benim gibi kronik can sıkıntısı çeken ve kendini sürekli değersiz hisseden var mı?:(

Y

yabancidegil

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Temmuz 2011
23
0
86
İzmir
uzuuuuuuunca zamandır -ki bu uzun zaman 7 yıl öncesine, yani babamın vefatına dayanmaktadır- bu sıkıntıyı çekiyorum a dostlar. ne menem bişeydir ki hala geçmedi nedir bu...sürekli sıkıntı stres asabiyet ve ennnnnn derininden mutsuzluk. hiçbişey yapmak gelmiyor içimden sürekli herşeyi erteliyorum. başlangıç babamın vefatı evet ama ondan sonrasında yaşadığım şeyler de iç açıcı olmadığı için şimdi böyleyim işte 87 kilo oldum, üni okuduk o kadar bi de yetmedi yüksek lisans yaptık hala işsizim. erkek arkadaş olayları da zaten fena..o da ayrı bi konu ya off offff nefret olsun hem zaten bu kilolar varken kimmse dönüp bakmaz...yani kızlar fena hallerdeyim anlayacağınız. yalnız mıyım?
 
canım kilolarından uzman yardımı alarak kurtulabilirsin,ayrıca bak lisans mezunuymuşsun bulursun inşallah bir iş her şeyin yeri zamanı var kendini salma bol bol kitap oku çık gez dolaş
 
çok güzel bi şekilde diyete başlıyorum çok iyi gidiyor ama ondan sonra bişeyler oluyor bana yine depresif depresif hallere girip bırakıyorum herşeyi de diyet de...buna mani olamıyorum psikologa gitmek gerek belki ama hiç bi şekilde gitmiyorum kkapattım kendimi iyice dünyaya tek zevkim yemek yapmak ve yemek gibi geliyor.başka mutluluk verici bişey olmadığından tabii.bölümüm de tarih zaten alım yok doğru dürüst. kapana kısıldım sanki....
 


Babanız nur içinde yatsın inşallah. Aşk meşk işlerini de boşverin.
İyi kötü demeyin bence hemen bir işe girin.
Yok her işi yapamam zaten paraya çok ihtiyacım yok diyorsanız kursa gidin,spora gidin.

Kendinizle ilgilenin zaten gerisi gelir.
 
kursa yazıldım iş başvurusu filan da yaptım. kurs ekimde başlayacak iş te...inşallah ekimde daha iyi hissederim diyeceğim ama zaten yeni döndüm eve. bundan önce şu yksek lisans saçmalığı yüzünden başka bir şehirdeydim. yani hani kalabalıklar içinde yalnızlık vardır ya işte benimkisi o. mutlu olamıyorum yahu ne feci....ya da çok kısacık sürüyor o mutluluk hali sonra hemencecik geçiyor...

amin Laale çok teşekkür ederim...
 

Bence de feci.
Önce kendi başınıza mutlu olmayı becerseniz iyi olur.
İnsan evini temizlediği,farklı bir yemek pişirdiği zaman bile mutlu olmayı başarabilmeli.
Çünkü hayat çok kısa.
Belki de mutluluklarımız da o yüzden çok kısa.
Ama evde oturup durarak mutlu olamıyorum diye ağlarsanız zaten mutluluğu yakalamanız şmkansız.
Kalkın gidin bir film alın,oturun onu izleyin. Madem kilonuzdan memnun değilsiniz açın netten spor videoları evde onu yapın.
Ekimde kursunuz başlayana kadar incecik olursunuz.
Ama oturduğumuz yerden hiç birimize mutluluk yağmaz maalesef.

 
canım kendini mutlu hissetmeye başladığın an, zayıflaman gerekiyorsa zayıflarsın da. kendini eğlemeyi dene bence önce, sakın evlenme, evlenmek çözüm mü yani bunun için? sen önce kendini huzurlu hisset ki o huzuru başkalarıyla paylaşacaksan paylaş. laale ablamın da dediği gibi, kendin için bir şeyler yap, bazen cilt bakımı yapmak, ev temizlemek, film izlemek hatta oje sürmek bile insanı kendisiyle meşgul ediyor ve mutlu hissettiriyor. önce kendine dön canım, sıkıntıların geçer inşallah :)
 
sanırım bakış açımızdan kaynaklanıyor budurum
bende sendenim kendimi değersiz görür can sıkıntısı yaşarım sürekli
ama sen şanslısı ünivesite okumuşsun kursa gidecekmişsin ne güzel kendin için bişeyler yapabiliyorsun demekki
benim öyle bir şansımda yok şimdilik yapmak istediğim çok şey var ama ertelemek zorundayım
 
Babanız nur içinde yatsın...
Bana babanız öldükden sonra kendinize olan güveniniz,inancınız azalmış gibime geliyor.Rahatlayın biraz kasmayın kendinize arkadaşlar haklı iyi kötü bir işe girin.Yeni bir dil öğrenebilirsiniz.Saç renginizi,şeklini değiştirin.Diyete başlayın ama sıkılmayın...Hatta şöyle yapın şu kadar kilo verirsem kendime şunu alıcam diyip o kiloya indiğinizde ödüllendirin kendinizi :):) Benim aklıma bunlar geldi... :)
 

evet çok haklısın shapysy mutlu hissedince zaten herşeyi yapabiliyor insan kendimi eğlemeye çalışmakla geçiyor zamanımın büyük bir bölümü ama işte nasıl anlatsam bilemiyorum ki... yani öyle bir zaman geliyor ki hiçbişeyle eğleyemiyorum kendimi...film izlemek kitap okumak tv izlemek ne bileyim saçımla başımla ilgilenmek bile sıkıyor beni çünkü kendimi sevmemeye başladım dünyanın en çirkin en yalnız en mutsuz kızı gibi hissediyorum kendimi. ya çok kötü bir ruh hali belki paylaşırsam iyi gelir diye yazdım zaten buraya da...
 

beyazbulut bilmiyorum üni. okumak şans mı bu konuda derin düşüncelerim var. çünkü maalesef üni. okusan bile işsizlik gibi bir makus talihten kaçışın olmuyor. hele de üni. okuduğun için insanların senden beklentileri o kadar artııyor ki sürekli ee hadi ne zaman işe başlıyosun şuraya başvurdun mu şu sınava girdin mi vs gibi sorularla, tanıdık tanımadık bir sürü insanın sorularıyla karşı karşıya kalıyorsun... yani sanki dünyanın tüm işleri önüme dizilmişte ben beğenmezlik yapıp elimle itiyormuşum gibi bir hava yaratılıyor ya bu konudada çok dertliyim. toplum baskısı mı desem ne desem... zaten kendi ruh halimle savaş içindeyim bir de bu çıkıyor. bazen diyorumki bu kadar sene üni okuyacağıma gidip bi bilgisayarlı muhasebe kursuna girseymişim liseden sonra ve şimdi bi muhasebecinin yanında filan çalışsaymışım. en azından işim olurdu
 

evet canım babam gittikten sonra herşey çok değişti aslında kendimi hiç hiç mutlu hissetmiyorum diye de bir durum yok yani zaman zaman mutluluğu hissediyorum tabiki ama o kadar kısa sürüyor ki... ve o mutluluğu doya doya yaşatmıyor bana ruhum. çok dalgalı bir ruh halim var. şizofrenmiyim neyim ya anlamadımki belki o kadar ciddi bir durum değil ama hayatımı zindan etmek ruhumun en kolay yaptığı şey halini almış.

bir de evlilik meselesine geleyim, kimsecikler yok ki etrafta. ben kendimi dünyanın en çirkin ve de en salak kızı olarak nitelerken kimi kendime çekebilirm ki:)
 

bnde anneannemin ölümünden sonra böyle olmuştum bence sende onun ölümüne alışamadın herşey üstüstüne geldi daraldın ama patlayamadın depresyona girip kilo almış olabilirsin stres kilo yapar ama en fazla 3 ay sürer kendini dışarı at arkadaş edin gez dolaş bizden başkalarına anlat rahatlarsın sonra tatlım
 

dünyada çirkin kız die bişey yoktur hepsi içine kapanık oolduğundan düşündüğün şeyler gez dolaş rahatla eminim evlenirsin üzülme yaa
 
canim yalniz degilsin bende seninle ayni durumu yasiyorum suan 2 uni bitirdim ve hala evdeyim 26 yasindayim ve bu yasima kadar ne guzel bi isim oldu nede guzel bi ask hayatim afedersin ama hep kazik hep kazik aska olan inancimda bitti oyuzden kendi kendime karar aldim ve kpss ye hazirlancm 1sene boyunca kasicam ve kazanicam aksi takdirde ben mutlu olamam cunku taktim memur olmaliyim ben bence sende kendine bi hedef koy ve onu basardiktan soraki hayatini dusun ben ole yapiyorum kpss yi kazanmisim cok guzel bi isim var ve onun akabinde tabiki cok guzel insanlar giricek hayatima her anlamda arkadaslik sevgili bak bugun pazar cok sikiliyorum evde otur otur sabahtan beri msj atiyorum arkadaslarima kimseden tik yok herkes sevgilisyle bulusuo hayat iste herkese adil davranmio
 

işte aynı ben! yaşımız düşündüklerimiz isteklerimiz ve hedeflerimiz aynı steril, en azından yalnız olmadığımızı bilmek bile iyi geldi...aynı dediğin gibi, ne düzgün bi işim ne de güzel giden bi ilişkim oldu debelenip durdum bu yaşıma kadar ve bende en sonunda kpssden kaçış olmadığını anladım. gittim bi kpss kursuna allahım yardım etsin bize ve inşallah atanalım...tej dileğim bu. dediğin gibi atandıktan sonra inşallah güzel insanlarda girer hayatımıza ve artık hayat güzel akmaya başlar. dediğin gibi millet geziyor hayatını yaşıyor ve ben sadece uzaktan izliyorum yaşı benden küçük olanlar bile bişeyler başardı ya işi var ya eşi var ya da ne bileyim işte bişeyler yapıyorlar. ama ben! başarısız mıyım yani?? 4 yıl okul 1buçuk yıl formasyın 2 yıl master yaptım ha bununla övünmek değil amacım tabii ki ama yani bunlarda az buz şeyler değilki! ama şöyle bi bakınca haybeye zaman öldürmüşüm sanki, elde var sıfır. o kadar emekten sonra bu halde olmam allah yardım etsin bize
 
sabahtan akşama kadar bilgisayar başında zamanı öldürüyorum, çık gez dolaş diyeceksiniz ama kimle, çoğunun işi gücü var işi gücü olmayanın da evi barkı çoluğu çocuğu var. zaten yalnızlıktan sıkılmışken gezmeye de yalnız gitmek hiç işime gelmiyor işte.
 

al benden de o kadar...insan tek başına çıkınca gerçekten kendini salak gibi hissediyor...
spor bahanesiyle eşofman giyip yürüyüşe bile çıksam aynı şeyi hissediyorum..
 
Bende senin gibiyim aynı kursa falan gitmek istiyorum ama sonra vaz geçiyorum insanlar korkutuyor ama cevremde hep kalabalık olsun istiyorum, kendimi hiç anlamıyorum... bu şehirde çok mutsuzum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
Babam, korkum, kabusum. Hayatımı yeniden inşa ediyorum hasta ruhum iyileşiyor.
8 9 10
Yorumlar
192
Görüntüleme
47K
Gezegen X
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…