herkese iyi pazarlar öncelikle,
neden yazıyorum, tam olarak ne diyeceğim ben de bilmiyorum aslında. biraz içimi dökmek istiyorum. bunun sonucunda haklı ve özgür ruhlu da bulunabilirim, haksız, bencil ve nankörde.
böyle hissetme sebebim ailem. nedensizce ağlamak istiyorum şu an. onlardan bahsederken genelde böyle oluyorum.
çok uzun bir yazı yazıp sildim aslında. çok fazla uzun oldu çünkü.
sorun şu ki: ailemin istediği gibi değil kendi istediğim gibi yaşamak istiyorum ama içimde bir korku , bir kısıtlanma hissi hep. Onlar ne der ? Nasıl açıklarım ? Üzülürler, kötü hissederler, elestirirler.
Ama artık 24 yaşındayım nerdeyse ve zor da olsa, kendi istediklerim olmalı diyorum. Onlara göre bir kız evlenene kadar ailesinin sorumluluğunda. Öyle rahat rahat hareket edemez. Bense öyle düşünmüyorum.
Bu korku hissinden, cesaretsizlikten sıyrılmak istiyorum.
Tavsiyelerinize açığım.
Edit : durumun diğer dert ettiğim kısmı çalışmaya odaklanamamak ve icimden birşey yapmak gelmemesi.
neden yazıyorum, tam olarak ne diyeceğim ben de bilmiyorum aslında. biraz içimi dökmek istiyorum. bunun sonucunda haklı ve özgür ruhlu da bulunabilirim, haksız, bencil ve nankörde.
böyle hissetme sebebim ailem. nedensizce ağlamak istiyorum şu an. onlardan bahsederken genelde böyle oluyorum.
çok uzun bir yazı yazıp sildim aslında. çok fazla uzun oldu çünkü.
sorun şu ki: ailemin istediği gibi değil kendi istediğim gibi yaşamak istiyorum ama içimde bir korku , bir kısıtlanma hissi hep. Onlar ne der ? Nasıl açıklarım ? Üzülürler, kötü hissederler, elestirirler.
Ama artık 24 yaşındayım nerdeyse ve zor da olsa, kendi istediklerim olmalı diyorum. Onlara göre bir kız evlenene kadar ailesinin sorumluluğunda. Öyle rahat rahat hareket edemez. Bense öyle düşünmüyorum.
Bu korku hissinden, cesaretsizlikten sıyrılmak istiyorum.
Tavsiyelerinize açığım.
Edit : durumun diğer dert ettiğim kısmı çalışmaya odaklanamamak ve icimden birşey yapmak gelmemesi.
Son düzenleme: