yaw buraya yazdıkça çok rahatlıyorum.yine bir şeyden bahsedeceğim.
küçük yaşlardan beri (6 yaş falan) ablam sanki beni mutsuz etmek için yaratılmış gibiydi..mutsuz giden evliliğinin yarasını sanırım benim üzerimden çıkarıyordu.bir pikniğe gitsek ya da bir tatile ailece, o zaman iyice kudurur beni azıcık mutlu görmeye dayanamaz yine başlardı üzmeye,kırmaya.geceler boyu ağlamama sebep olduğunu bilirim.bu sebeplerden ona asla hakkımı helal etmiyorum.uzun zamanda hiç görüşmedim sonra ailem daha fazla üzülmesin diye barışamaya karar verdim.aslında çocuğu olmasa yine barışmayacaktım.bu çocuğu 20 yıldır bekliyordu.çocuğu olunca hayattan biraz tatmin olmuştur.artık hayatın hıncını benden çıkarmaya kalkmaz diye düşündüm.öyle de oldu aramızı düzelttik şimdi görüşüyoruz,eski halleri kalmamış.
sonra evlendim eşimle ilk bir buçuk yılımız çok kötü geçti.bir sürü sorunlarımız oldu,beni çok üzüyordu,çok şiddetli kavgalarımız oluyordu,ağır laflar yiyordum.dedim ki artık beni mutsuz etme görevi eşime geçmiş.ablamdan bayrağı devralmış layıkıyla görevini yapıyor gibiydi.
artık bende umut falan kalmamıştı.nasıl olsun ki hayatımın her döneminde kendini benim mutsuzluğuma adamış biri çıkıyordu işte.bir üniversite hayatım rahat,mutlu geçmişti.
neyse sonunda taşlar mı yerine oturdu artık bilmem eşimle son bir buçuk yılımız çok iyi geçti.mutluluk ne demekmiş gördüm.maşallah diyelim.Allah'a binlerce kez şükür artık benim mutsuzluğum için uğraşan buna mesai döken biri yok hayatımda..çok rahatım ,Allah bozmasın kimsenin huzurunu.
küçük yaşlardan beri (6 yaş falan) ablam sanki beni mutsuz etmek için yaratılmış gibiydi..mutsuz giden evliliğinin yarasını sanırım benim üzerimden çıkarıyordu.bir pikniğe gitsek ya da bir tatile ailece, o zaman iyice kudurur beni azıcık mutlu görmeye dayanamaz yine başlardı üzmeye,kırmaya.geceler boyu ağlamama sebep olduğunu bilirim.bu sebeplerden ona asla hakkımı helal etmiyorum.uzun zamanda hiç görüşmedim sonra ailem daha fazla üzülmesin diye barışamaya karar verdim.aslında çocuğu olmasa yine barışmayacaktım.bu çocuğu 20 yıldır bekliyordu.çocuğu olunca hayattan biraz tatmin olmuştur.artık hayatın hıncını benden çıkarmaya kalkmaz diye düşündüm.öyle de oldu aramızı düzelttik şimdi görüşüyoruz,eski halleri kalmamış.
sonra evlendim eşimle ilk bir buçuk yılımız çok kötü geçti.bir sürü sorunlarımız oldu,beni çok üzüyordu,çok şiddetli kavgalarımız oluyordu,ağır laflar yiyordum.dedim ki artık beni mutsuz etme görevi eşime geçmiş.ablamdan bayrağı devralmış layıkıyla görevini yapıyor gibiydi.
artık bende umut falan kalmamıştı.nasıl olsun ki hayatımın her döneminde kendini benim mutsuzluğuma adamış biri çıkıyordu işte.bir üniversite hayatım rahat,mutlu geçmişti.
neyse sonunda taşlar mı yerine oturdu artık bilmem eşimle son bir buçuk yılımız çok iyi geçti.mutluluk ne demekmiş gördüm.maşallah diyelim.Allah'a binlerce kez şükür artık benim mutsuzluğum için uğraşan buna mesai döken biri yok hayatımda..çok rahatım ,Allah bozmasın kimsenin huzurunu.