siteyi uzun zamandır takip ediyorum ama yazmaya yeni karar verebildim,
soğuk bir ailem var yedirip içirdiler hastalandığımda ilgilendiler şiddet falan yoktu ama sohbet etmezdik gerekmedikçe konuşmazdık ben de hiç konuşmayan biri oldum kendimi bildim bileli yalnızdım çocukluğumdan beri kendi kendime oyunlar oynar tv izler pasif bir hayat sürerdim şimdi de öyleyim, çalışıyorum işyerimde pek kimse yok rahat şimdilik, bir hayal dünyasında yaşıyorum izlediğim okuduğum karakterlerin yerine kendimi koyuyorum gerçekteyse bir hayatım yok gibi geliyor, çocukken prenses olduğumu falan düşünürdüm bi kitaptaki filmdeki en önemli karakter bendim şimdiyse hayallerimde öyleyim, yetişkin olduğumda prenses olmadığımı anladım insanlar o kadar değerli olmadığımı gösterdiler artık kendimi beğenmiyorum hayallerimde güzelim, önemliyim; çoğu zaman dalgın oluyorum insanların anlattıklarını isimlerini unutuyorum bi süre sonraysa beni istemiyorlardır diyip onlardan uzaklaşıyorum yalnız kalıyorum onlar gibi konuşamıyorum özgüvenli davranamıyorum bi hakaret beni kolayca üzebiliyor, psikolojik yardım almayı denedim herbiri farklı birşey söyledi, bi tanesi ne var ki bunda dedi, öbürü sadece benim konuşmamı istedi kendi hatamı kendim bulacakmışım, bulsam bulurdum zaten ilaç bile kullandım artık umudu kestim param da yok zaten kazandığımla ancak geçiniyorum, kurslara falan da gitmeyi denedim, ilişkiler desem o da aynı, erkeklere bayanlardan bile uzağım bikaç kişiyse görücü usulü tanıştırıldım ama kabul edemeyeceğimi düşündüğüm özelliklerini görüp reddettim aslında kendimi daha değersiz görüyordum onlardan, şimdiyse yaşayıp gidiyorum sadece yazmak istedim