- 22 Ekim 2010
- 1.519
- 1.069
Burada daha önce bir konu açmıştım ancak yazarken pek ayrıntıya girmedigimden dolayı konuyla ilgili bazı yanlış anlaşılmalar olmuştu. O yüzden konuyu tekrar açmaya, daha açık yazmaya karar verdim.
Eşim genel olarak yakın çevresi tarafından sevilen, tutulan birisidir. hatırlarsanız Bir ara evlenilecek kız/erkek, eğenilecek kız/erkek muhabbeti vardı; hani bazı insanlarla çok güzel eğlenilir, ama iş ciddiye binince bazı şeyleri yapamaz, beceremez.bunu tabi bazen evlenmeden anlayamayız, daha doğrusu bilemeyiz bazen...bazen de basiretimiz bağlanır. özellikle de size evlilikle ilgili vaadlerde bulunuyorsa. Sadece siz değil, bazen aileniz de inanır..
Eşimle 7 yıldır tanışıyoruz, 3 yıllık evliyiz. İlk 4 yıl her şey çok güzeldi evlenince değişti. Dengesiz bir düzen oturmuştu, vaat ettiklerini yapmadı. Mesela eşim hayatında neredeyse hiç çalışmamış, ben bunu bilmiyordum babası her ay para yolluyormuş, Bana evlenince düzenli bir iş yapacağını, benim calismama bile gerek olmayacağını, keyfi calisacagimi paraya ihtiyacımız olmayacağını söylüyordu. Evlenmemize yakın babası vefat etti, sonra çalışmak istemedi. Girdiği işlerde hep birkaç ay çalışıp çıktı, hep babasının ölümüne üzülmesini söyledi, burada bazı arkadaşlar eşimin bunalıma girdiğini söylemişlerdi olur öyle dediler.ben de ilk başta öyle sanmıştım ama aslinda öyle değilmiş, görümcem söyledi en sonunda gerçekleri. Hayatında hiç çalışmadı dedi,babam baktı dedi. Ve bu adam turkiyede universite okumuş yurtdışında master yapmış bir adam. Bu adam 4 dil bilen bir adam konuşkan kültürlü biri. Ama çok tembel, çalışmadı usendi.
Benim öğretmenlikten kazandığım paraya göz dikti, sırt dayadı, benim param evin ana parası oldu, bir de kazandığımı beğenmez hakaret ederdi az bulurdu senin paran temizlikçi parası gibi derdi, daha çok iş yap daha çok maaş versinler diyordu. Bütün gün evde oturuyordu, Bir de oturduğu yerden sürekli felaket senaryoları yazıyordu , iç savaştan doğal afetlerden falan bahsediyordu yanıma gelip sürekli bunları bana anlatıyordu onun negatifliginden kaç kere işe morali bozuk gittim, ağlayarak gittim, işime konsantre olamadım, hep aklım evliligimdeydi, hep mutsuzdum agliyordum, en sonunda da işten çıkarıldım. Evde kavga kıyamet küfür ; neden çalışıyorsun diye sorsak duvarları kapıları yumruklamalar,bağırış çıgrışlar, sürekli her şeyde kendini haklı görmeler, beni suçlamalar... Sürekli mi böyleydi derseniz hayır, arada iyi zamanları da oluyordu ama 1 ileri 2 geri gidiyordu.en önemlisi paramız yoktu, ve bu adam psikolojik şiddet uyguluyordu.evin çamaşırı, bulaştığı yemeği hep bendeydi bütün evi kirletir, yediği şeylerin kağıtları hep yerde, çorapları yerde; toplamaz çekirdek kabuklarını koltuğa koyar.
İki lafın başı kendisi çok iyi çok üstün, ama türk insanı barbar, diğer herkes kötü. Ee madem iyisin, muhteşemsin, kahramansan hani nerdesin?
Psikologa gittim sordum, aşağılık kompleksi olduğunu söyledi, anlık olarak rahatlamak için böyle yaptığını aslında kendini çok küçük gördüğünü söyledi.
Ben bunları yazmak istemedim çünkü hatırlamak istemedim 3 yıl boyunca çok denedim kurtarmak için, ama karşı taraf çaba harcamıyorsa ne yazık ki olmuyor; ya cekip gideceksin ya da katlanıp oturacaksin. Kendi ilişkilerinde uğraşan arkadaşlar boşuna oldurmaya çalışmasın... Çok yıprandım, hayata küsmüş, sinirli yorgun biri olup çıktım. Daha 26 yaşındayım, ve o benden 12 yaş büyük.
Benim tercihim çekip gitmek oldu, ama hemen çekip gidemedim. Sorduğum psikolog ile konuşmaya devam ettim, destek aldım. Bu arada bazı arkadaşlar önceki konumda beni sorunlu, hasta falan sanmislardi, çok şükür bir hastalığım ya da ruhsal bir sorunum yok, yorgun ve çok üzgündum sadece, gittigim psikologdan da çok fayda gördüm. Eşimin sorunlu olduğunu, boşanmam gerektiğini söyledi, onunla nasıl başa çıkabileceğimi anlattı. Bana destek sağladı.
Simdi başka bir sehirde ailemleyim, o pişman, telefonda ağlıyor, beni sevdiğini söylüyor,geri getirmeye çalışıyor. Çünkü bulamaz her gün sıcak yemek, temizlik, kahrini çektirme, her şey önüne geliyor. Ama geçti artık, ben kararımdan dönmem.
Burada benzer durumları yaşayan arkadaşlar var , uzman desteği gerçekten çok önemli, hasta ya da sorunlu olmak zorunda değilsiniz, herkes gidebilir ben bunu çok tavsiye ediyorum.
Şu an ailemin yanındayım, çok şükür daha iyiyim. En azından artık ağlamiyorum. Birkaç gün sonra da annemle istanbula gidip boşanma işlemlerini başlatacağız. Tamamen bitireceğim, hatta tazminat hakkım var, onu da almak istiyorum. Psikologa da bir süre daha burada devam etmek istiyorum.
gelişmeleri buradan yazmaya çalışırım.
Eşim genel olarak yakın çevresi tarafından sevilen, tutulan birisidir. hatırlarsanız Bir ara evlenilecek kız/erkek, eğenilecek kız/erkek muhabbeti vardı; hani bazı insanlarla çok güzel eğlenilir, ama iş ciddiye binince bazı şeyleri yapamaz, beceremez.bunu tabi bazen evlenmeden anlayamayız, daha doğrusu bilemeyiz bazen...bazen de basiretimiz bağlanır. özellikle de size evlilikle ilgili vaadlerde bulunuyorsa. Sadece siz değil, bazen aileniz de inanır..
Eşimle 7 yıldır tanışıyoruz, 3 yıllık evliyiz. İlk 4 yıl her şey çok güzeldi evlenince değişti. Dengesiz bir düzen oturmuştu, vaat ettiklerini yapmadı. Mesela eşim hayatında neredeyse hiç çalışmamış, ben bunu bilmiyordum babası her ay para yolluyormuş, Bana evlenince düzenli bir iş yapacağını, benim calismama bile gerek olmayacağını, keyfi calisacagimi paraya ihtiyacımız olmayacağını söylüyordu. Evlenmemize yakın babası vefat etti, sonra çalışmak istemedi. Girdiği işlerde hep birkaç ay çalışıp çıktı, hep babasının ölümüne üzülmesini söyledi, burada bazı arkadaşlar eşimin bunalıma girdiğini söylemişlerdi olur öyle dediler.ben de ilk başta öyle sanmıştım ama aslinda öyle değilmiş, görümcem söyledi en sonunda gerçekleri. Hayatında hiç çalışmadı dedi,babam baktı dedi. Ve bu adam turkiyede universite okumuş yurtdışında master yapmış bir adam. Bu adam 4 dil bilen bir adam konuşkan kültürlü biri. Ama çok tembel, çalışmadı usendi.
Benim öğretmenlikten kazandığım paraya göz dikti, sırt dayadı, benim param evin ana parası oldu, bir de kazandığımı beğenmez hakaret ederdi az bulurdu senin paran temizlikçi parası gibi derdi, daha çok iş yap daha çok maaş versinler diyordu. Bütün gün evde oturuyordu, Bir de oturduğu yerden sürekli felaket senaryoları yazıyordu , iç savaştan doğal afetlerden falan bahsediyordu yanıma gelip sürekli bunları bana anlatıyordu onun negatifliginden kaç kere işe morali bozuk gittim, ağlayarak gittim, işime konsantre olamadım, hep aklım evliligimdeydi, hep mutsuzdum agliyordum, en sonunda da işten çıkarıldım. Evde kavga kıyamet küfür ; neden çalışıyorsun diye sorsak duvarları kapıları yumruklamalar,bağırış çıgrışlar, sürekli her şeyde kendini haklı görmeler, beni suçlamalar... Sürekli mi böyleydi derseniz hayır, arada iyi zamanları da oluyordu ama 1 ileri 2 geri gidiyordu.en önemlisi paramız yoktu, ve bu adam psikolojik şiddet uyguluyordu.evin çamaşırı, bulaştığı yemeği hep bendeydi bütün evi kirletir, yediği şeylerin kağıtları hep yerde, çorapları yerde; toplamaz çekirdek kabuklarını koltuğa koyar.
İki lafın başı kendisi çok iyi çok üstün, ama türk insanı barbar, diğer herkes kötü. Ee madem iyisin, muhteşemsin, kahramansan hani nerdesin?
Psikologa gittim sordum, aşağılık kompleksi olduğunu söyledi, anlık olarak rahatlamak için böyle yaptığını aslında kendini çok küçük gördüğünü söyledi.
Ben bunları yazmak istemedim çünkü hatırlamak istemedim 3 yıl boyunca çok denedim kurtarmak için, ama karşı taraf çaba harcamıyorsa ne yazık ki olmuyor; ya cekip gideceksin ya da katlanıp oturacaksin. Kendi ilişkilerinde uğraşan arkadaşlar boşuna oldurmaya çalışmasın... Çok yıprandım, hayata küsmüş, sinirli yorgun biri olup çıktım. Daha 26 yaşındayım, ve o benden 12 yaş büyük.
Benim tercihim çekip gitmek oldu, ama hemen çekip gidemedim. Sorduğum psikolog ile konuşmaya devam ettim, destek aldım. Bu arada bazı arkadaşlar önceki konumda beni sorunlu, hasta falan sanmislardi, çok şükür bir hastalığım ya da ruhsal bir sorunum yok, yorgun ve çok üzgündum sadece, gittigim psikologdan da çok fayda gördüm. Eşimin sorunlu olduğunu, boşanmam gerektiğini söyledi, onunla nasıl başa çıkabileceğimi anlattı. Bana destek sağladı.
Simdi başka bir sehirde ailemleyim, o pişman, telefonda ağlıyor, beni sevdiğini söylüyor,geri getirmeye çalışıyor. Çünkü bulamaz her gün sıcak yemek, temizlik, kahrini çektirme, her şey önüne geliyor. Ama geçti artık, ben kararımdan dönmem.
Burada benzer durumları yaşayan arkadaşlar var , uzman desteği gerçekten çok önemli, hasta ya da sorunlu olmak zorunda değilsiniz, herkes gidebilir ben bunu çok tavsiye ediyorum.
Şu an ailemin yanındayım, çok şükür daha iyiyim. En azından artık ağlamiyorum. Birkaç gün sonra da annemle istanbula gidip boşanma işlemlerini başlatacağız. Tamamen bitireceğim, hatta tazminat hakkım var, onu da almak istiyorum. Psikologa da bir süre daha burada devam etmek istiyorum.
gelişmeleri buradan yazmaya çalışırım.
