Benim sorunum kayınvalidem, açıkçası nereden başlayacağım bilemiyorum,12 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var bu ikinci evliliğim ilki,akraba evliliği ve gerçekten aile baskısı ile olan zor bir surecti..neyse,kayinvalidmle ayrı şehirlerde yaşıyoruz,baştan beri bana pek sıcak bakmadılar,yani ikinci evlilik ve oğulları bekar..ama yinede kabullendiler hiçbir sorun yoktu..gelgelelim hersene bizleri karıkoca ziyarete gelirler,geldiklerinde 1 ay dururlar, kayınvalidem biraz soğuk bir kadın, pek konuşmaz diyologa girmez espri yapmaz,esprine pek gülmez..bısi sorarsın 15 dakika cvp vermez
onunla baştan beri hiç yıldızımız uyuşmadi ama eşimin annesi.. ilk cocugum oldu..
bu arada annem yok brnim..kayınvalidem kayinbabam geldi yardım diye,..ama ne yardım ilkgun çorba morba bisiler, gelen giden gorsun diye, ama sonraki zamanlar baktım tüm gün karıkoca oturuyorlar, TV seyretme, gece yarılarına kadar dizi izleme, ben bı yan odada, çocuk sabaha kadar ağla ağla perişan artık, o hale geldimki bı an önce gitseler de,bendede bı yemek telaşı olmasa modunda yım.. gerçekten evin hem işi hem yemeği lohusaligimin 2 gunu başladı dert değil ayağa kalkiyrum, ama bir yandan gece uyutmayan bir bebek..hiç anlayışlı olmadılar..ikinci çocuğumu aldım elime yine geldiler,bende o sıra taşınma aşamasındayım,ev yerle bir.. öyle zamana denk geldiki herşey ben bir yandan koli dolduruyor,bı yandan bebek bakıyor,bı yandan evde yemek yapıyorum hiç abartmıyorum.. kayinvalidmle kayinpederim halinden gayet memnun ama..e hizmet önlerinde..sanarsiniz onlar lohusa..daha 7 aylık çalışırken eve geliyorum, evde tüm gün oturan hiç yemek yapmamis kayınvalidem den bahsetmiyorum bile..uzun konular..ben tez canlı bir insanım,o bana göre çok ağır.. anlıyorum onuda..yapmayabilir ama yanıma elalem uzunca kaldı gelinin yanında desinler diye geliyor,iki evladimdada burnumdan geldi..bende gitmelerini küçükçe ima ettim..dedigime diyeceğine pişman etti, tüm gün ağladı eşim gelene kadar,eşim gordu tabi onun yanına gitti öyle bişi demek istememiştir dedi,ve ertesi günü bende ona şöyle dedim,neden tüm gün ağlıyorsun anne,ya beni bıraksa oğlun ayrılsak iyimi olur dediğimde sen alissmissin koca degistirmeye dedi ve bende tüm bağlar koptu
artık silinmeyen bir iz...sonra yine ben özür diledim ayağına gittim hep eşim icin, ona gitmelerini ima ettigimden esim dilettirdi.gelgelelim yıllar geçti ve kayinpederim öldü,55 yaşında dul kaldı..haliyle bizim aramız çok iyi değildi zaten, ama saygı gereği evimi yuvami da çok sevdiğimden hep alttan aldım yüzüne güldüm ama içim hep buruk..şimdi kayınvalidem in kızı var kışları ona gider ve sonra yanıma gelir çocukları görmek için.. ben bu kalislarini artık kaldıramıyorum evi var gül gibi ve maaşı var,kızı heryil şikayet eder gibi eşimi suçluyor annemle ilgilenmiyorsun cagirmiyorsun vs vs..bende annesinin. Sağlığı yerindeykrn ve geçmişte kapanmamış bunca yara varken uzun uzun kalmalarını artık gerçekten kaldıramıyorum ve bunu eşime de söylüyorum artık..o beni suçluyor..sadece misafir gelip gidecek diyor, ben gelmesini değil, 1 aya yakın kalmasını istemiyorum artık diyorum,gelsin gitsin tabiki ama..zaten samimyetyim yok ve çok soğuk oda bende çünkü anlayissizligindan yoruldum,keske kızım diye sarilsa,bunu senin için aldım gibi konuşsa veya yaptığım yemeğe a çok güzel olmuş nasıl yaptın dese hiccc
bende inanın sogugum ve onu sevemiyorum birturlu.. sadece saygı duyuyorum..böyle yapınca da kendimi kötü hissediyorum misafir sevmiyorsun kendi kendime diyorum.. o onun annesi diyorum.. kuruyorum kafamda devamlı..çok üzülüyorum
ama sebepsiz değil hiçbiri
ne yapabilirim bilmiyorum onu sevmek isterdim ama oda bunun için hiç cabalamadi
o önemli değil, ama ben onunla konuşacak bişi bulamıyorum işin zor tarafı bu..
