"ya ilerde başkasına aşık olursam o zaman ne olur?" diye mi soruyorsun kendine??
sanırım korkum bundan.
aşık olunca boşanacağını sanmıyorum açıkçası. (çok mu gerçekçi oldu ne?:) )
ayrıca senin gibi biri öyle risk dolu işlere girişmez.
aşk kapıyı bir kere çalar, hemen karar verme laflarına da kanma.
o cümleler hayatı toz pembe gösterip göz boyamaya çalışan amerikan film senaryolarında geçer ancak.
zaten mantıklı olan da risk dolu inişler ve çıkışlarla dolu olan aşk mı?
yoksa sebepsiz, ölümsüz sevgi mi?
bana sorarsan zaten doğru yoldasın.
çünkü ben de senin kendine sorduğun soruları birkaç hafta önce kendime sormuştum.
verdiğim cevaplar da aynen böyleydi.
seni çok iyi anlıyorum.
deli gibi aşık olarak evlenip kısa süre sonra boşanan çiftler var ya hani?
ki aslolan aşksa en iyi evlilikleri onların yapmalarını bekliyoruz değil mi?
onlar niye boşanıyor merak ettin mi peki?
ellerinde aşktan başka birşey olmuyordu da ondan.
aşk bitince kalıveriyorlar ortada.
sonra da sancılı bir boşanma süreci.
kavgalar...
hayal kırıklıkları...
ne sanıyoruz ki zaten?
çok aşık olup, sonra da el sıkışarak mahkemeden çıkan kaç çift tanıyoruz?
valla ben tanımıyorum.
aşkı da öpüşmeyi de romantik komedi filmlerinden öğrendiğini sanan bir nesiliz biz.
bir film iki saat ortalama.
film bitiyor, çıkıp gidiyoruz sinemadan.
hayatını o filme göre yönlendirecek halimiz de yok.
yolumuza devam ediyoruz.
aşk da böyle.
bir aşk ortalama iki sene.
aşk bitiyor; kalıveriyorsun öylece.
"eee benim elimde başka birşey yok ne yapıcam ben böyle" diyorsun.
mecbur yoluna devam ediyorsun.
öyle film bitti diye sinemadan çıkıp gitmeye de benzemiyor ayrılık.
bir taraf hep daha fazla acı çekiyor, bedel ödüyor.
ne kalıyor yanına kar olarak?
hayal kırıklığı...
peki yaşanan o hayal kırıklığı, en başında aşktan beklentimizi sorgulamadığımız için olabilir mi?
çok aşık olarak evlenenler lütfen beni yanlış anlamasın.
amacım aşka "tu, kaka" demek değil.
ama risk dolu işte kabul edelim.
herkes riskli, inişli çıkışlı bir hayat istemiyor olabilir.
aslında mantık evliliğini savunduğum da yok.
benim savunduğum şey sevgi ve saygının bolca yaşandığı, yaşatıldığı ortak bir hayat, bir yol arkadaşlığı.
arkadaş demişken...
hani o çok aşık olup evliliği beceremeyen arkadaşlar var ya?
mahkemeden çıkarken en yakın arkadaşları olur yanlarında.
onların omzunda ağlarlar.
niye?
arkadaşını huyunu, suyunu sevdiği için yanında, hayatında tutuyor da ondan.
bir sorun olduğunda hemen en yakın kız arkadaşımıza koşarız değil mi?
çünkü biliriz arkadaşım bana güç verir, destek olur deriz.
aşık mıyız peki?
yoo.
seviyor muyuz?
çok.
al sana aşkla sevginin farkı.
bugüne kadar kaç kişiye aşık oldun?
peki kaçı halen hayatında?
peki niye aşık olduğunla nefret ettiğin insanlar genelde aynı?
aşk insana yanlış kararlar aldırabilir.
ne de olsa gözü kör.
ben iki ay sonra evleniyorum
ve oyumu da sonsuz, o bahsettiğim ölümsüz sevgiden yana kullandım.
hiç pişman olmadım, olmayacağım...
sen de rahat ol.
git müstakbel eşini öp içinden nasıl geliyorsa.
filmlerden öğrendiğin gibi değil.
içinden geldiği gibi...
sevgiler...