat yapıyor bılıyorum ama sorumluluklarını bılmeyen adamdan 2. cocugu nasıl yapayım? tek cocuk mu esın? bunun da etkısı var sanırım benımkı maalesef tek cocuk ve en zor ınsan tıpı ınan
 
belki yapısı böyledir. bence bunu onunla konuşmalısın.
ve bana sorarsan eğer 2. bebekten önce sorunlarınızı çözmelisiniz.
 
yalnız değilsiniz kızlar ben de geldim.benim eşim de öyle.zaten duygularını çık bellei eden bi adam değildi son zamanlarda iyiden iyiye uzaklaştık birbirimizden.daha önce konuşmadığı tarzda konuşuoyor benimle.ona doğru gelmeyen bişey söylediğimde tersleniyor niçin terslendiğini sorduğumda daha doğrusu çemkirdiğimde ben öyle demedimlere başlıyor deli oluyorum.son zamanlarda en bozulduğum bi olayı anlatmak istiyorum.arkaadaşlarımızla tatile gittik onların da bizim de bebeğimiz var.ikisi de çok hareketli ama bizimki daha çok yoruyor bizi.herneyse arkadaşlarımızdan erkek olan kızlarının onları çok yorduğundan özellikle annenin yorgunluğundan,uykusuzluğundan bahsediyordu işte karısına kıyamıyormuş çok yoruluyor vs.anlatıyor benim ki evet çok yoruluyor belli demez mi?ulan senin karın telef olmuş yani ben farkında değil misin?değersiz hissediyorum kendimi.zaten ailemden ayrıyım hiç destek olarak göremiyorum onu.yapayalnız hissediyorum kendimi.kızım çok huysuz,hareketli.alışverişe gideriz kzım sıkılır sanki ben çocuğu sıkıntıya sokmuşum gibi azarlamalar öflemeler pöflemeler.tepkimi koyarım üç beş susar sonra yine aynı şeyler.yani bilemiyorum bu bi süreç mi?herkes geçer mi böyle dönemlerden?müthiş bir iletişim kopukluğumuz var.oturup sorunlarımızı konuşamıyoruz.umursamaz ve suçlayıcı tavırları karşısında deliye dönüyorum ve sorunun üstüne sünger çekip yaşantımıza devam ediyoruz.çok sevdiğim kocamdan soğumak istemiyorum ama şu aralar konuşmak içimden bile gelmiyor...
 

Kalmercim seni çok iyi anlıyorum bu kimsesizlik hissi berbat bişey bir de anne olunca eminim tamamen sarsıyordur insanı.. Annenler yakınında olsa eşinden çocuğunla ilgili beklentilerin azalacaktı kafanı dinlemek istediğinde ailen sana destek olurdu bunlardan yoksun olduğun için şimdi bunalıyorsun..
Dua ediyorum ikimiz için de memleketimize bir an önce yaklaşmak için.. Keşke yakın olsaydık birbirimize destek olurduk..
Bayrama az kaldı git memleketine kafanı dinle hem eşin senin ve bebeğinin eksikliğini hissetsin biraz bazen özlemek de lazım değerini anlamak için..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…