benim gibi kronik can sıkıntısı çeken ve kendini sürekli değersiz hisseden var mı?:(

Busran .!.:

bnde anneannemin ölümünden sonra böyle olmuştum bence sende onun ölümüne alışamadın herşey üstüstüne geldi daraldın ama patlayamadın depresyona girip kilo almış olabilirsin stres kilo yapar ama en fazla 3 ay sürer kendini dışarı at arkadaş edin gez dolaş bizden başkalarına anlat rahatlarsın sonra tatlım

Genişletmek için tıkla...

yok ya atlatamadım bi türlü keşke 3 ay olsaydı busran

Selayselayselay .!.:

Bende senin gibiyim aynı kursa falan gitmek istiyorum ama sonra vaz geçiyorum insanlar korkutuyor ama cevremde hep kalabalık olsun istiyorum, kendimi hiç anlamıyorum... bu şehirde çok mutsuzum

Genişletmek için tıkla...

evet ya bu nasıl bişey hastalık gibi, önce karar veriyosun sonra durduk yere vazgeçiyosun, aynen ne yapmamız lazım acaba bi bilsem

böyle bi durum varsa başı ben çekerim galiba

slm kızlar,
öncelikle başınız sağolsun.ne demek bilirim o acıyı bende yaşadım ve o günden bu yana sürekli herşey ters gidiyor. Bende aynı dertden muzdaribim herşey iyi olacağı yerde daha kötüye gidiyor sanki..üstelik işim var ii diyebilirsiniz ama dünya kadar borcun altındayım. annemi de kaybetmekten korkuyorum. üzülmesiini de istemiyorum. hiçbirşeyi eve yansıtamıyorum. Doğru düzgün arkadaşım yok. anlayacağınız kimseye tek kelime edemiyorum iiçime atıyorum evde de işler başka anlamda kötü..huzursuzum.tek beni bağlayan annem. sürekli stres altındayım. evde huuzr yok işte yok...aşk deseniz berbat..30 a yaklaştım..ama kimse olmadı hayatımda.sevdim dediklerim ya bana acıdı ya gitti..kendime üzülüyorum bazen..çok güzel olmayı isterdm...herkes için değil sadece bir kişi sevsin tam sevsin isterdim..adam gibi olsun isterdim..seviyorum diyenler oldu ama 1 günde görmeyle aşk olmaz..veya kötü gününde yanında yoksan sevdiğinin iyi gününde seviyorum deme dimi...şimdi bi de önyargılarla boğuşuyorum.evlenmediğim için..bazen kötü şeyler geçiyor aklımdan..ne yapacağım bilmiyorum..özellikle aşk konuusnda ilkokul çocuğu gibiyim.hiç bişey bilmiyorum.seven nasıl anlaşılır dikkat nasıl çekilir :2:

bari karşımıza gerçek bir insan evladı çıksa bizi seven, dimi? yok...o da yok... :96: :95:

cnm bence bıraz kendı ıcıne don. kendını dınle neden degersız hıssettıgını dusun bunların kaynagına ın. ınsan ofkelı oldugu zaman daha cok yer zaten bu ofkenı bastırma hıc bı duygunu bastrma hepsını yasa. bastrdıkca daha da guclenıp sana doner cunku. bence bı pskologa gorunmende fayda var. egon herseyın ustune gelmıs cunku senden buyuk bı hal almıs egonu torpulemeye basladıgın zaman gorceksın herseyın degısmeye basladıgını ama once cok ıyı bı psıkologdan yardım alsan sana cok faydası dokunur dıye dusunuyorum..

canım inanki yanlız değilsin..ben de seninle aynı durumdayım...ve konuya atılan mesajlardan görüyorum ki aynı durumda olan başkaları da var
ben de 8 sene önce annemi kaybettim..sonra kısa süre sonra babam yaş haddinden emekli olup evde oturmaya başladı...benim de senin gibi
kilo problemim var...
iş dediğin de ha diyince bulunmuyor...mecburen evde oturuyor insan...oturdukça da kilo almak kaçınılmaz oluyor...tek vakit geçirme aracımız
internet oluyor...çık dolaş diye öneride bulunan arkadaşlar var ama insan tek başına çıkınca da kendini kötü hissediyor..
çünkü yaşıtların çoğu ya işinde gücünde çalışıyorlar veya evlenip çoluk çocuğa karışmışlar..o yüzden ortak noktalar ve konuşulacak
konular da azalıyor...doğal olarak onlar da işine gücüne bakmayı veya çocuğuna bakmayı bizlerle dışarıda gezmekten daha cazip buluyorlar..

demekki insan belli bir yaşa geldikten sonra öyle veya böyle bir şekilde çoğunluğa uyarak ya eş yada iş bulması gerekiyor ki yanlız
kalmamak ve çevre edinmek adına...ama iş bulmak için de eş bulmak için de insanın bakımlı ve iyi görünümlü olması gerekiyor...
yoksa insan 10 tane okul da bitirse malesef dış görünüm pek cezbedici değilse toplumda kaale alınmıyor..bu işyeri patronları için de
eş adayları için de geçerli....ama ne yazıkki evde oturduğumuz için kendimizi salıyoruz ve kişisel bakımlarımızı aksatıyoruz..kilo üstüne
kilo alıyoruz...içinden çıkamadığımız kısırdöngünün bundan kaynaklandığını sanıyorum...

çözüm olarak; evde olsak bile kişisel bakımları aksatmaz ve fazla kiloları da verirsek bir süre sonra dışarı çıkma isteği kendiliğinden
doğuyor insana...yoksa görünümüne güvenmeyen birisi tabi ki dışarı çıkmak istemez..çünkü dışarıda kendisinden güzel ve bakımlı
olduğunu düşündüğü kızlarla karşılaşacaktır veya elele tutuşan çiftleri görecektir..bence evde oturarak biz bunları görmekten kaçınıyoruz..
ve ne kadar kaçarsak kaçalım bu manzaralar değişmeyecektir..ama kişiel görünüme önem verirsek dışarı çıktığımızda hiç değilse kendimizi
ezik hissetmeyiz ve belki iş başvurularımız görünüşümüzden dolayı kabul edilebilir..veya evlilik olarak talip çıkabilir..

bence işe kilo vermekle ve düzenli olarak kendi bakımlarını aksatmadan yapmayı alışkanlık haline getirmekle başlayabilirsin...
ondan sonra çevre tarafından daha kabul edilebilir olduğunu göreceksin...

kızlar benim için zorda işi olmayanlara tavsiyem sosyalleşin biraz..ücreti sorun etmeyin belediyelerin filan ücretsiz kursları mevcut.işe yarar hem bişeyler üretir hem ilginizi çeker hemde arkadaş edinirsiniz...bence deneyin.ben çalışıyorum ama çok isterdim vaktim yok o kurslar gündüz saatlerinde oluo genelde halk eğitimde olur az bi ücrete bütün kurslar var...

Kizlar ne yaptiniz 2011 den bu yana Degersizlik hissi ile mucadeleniz ne durumda?

yabancidegil .!.:

uzuuuuuuunca zamandır -ki bu uzun zaman 7 yıl öncesine, yani babamın vefatına dayanmaktadır- bu sıkıntıyı çekiyorum a dostlar. ne menem bişeydir ki hala geçmedi nedir bu...sürekli sıkıntı stres asabiyet ve ennnnnn derininden mutsuzluk. hiçbişey yapmak gelmiyor içimden sürekli herşeyi erteliyorum. başlangıç babamın vefatı evet ama ondan sonrasında yaşadığım şeyler de iç açıcı olmadığı için şimdi böyleyim işte 87 kilo oldum, üni okuduk o kadar bi de yetmedi yüksek lisans yaptık hala işsizim. erkek arkadaş olayları da zaten fena..o da ayrı bi konu ya off offff nefret olsun hem zaten bu kilolar varken kimmse dönüp bakmaz...yani kızlar fena hallerdeyim anlayacağınız. yalnız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

tam beni anlattın yani bende hep derinde bi mutsuzluk ve huzursuzluk yasıyorum ne rahatsızlık verici bişeydir cok iyi bilirim

2011den bu yana özel sektörde kendime bir iş buldum, bir sürü çocuğum oldu onlarla mutluyum.
kilo veremedim...
ve hala aşk meşk konuları berbat...
çok mu mutluyum? hayır, ama çocuklarımın pozitif elektrikleri ve yalansız riyasız sevgileri beni biraz daha iyi hissettiriyor.
değerli hissediyor muyum? eh, biraz daha iyi eskiye göre, yine çocuklarımın etkisi...
ama hala ufacık incir çekirdeğini doldurmayan meselelere duygulanıp ağlama etkisi var...
ah hayat!

nrdgl .!.:

tam beni anlattın yani bende hep derinde bi mutsuzluk ve huzursuzluk yasıyorum ne rahatsızlık verici bişeydir cok iyi bilirim

Genişletmek için tıkla...

dostum çok zor bir durum, hani bi laf var ya eşekten düşenin halini eşekten düşen anlar diye, hah aynen öyle işte...

yabancidegil .!.:

dostum çok zor bir durum, hani bi laf var ya eşekten düşenin halini eşekten düşen anlar diye, hah aynen öyle işte...

Genişletmek için tıkla...

Arkadasim ise girmene cok sevindim eski sayfalarda tarih mezunu olduğunu okudum ben de tarih mezunuyum aslında cok isteyerek severek okudum ama maalesef is olanakları kötü yada biz biseyleri beceremiyoruz istanbuldaysan görüşmek isterim meslektasız:) ben de bu sene kpss ye deli gibi hazırlanıp atanmayi kafaya koydum.

duru2013 .!.:

Arkadasim ise girmene cok sevindim eski sayfalarda tarih mezunu olduğunu okudum ben de tarih mezunuyum aslında cok isteyerek severek okudum ama maalesef is olanakları kötü yada biz biseyleri beceremiyoruz istanbuldaysan görüşmek isterim meslektasız:) ben de bu sene kpss ye deli gibi hazırlanıp atanmayi kafaya koydum.

Genişletmek için tıkla...

canım benim çok teşekkür ederim evet tarih mezunuyum keşke istanbulda olsaydım mutlaka görüşürdük ama maalesef istanbulda değilim inan çok yürekten isterim atanmanı, inşallah yapabilirsin ama 30.000 kişi içinden 300 kişilik kadroya girebilmek (hele de bu şartlarda) çok çok zor... rabbim yardımcın olsun ama ben pes ettim ondan, devletten bize ekmek yok dedim özel sektöre yöneldim ne yapayım işte

Merhaba ayni durum bende de sözkonusu. Kronik mutsuzluk, tat alamama, geginlik. Uzunca bir zaman sosyal f. Oldugumu dusunmustum ama kendimi gozlemledikce ve şartlar a gore böyle olmadigimi anladim. Burda bir arkadas asagilik kompleksine sahip olabileceğimi söyledi sanirim bu dogru. Ben mutsuzum çünkü cevre edinemiyorum arkadaşlık kuramiyorum sohbet edemiyorum. Aklimda hep yalnizligim ve insanlarla birlikteyken hissettigim gerginlik.

yabancidegil .!.:

uzuuuuuuunca zamandır -ki bu uzun zaman 7 yıl öncesine, yani babamın vefatına dayanmaktadır- bu sıkıntıyı çekiyorum a dostlar. ne menem bişeydir ki hala geçmedi nedir bu...sürekli sıkıntı stres asabiyet ve ennnnnn derininden mutsuzluk. hiçbişey yapmak gelmiyor içimden sürekli herşeyi erteliyorum. başlangıç babamın vefatı evet ama ondan sonrasında yaşadığım şeyler de iç açıcı olmadığı için şimdi böyleyim işte 87 kilo oldum, üni okuduk o kadar bi de yetmedi yüksek lisans yaptık hala işsizim. erkek arkadaş olayları da zaten fena..o da ayrı bi konu ya off offff nefret olsun hem zaten bu kilolar varken kimmse dönüp bakmaz...yani kızlar fena hallerdeyim anlayacağınız. yalnız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

Yukarda alıntı yapmadan cevap yazmisim.

daisysun .!.:

Merhaba ayni durum bende de sözkonusu. Kronik mutsuzluk, tat alamama, geginlik. Uzunca bir zaman sosyal f. Oldugumu dusunmustum ama kendimi gozlemledikce ve şartlar a gore böyle olmadigimi anladim. Burda bir arkadas asagilik kompleksine sahip olabileceğimi söyledi sanirim bu dogru. Ben mutsuzum çünkü cevre edinemiyorum arkadaşlık kuramiyorum sohbet edemiyorum. Aklimda hep yalnizligim ve insanlarla birlikteyken hissettigim gerginlik.

Genişletmek için tıkla...

ah canım ya kıyamam evet dediğin çok doğru, şartlara göre... yani bilemiyorum bunu aşmak da epey zor. ben bir ara psikologa gitmeyi düşündüm ama iş bulup orada çalışmaya başlayınca bunu aştım biraz. bi ortam değişikliği iyi geliyor, senin iş durumlarını bilemiyorum tabii ama sevebileceğin bi işte çalışmaya başlasan iyi gelir eminim...

biraz olsun kilo ver bence bu durum onunlada alakalı :26: