herşey o kadar zor başlamıştıki onunla..Sevmem imkansız,beraber olmam imkansız,gelecek düşünmem imkansız..Artık dayanamıyordu..Bende boş değildim,korkuyordum üzülmekten.Hayatımda hiçbir zaman yakışıklı biriyle olmamıştım..Üzülücem biliyordum..Biliyordum birgün gelecek ve bana seni seviyorum diyecek...Çok korkuyordum..Gelmesin,sevmesin naparım..Ailem deli gibi baskı yapıyor,üstelik hayatımda 3 yıldır beraber olduğum sadık ama sevmediğim bir sevgili var..O gün geldi,konuşucaktı anladım SUS dedim sakın konuşma o anda kayboldu..Uzaklara gitmeye karar verdi,gitme dur dedim..Dur dediğim anda başladı..
Ailem istemiyor,baskılar artıyordu.Benimde bir canım vardı,ne problemim varsa anlattım,onunla paylaştım..Çok onuru kırıldı,çok yıkıldı..O yılmadı..Tüm zorluklara rağmen 2 yılı devirdik..Herşey yolunda,ailem susuyor..Peki bizden alıp götürdükleri?
Birbirimize tahammülümüz kalmıyor bazen..Bazen küfürler..Benim ayrılma muhabbettim(kuyruğum sıkıştığında hep aynı şeyi yapıyorum)..Yıprattım..Deli gibi tapardı bana,şimdi öyle değil..2 aydır bunalımdayım ne o geri adım atıyor ne ben..Hep bir tahammülsüzlük..Çünkü yıprandık..Birgün bitecek onu da biliyorum..Belki yarın,belki öbür gün,yada herhangi bir zaman..Bir yandanda umut ediyorum EN KARANLIK AN ŞAFAKTAN AZ ÖNCEDİR..Belki bir gün eskisi gibi..Çok zor..
