en son açtığım konuda bazı arkadaşlar bana ne kadar evlilik meraklısısın ne bu acele diyorlardı.tabii haklılarda içinde bulunduğum bilmedklerinden..ailemle aramın iyi olmadığından bahsetmiştim..belkide evin en küçüğü olduğumdandır.ama ne olursa olsun bu kadar ezilmeyi hak etmiyorum ben..elimden geleni yapmaya çalışıyorum maddi manevi..annemin evdeki yükünü bile hafifletmeye çalışıyorum ama ters tepiyor her zaman..dünya yıklısa benden bilecekler..ablam la atıştık gün içinde ve bana eşyalar benim benim evim dedi en ufak tartışmada..hakaret,çok özür dileyerek yazıyorum sen bakire bile değilsindir gibi iğren. hakarteler durydum..kabul ediyorum bunlara karşılık bende cvbını verdim.ablama odaya girip herşeyi attı fırlattı bana vurmaya kalktı ve bende dayanmadım bende ona karşılık verdim kendimi savunmam böyle olmamalıydı ama bir anlık öfke böyle bişey..buna rağmen ne yapsam yaranamadığım annem,mutfakta konuşurken duydum,keşke canına kıysa...ne olursa olsun bunu bir anneden duymak anlatılmayacak kadar berbat bir duygu..bu bize zarar verir,canına kaıysa keşke,bakirede değildir ALLAH bilir gibi şeyler..ben hatatsızım demiyorum ama en ufak bir atışmada bunlaraı yaşamayıda hakmetmiyorum..önce açtığım konuda evlilik meraklısı olma diye eleştirmişti bazı arkadaşlar beni ama belkide sevgiye,şefkate,ve huzura hasret lduğumdandır..hiç bir evlat aileinden bu muameyi hak etmez bana göre..ablamın urduğu yerler tırnak izleri,kanıyor,heryerim kıpkırmızı.başım çatlıyor..tüm bunların ardından binbir geçip mutfağa balık keyfi yaptılar..:)şaka gibi geliyor herşey...