Cok dogru dediniz benim de 3 bucuk yasinda kizim birde 2 yasinda kardesi var asla kardesiyle en ufak oyuncagi paylasmaz ornek veriyim mesala kucuk kizim herhangibi bi oyuncakla mi oynuyo gider elinde alir bi guzel aglatir ve kardesine siddette uygular yurt disinda yasiyorum burda pedegogada goturdum dedigi tek sey gecer zamanla gormemezlikten geleceksiniz ama oyle olmuyo iste kucuk kizim cok agliyo bu sefer ben sakince buyuk kizimi uyarsamda daha da siddetleniyo bu durum kusura bakmayin cok uzattim tavsiyenizi alabilir miyimKızım temmuz 2013 doğumlu yani 3 yaşını biraz geçti. Bi kere anlamaz demek çok yanlış 3 yaşındaki bi çocuk bi çok şeyi idrak etme seviyesine gelmiştir. İkincisi evin yöneticisi çocuk gibi konuşmuşsunuz "çalışmamı istemiyor" diyorsunuz 3 yaşında ki çocuk sizin hayatınıza bu şekilde yön veremez. Ha çalışmak için uygun koşul yoktur yada çalışmamayı siz daha uygun görürsünüz o ayrı. Bir defa pedagojide "ağlar ağlar susar kuramı" vardır çocuğun ağlaması o işin yapılmasını gerektirmez Çünkü bugün çikolata için ağlayan çocuk yarın daha büyük seyler için bunu kullanır. Hem aldığım pedagojik formasyonda hemde çocuk doktoru arkadaşımla yaptığım sohbetlerde çocuğun ağlayarak bişey yaptırmasının ne kadar büyük problemlere gebe olacağını çok kez konuştuk.
Bakın en basitinden akşam üzeri kızımla geçen konuşmamız
Kızımağlayarak) hemen oyuncağımı getir anne
Ben:kibarca istemezsen getirmem,gidip kendin alabilirisin
K:sen kötü bi annesin (bunu da bu sene kreşte öğrendi işime gelmeyen herkes kötü)
B: neden kötü bi anneyim
K:Çünkü her istediğimi yapmıyorsun
B: sende benim her istediğimi yapmıyorsun,ve her zaman her istediğimiz olmaz. Ama ağlamadan vE kibarca istersen yapabileceğim seyleri yaparım senin için
20-30 sn geçti
K:annecim oyuncağımı getirir misin
B: tabi kızım sen 10 a kadar say getirmiş olucam
K:sen en güzel annesin.
Demek istediğim aman sussun yeterki deyip bu konuşmayı iki satırda kesip gidip alıp gelseydim başka bişeyi de aynı şekilde isteyecekti. Çocuk anlamaz demeyin anlar anlamalı.
Ama şuna elbette katılıyorum çocuk ciddi bi fiziksel çaba isteyen iş mesela kızım şu an hasta ateşli bende hastayım. Aynı zamanda hamileyim ve deli gibi uykum var ama kızımın ateşi istediğim değere gelene kadar saat omdan beri odasında oturdum bekliyorum. Çok Yorgun'um yarın nasıl geçecek bilmiyorum ama bu bi hastalık vE kızım benim yorgunluğumdan daha önemli.
Benim kızım aynısını yapsa en çok kullandığım taktiği kullanırım. "Hikaye ve kitap okurken anlatma." Kızımın diyelim sevmediği bi özelliği var. Gece onu uyuturken hikaye anlatıyorum be hikayeyi kafamda bu sorun üzerine kuruyorum.örnek veriyorumCok dogru dediniz benim de 3 bucuk yasinda kizim birde 2 yasinda kardesi var asla kardesiyle en ufak oyuncagi paylasmaz ornek veriyim mesala kucuk kizim herhangibi bi oyuncakla mi oynuyo gider elinde alir bi guzel aglatir ve kardesine siddette uygular yurt disinda yasiyorum burda pedegogada goturdum dedigi tek sey gecer zamanla gormemezlikten geleceksiniz ama oyle olmuyo iste kucuk kizim cok agliyo bu sefer ben sakince buyuk kizimi uyarsamda daha da siddetleniyo bu durum kusura bakmayin cok uzattim tavsiyenizi alabilir miyim
Cok tesekkur ederim yorumunuz icin INSALLAH sizin dedikleriniz uygularim kizim paylasmayi ogrenir gercekten bu durumdan oyle yoruldum ki inanin Anlatamam artik sabah olmasin cok korkuyorum cunku hep ayni kardesini aglatir ben karsilarida sikinti stresten mafolurum umarim dedikleriniz bi nevi duzelmemize yardimci olurBenim kızım aynısını yapsa en çok kullandığım taktiği kullanırım. "Hikaye ve kitap okurken anlatma." Kızımın diyelim sevmediği bi özelliği var. Gece onu uyuturken hikaye anlatıyorum be hikayeyi kafamda bu sorun üzerine kuruyorum.örnek veriyorum
"Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde huysuz bi kız varmış. Bu kız öyle huysuz öyle huysuzmuş ki kardeşini sürekli ağlatır ona oyuncak vermezmiş. Annesi bu yüzden çok üzülür hatta bazen ağlarmış. Sonra günlerden bir gün Zehra adında çok akıllı bi kız gelmiş. Bu huysuz kıza demiş ki "sen yanlış yapıyorsun vE anneni kardeşini üzüyorsun, ben paylaşmayı çok seviyorum, sende oyuncaklarını kardeşinle paylaşırsan hem kardeşin hem annen hemde sen çok mutlu olursun"demiş. Huysuz kız bunu düşünmüş vE denemekte fayda var demiş. Ertesi sabah kardeşiyle paylaşarak oynamaya başlamış. Birde be görsün paylaştıkça oyun oynamak daha zevkli hale gelmiş. Annesi de onları mutlu olunca çok sevinmiş ve oda oyunlara katılmış. Huysuz kız hiç bunkadar mutlu olmamış vE artık hep paylaşacağını söylemiş"
Bu su an uydurduğum bi hikaye bunu her kalıba sokabilirsiniz. Tabi ki bi anda değişmeyecek ama bilinç altına bunu işlemeniz( özellikle uyumadan önce anlatılan Hikayelerle) çok yol aldırır.
İkinci olarak ceza vermekten korkmayın. Ve ortada paylaşılmayan her oyuncağı alıp bunu paylaşmayı öğrenene kadar kaldırıyorum deyip kaldırın vE kesinlikle paylaşmayı kabul edene kadar geri vermeyin. Gerekirse evde mi her oyuncak Kalkan'a kadar da bozmayın kendinizi.
Buna da söyle örnek vereyim. Kızım biraz maymun iştahlı (tamamen bizlerin yüzünden) o kadar çok oyuncak alındı ki daha kendi istemeden artık onun için oyuncağa ulaşmak çok kolay bi hal aldı ve çok istediği oyuncağı bile alıp eve gelip açıp iki oynayıp kenara atıyor. En son birgün dayanamadım dedim napıyorsun kızım böyle olur mu oynamıyorsın bile. Napıyım sıkılıyorum dedi. Eh dedim öyle mi daha da sana oyuncak Yok. Her oyuncakcıdan geçerken "anneeeee oyuncak alalım lütfen" dediğinde cevabım aynı vE çok net "önce evdekilerde yeteri kadar oyna" tam 5 aydır kızıma 5 liralık bi oyuncak bile almadım vE İnanın daha 1 aydır inadını kırdı vE evdekilerde oynuyor ki. Öyle ki çoğunu ilk kez görmüş gibi oynuyor Çünkü vaktinde hiç değer vermemişti. Ben eğer kararlı olmasaydım 5 ayda (yeri geldi oyuncakçı önünde ağladı kriz geçirdi yeri geldi bana kötü dedi yer geldi güzel istedi) asla evde olanın kıymetini öğretemezdim. Eşimin ya yeter sussun artık al oyuncağındediği zamanda yılmadım almadım kafam şişti Ama cevabım hep aynı sakinlikle aynı cümle oldu.
Ah mümkün mü. Herkesin çoçuğunda var aynı dert sadece mekan farklı biz görmüyoruz :) senin ki yine babasını övüyor benimki ne yapıyor babaannesini övüyor gelde delirme :) ama yine de asla şımarık çocuk olmasına her istediğinin olmasına izin vermem varsın beni kötü bilsin. Zaten küçük çocuk şimdi kötü diyo on dakika sonra sen benim en iyi dostumsun diyor :) tabi ki çocuk ödüllendirilir,zaten ilgi göstermek onunla vakit geçirmek ona herşeyi tek tek anlatmak bublar yapılması gerekenler. Sadece bu hayatta kurallar olması gerektiğini,her isdtediğinin olmayacağını bilmesi gerekiyor. Bunu da kesin tavırla ancak sağlarız. Mesela bazen kreşten gelirken bakkaldan çikolata istiyor. Aslındaa alabilirim ama bazı zamanlarda "şimdi alamayız kızım param bitti paramız Yok" diyorum ki gerçekten paramızın olmadığı zaman gelirse bunu anlasın. İlk zaman anlamıyordu tüttürüyordu istiyorum diye.yolun kenarında oturup anlayana kadar belki 10 kere anlatıyordum "kızım paramız olmazsa bakkal bize çikolata vermez ve bazen anne babaların parası olmayabilir" cümlesini İnan'ın 10 farklı şekilde anlatıyordum. Sonuna da sunu ekliyordum "babanı arayalım yeteri kadar para kazanmışsa akşam gelirken alsın" eşime de 3 kere al gel diyorsam 2 kere alma diyordum ki alamadığımız zamanı bildim diye. Şimdi öyle iyi öğrendi ki bunu. "Param yok kızım deyince" "o zaman babama soralım eğer onun parası yeterse alsın yetmezse sonra yetince alsın" diyorVasfiyeteyzeniz süpersiniz.. az biraz kendimi buldum sizde.. bazen ben de çok gergin olabiliyorum ve sonrasında vicdan azabından ölüyorum.. keşke kendimi frenleyebilsem..
Özellikle bu tutturma anlarında eşim yap artık istediğini deyince bende ipler hepten kopuyor.. onun da başının etini yiye yiye kıvama getirdim biraz ama insan destek görmek istiyo.. yoksa oğlum babam bana hiç kızmaz.. beni hiç üzmez.. babamı daha çok seviyorum gibi laflar ediyo eşimi parçalamak istiyorum o an.. sanki tek ağlayan çocuk bizim çocuğumuz..
Bu kadar benzerlik olamaz.. :)) inanın aynı şeyleri birebir yaşıyorum.. ben evden çıkarken anlatıyorum annecim bi şey istemek yok sadece ekmek alıp dönücez diye.. inanın hiçbi şey istemiyo.. biçok şeyi düzene koyduk.. parka gittiğimizde dönüşler felaket oluyodu ama anlata anlata artık beni hiç üzmüyo.. çoğu zaman kendisi diyo evimize gidelim diye.. fakat lunaparka bi çözüm bulamadık henüz.. krizleri devam ediyo..Ah mümkün mü. Herkesin çoçuğunda var aynı dert sadece mekan farklı biz görmüyoruz :) senin ki yine babasını övüyor benimki ne yapıyor babaannesini övüyor gelde delirme :) ama yine de asla şımarık çocuk olmasına her istediğinin olmasına izin vermem varsın beni kötü bilsin. Zaten küçük çocuk şimdi kötü diyo on dakika sonra sen benim en iyi dostumsun diyor :) tabi ki çocuk ödüllendirilir,zaten ilgi göstermek onunla vakit geçirmek ona herşeyi tek tek anlatmak bublar yapılması gerekenler. Sadece bu hayatta kurallar olması gerektiğini,her isdtediğinin olmayacağını bilmesi gerekiyor. Bunu da kesin tavırla ancak sağlarız. Mesela bazen kreşten gelirken bakkaldan çikolata istiyor. Aslındaa alabilirim ama bazı zamanlarda "şimdi alamayız kızım param bitti paramız Yok" diyorum ki gerçekten paramızın olmadığı zaman gelirse bunu anlasın. İlk zaman anlamıyordu tüttürüyordu istiyorum diye.yolun kenarında oturup anlayana kadar belki 10 kere anlatıyordum "kızım paramız olmazsa bakkal bize çikolata vermez ve bazen anne babaların parası olmayabilir" cümlesini İnan'ın 10 farklı şekilde anlatıyordum. Sonuna da sunu ekliyordum "babanı arayalım yeteri kadar para kazanmışsa akşam gelirken alsın" eşime de 3 kere al gel diyorsam 2 kere alma diyordum ki alamadığımız zamanı bildim diye. Şimdi öyle iyi öğrendi ki bunu. "Param yok kızım deyince" "o zaman babama soralım eğer onun parası yeterse alsın yetmezse sonra yetince alsın" diyor
Asla sokakta parkta dondurma şeker çikolata yemesine izin vermem artık kendi de öğrendi "canı çekip almayan arkadaş olursa üzülmesin " der.
Misal prensip meselesi avm de o figürlü balonlardan almam. Çünkü gerçekten alan var alamayan var ben onu alıp avm de gezerken kaç çocuğun gözü kalıyor kaç anne baba alamayınca gönlü kırılıyor. Bende bu düzene ortak olmak istemediğimden almıyorum be kadar ağlasa da (ki ilk zamanlar nasıl ağladığını anlatamam) ilk zamanlar eşimle çok atışıyorduk her avm seferinde "alıver balonu çocuğu su kadar bağırtmaya ağlatmaya nasıl kıyıyorsun" derdi bende "başka çocuklar da alamayınca ağlayacak onlara da yazık değil mi öğrensin ağır susar" derdim. Tam 2 sene katlandım 2 sene ağladı avm de. Son 1.5 senedir hiç istemiyor. Hata geçen gün baloncu kız geldi yanımıza sana da alsın mı annen dedi(ona kalmış gibi) kızımda "yok başka çocuklar alamazsa ağlarlar" dedi. Aman allahım yok böyle mutluluk ağlıcam sevinçten. Eşimde gururlanmış sanki 2 yıl bana vicdansız muamelesi yapan komşuda kendisi değil :) 2 yıl avm den kaç kere rezil olup çıktım inanamazsınız. Ama yok pes etmedim. Ha kızıma ne yaptım orda almadığım balon yerine renk renk balonlar alıp çoğu zaman evde oynadık.
3 yasinda kizim var....ama ben bittim
bu yas ta ve ilk cocukta bukadar biktiysam ileriyi dusunemiyorum...dunyanin en guzel diygusunu rabbim.bana da tattirdigi icin hep sükrediyorum rabbim.yoklugunu gostermesin ama hep.agresifim sinirden oluyorum.buaralar....hastaligimi bile ayakta geciriyorum onun pesinde dort donuyorum...annelik boyle birsey elbet ama.bedenim.yoruldu galiba...bu butun annelerde de mutlaka oluyordur...cok yaramaz oldugundan annemlerde bile diken ustundeyim kalmaya falan hic gitmek istemiyorum...eve komsu gelse.cocuguyla oturup 10.dk rahat rahat muhabbet edemiyorum..hep stresle geciyor arkadasla.m7habbet edicwme onla ilhileniyorum ve mutsuz.oluyorum.bu durumdan...olmayan.birseyi.oldurtmaya calismak.istemesi aglama krizleri ben utaniyorum.artik kimseyle.gorusesim.yok bundan sonra...zaten kimsede anlayis yok..kucuk deyipte olsun diyen yok...herkez ne yaramaz ay biz gidelim ay cocuguna az bise de falan...akli erse zaten yapmaz ben yeterince guzel.egitim.verdigimi dusunuyorum ama kesif donemindeki bir cocugu da robot gibi yetistiremeyiz malum....en onemliside ise girip.calisamiyorum bakicak kimse yok bakici falanda istemiyorum...zaten bana bagli cok calismami istemiyor calismanin ç si gecince aglama krizlerine giriyor bende vicdan yapiyorum evde onunla duruyorum...az daha buyusun oyle calis diye de birsey yok galiba okul.isi var kim.alip.goturcek hem okul caginda bana daha da muhtac.olmayackmi.. .annelik.cok.zor arkadaslar lutfen heves ugruna cocuk yapmayin ..tamamen kendinizi ona adamaya hazirsaniz cocuk yapin...rabbim.evlatlarimizi korusun analara da sabir versin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?