- 17 Mayıs 2016
- 15
- 1
- 1
- 28
- Konu Sahibi hussybihter
-
- #1
Merhaba, uzun zamandır buraya yazmayı düşünüyordum şuan kendimi çok kötü hissediyorum ve derdimi anlatabileceğim ve belki de beni anlayabilecek en azından bi insanın burada olabileceğini düşünerekten başlıyorum. 11 aylık bi ilişkim var. Ciddi düşünüyoruz. Sevgilim 28 yaşında, ben 20. Öğrenciyim, o da çalışıyor. Geçen sene tanışmıştık. O zamanlar özel bi yurtta kalıyordum, giriş çıkış saatlerim konusunda katı kurallarım olmasına rağmen aileme haber verip izin alıyordum ve erkek arkadaşımla onun evinde veya yazlıkta kalıyorduk. Bu arada erkek arkadaşım ailesiyle yaşıyor. Ailesinin bodrumda yazlıkları var yılın belirli dönemlerinde orada kalıyorlar. Ekimin ortasına kadar hep beraberdik, evet beraberken de problemlerimiz vardı ama en azından işten yanıma geleceğini ve yanımdan işe gideceğini biliyordum. Sonra ailesi geldi. Ve yeni bi işe başladı. Çalışma saatleri 15:00-24:00, haftada 1 gün izin. Yanıma taşınmasını istiyorum ama taşınmıyor. Çünkü ailesi çok fazla sıkıyor. Haftada 1 gün izni olduğu halde zar zor geliyor ve bu durum benim canımı sıkıyor. Çünkü kocaman şehirde burada tek arkadaşım o, ailem o. Ondan önce iyi bi hayatım vardı, çevremde çok arkadaşım vardı. Yalnız kalmıyordum ama ben onun için herkesi bıraktım. Şimdi 50 m2nin içerisinde bütün günü nasıl geçireceğimi düşünmekten psikolojim çok kötü oldu. Çok yalnız hissediyorum kendimi. Bi insanın varken yok gibi olması mı iyi yok olması mı daha iyi? Karar veremedim. Çünkü evlenene kadar bu şekilde devam edeceğimizi söylüyor ve ben kaldıramıyorum. Fikirlerinizi merak ediyorum. Teşekkürler