TE="lightblue87, post: 61373096, member: 934104"]
yok değil. hastamız takıntılı biri. mesela yalnızca annem ve dayım onun eşyalarına el sürebilir. onu yataktan onlar kaldırabilir. bir de erkek kuzenime izin veriyor bazen. ben tamamen fazlalığım. her şeyimden huylanıyor. şöyle diyeyim çamaşır makinesinin üstü makyaj malzemelerimle falan doluydu onları gormekten de huylanmış tiksinmiş hepsini kaldırdık koliye. ben ancak anneme yardım edebiliyorum dışarı alışverişe çıktığında poşet taşıma vs gibi. eve uğruyorum iş çıkışı ama ziyaret gibi oluyor, gece kalamıyorum. diş fırçam bile ortada yok öyle diyeyim. evde de teyzem dayım kuzenim annem ve hasta olan dayım kalınca yatacak yer bile kalmıyor. mecbur iki kişi dayımla aynı salonda iki kanepede yatmak zorunda kalıyor o da ona kızıyor. o yüzden birileri sabaha kadar oturuyor. ben olmayınca gene biri daha bi yatakta yatıyor. (teyzem şehir dışından geldi mecbur bizde kalıyor, dayım da doktor o da mecbur kalıyor)
ben evime çok bağlı biriyim. incik boncuk yaparım, çiçeklerim var sebzelerim var, mobilya boyarım falan hep oyalanırım yani. eve gelememek benim için müthiş depresyon sebebiydi. ilk zaman çok kötüydüm çok gergindim. yeni yeni gerginliğim azaldı öyle diyeyim.