5-6 dakika mesafedeydik 2 sene önceye kadar.
İyi mi kötü mü bilmiyorum.
Onlar çok gelmezdi ama eşim yoğun çalıştığı için benim gitmemi beklerlerdi.
Evden ayrılmışım gibi davranmadılar, başlarda bunaldım biraz.
Ama çocuktan sonra da iyi oldu.
Yürüyüşe diye çıkıp uğrayacak kapının varlığı güzelmiş derken taşındılar.
Şimdi yine aynı mesafeyi isterim.
Oğluma annem baktı, mesela çocuk uyanmadığı zaman çağırırdık yakın olsaydık, o gün bizde takılırlar veya uyanınca alır evlerine geçerlerdi.
Basit gibi görünen büyük kolaylıklar bunlar.
Ama aynı apartman çok sıkıntı.
Aile yapılarınıza bağlı.
Annemin kim geldi, nerden geldiniz, daha yeni görüşmediniz mi gibi lüzumsuz soruları çoktur.
Evler birbirini görmeyecek kadar mesafe şart bizim için.
Karşılıklı daire büyük konuşmayayım, muhtaç olmadıkları sürece mümkün değil, depresyona girerim 3 günde.