Konu sahibi, sizde de bir sıkıntı olabilir mi acaba? Evlilik böyle sıkıldım ben denecek bir şey değil. Bir rutinin olur ve bunu eşinle paylaşmaktan zevk alırsın.
Şimdi bariz bir sorunun olsa, annenlere gitmek de çözüm olsa, git. Eşine de resti çek ama oraya gittiğinde daha da sıkılacaksın muhtemelen. İnsan evlendikten sonra başka eve sığamıyor, hele de çocukla. Bir de üstüne eşinle ilişkini bozmuş olacaksın, neye yarıyacak tam olarak?
Eşinin tavırlarından şikayetçiysen, bunu değiştirmenin yollarını aramalısın. Çözümün bu. Dizi izlerken mesaj attı, dizi kapandı diye huzursuzluk çıkarılmaz. Onun da seni götürmeyeceğim diye tehdit etmesi doğru değil. Bunlar hatalı davranışlar mesela. Bunların üzerine çalışabilirsiniz ikiniz de.
Sapla samanı birbirine karıştırmadan, tek tek şikayetçi olduğunuz halleri elimine edebilirsiniz yavaş yavaş. Kavga da etseniz, iletişim halinde olun.
Ve istenmeyen her davranış kavgayla da çözülmez . Bazen çok küçük hamelelerle büyük sorun olacak şeyleri hiç fark ettirmeden halledebilirsiniz.
Ve çoğu zaman iki tarafın da istediği olmaz tam olarak. Ortada bir yerde buluşulur. En iyi anlaşmalar genelde böyle olur.
Orada neden tam benim istediğim gibi değil diye hırçınlaşmak büyük hata mesela. Benim için bu kadar adım attın demek, takdir ve teşekkür etmek bir dahaki sefere eşin bir adım daha atmasını sağlar.
Havalar bahara dönüyor, çocuğunuzla eşinizle çok keyifli geçirebilirsiniz zamanı, birbirinizle güzel zaman geçirme fırsatları yaratırsınız, anneye gitme planları yapmak yerine.
Nasıl bir çocukluk geçirdiniz? Eğer insan çocukken huzursuz bir yuvada büyüdüyse, kendi evliliğinde de aynı ortamı kopya edebiliyor r. Alışık olduğu ortam ve his bu çünkü. Sorun olmayacak şeyleri sorun edebiliyor bazen bilinçsiz olarak. Ya da hiç bir sıkıntı olmadığında huzursuz hissediyor kendini.
Bir arkadaşım vardı, kimsesizler yurtlarında büyümüş. Yurttan yurda gitmiş. Ben onu evli çocukluyken tanıdım, kısa bir süre komşum oldu. Çünkü taşındığı her evde kısa kalıyor. 3-4 yıl oturup taşınıyor şu ya da bu sebebi mesele edip. Ona sorsan evlerde gerçekten sorun var,başta iyi ev diye gidiyor, sonra ev batmaya başlıyor. bilmiyor bile neden devamlı taşındığını ama ben dışarıdan bakan biri olarak görebiliyordum bunu. Çocuklarına yansıyor ama bu, devamlı taşındıkları için ne okulda, ne mahallede sürekli bir arkadaş Çevresi ya da yaşantı oluşturamıyorlar.
Onun haricinde eşinle çözülemeyecek bir sorunun yok ilk mesajında. Ama çözmediğiniz sorun var. Şikayet yerine hareket edin. Konuşun, yavaş yavaş, tatlı tatlı. Uzun uzun çay sohbetleri çocuk uyuduktan sonra, keyifli sabah kahvaltıları, yataktan kaldıran bir yemek kokusu, aile bireylerinin dedikodusu, günün özeti, çocuğun şirinlikleri, eğer çalışmaya başlarsan, onun heyecanı..Bunlarla başlıyor iletişim. Karşına alıp senin bu huyunu sevmiyorum, değiştir demekle olmuyor.
Bilmiyorum daha derin bir sıkıntınız var mı eşinle, tüm konuyu okumadım çünkü ama önce çabalayın, sonra umudu kesin.