benimde korkularım bunlar ::::

seni çok ama çok iyi anlıyorum canım ... bende kızıma hamile iken çok ama çok ağır şartlar altındaydım ...vucüdümdaki hayvan virüsü(toksoplazma) dolayısı ile karnımdaki bebeğin gelişmediği hatta özürlü olduğu iddia edildi ve yat alalım dediler o derece,bu arada eşim de doğu da görevde idi ve o da çok ağır şartlar altındaydı,ölümle burun burunaydı her an ,ki ölümden döndü ... çok kanamalı ve sorunlu idi hamileleğim ssadece wc ye kalkmam söylenmişti ama ben yapamadım,kendi evimde ve düzenimde yaşamıyordum,desteğine ihtiyaç duyduğum eşimde yoktu yanımda ve birde ondan haftalarca haber bekliyordum gözüm yaşlı ,artık karnımdaki ,özürlü olma ihtimali olan kızımamı yoksa,dağda görevde olan eşimemi üzeleceğimi bilemez durumdaydım ... hayatımın en zor süreci idi...
şuan kızım 5 yaşında ve son derece sağlıklı,eşimde sağsalim döndü,kızımız 1.5 yaşına geldiğinde babsına tamamen kavuştu ama ona baba değil amca diyordu... bir müddet daha sancılı günler yaşadım ne kızım babasına ne de babası kızıma tam olarak bağ kuramamıştı
şimdi herşey yolunda evet ,ama ben herşeyi göze alıp yeniden anne olma fikrine korku ve endişe ile bakıyorum,hem çok istiyorum hem çok korkuyorum ..yeniden aynı şeyleri yaşamak istemiyorum ...
ama şunu da biliyorum ki ,rabbim hayırlısı ne ise onu veriyor ve onun dediği oluyor...
lütfen olumlu düşün, kendi kendini motive etmeye çalış, aynaya bak gülümse ve herşey çok güzel olacak oda ablasına gülümseyecek diye düşünüp hayal et o anı :)
bilnçaltına ve seni kemiren o negatif düşüncelerle savaş,kızını ve karnındaki bebeğini okşayıp,onlarla konuş aklındaki ve onlara dair tüm güzel hayal ve hedeflerini...ve hep gülümse:)
herşey gönlünce olsun ..hayırlısı ile bebeğini kucağına almak nasip olsun sana da sağlıkla inşallah ..