eşimle 7 sene görüştükten sonra evlendik....ablasıyla önceden arkadaştık ve bizim ilişkimizi öğrenince benle konuşmayı kesti..yıllarca görüşmedik..zamanı gelince bi şekilde aileler ikna oldu ve 1 yıl önce evlendik..başta herşey çok güzeldi,aslında nişanlıykende sıkıntılar oluyodu ama tartışma falan değil,bi ilgisizlik umursamazlık vardı ailesinde..
eşim anadolu yakasındaydı ben avrupa yakasındaydım evlenmeden önce..evlenince eşimin işinden ve çevresinden dolayı anadolu yakasına taşındık..oturduğumuz ev eşimin anneannesinin evi,azcık bişi kira ödüyoruz..benim hiç kimsem yok buralarda..trafik,ulaşım araçlarının kalabalığı ve uzaklık nedeniyle her istediğimde gidemiyorum ailemin yanına,arkadaşlarımla eskisi gibi görüşemiyorum..ilk zamanlar çok zor oldu benim için ama sonraları alıştım..
evimiz kaynanamlara 10 dk mesafede,iki güne bir ordayız,görümcemde kaynanamın 2 bina yanında oturuyo..kaynanamlara gidince görümcemede uğruyoduk her seferinde,eşim yeğenlerini görmek istedği için sırf onun hatrına,kaynaşalım dargınlık olmasın diye kabul ediyodum gitmeyi...ama ben çağırmasam gelmiyolardı bana..kaynanamlarda aynı şekilde..bizim evin en üst katında kaynanamın annesi oturuyo karşısında abisi,bni alt katında diğer abisi,diğer dairelerde de diğer abisin çocukları falan..kaynanam hep annesine gelir gider bana bi kez bile uğramazdı..apartmandaki diğer akrabalarla biraraya gelir çay sohbet muhabbet takılırlardı beni çağırmazlardı..yani anlicanız benimle muhattap olmak istemediler..
eşim bi gün çok hastaydı,işe gitmedi,kaynanam evde olduğunu biliyodu ve yine annesine gelmişti ama uğramadan gitti..bizde eşimle camdan görmüştük geldiğini ve eşim çok üzüldü..görümcem geçenlerde çocuklarıyla yine üst kattaydı,eşim balkondaydı ve çocuklar balkondan bakarken eşimi görüp dayı dayı diye seslendiler ve görümcem giderken kapımızı bile çalmadı..bu durumlar eşimin çok zoruna gidiyo..bende çok kafama takıyorum,napıyorum ben onlara bilmiyorum..bi gün bile güleryüzümü esirgemedim..kandillerde özel günlerde falan eşim hiç hatırlamaz arayıp sormaz her defasında ben sıkıştırdım araması için..her özel günlerine koştum..hamile halimle görümcemin kızının doğum günü için şeker hamurlu kurabiye,cupkek,2 yaş pasta yaptım,evini süsledim kii eşim yapma bu halinle dediği halde..
şu an 9 aylık hamileyim..son haftamdayım bugün yarın doğuma gidicem ve annemde kalıyorum hastanem buraya yakın olduğu için..aslında annem o taraftan bi hastaneye git belki kaynananlar orda olmanı ister dedi ama 4 ay ordaki hastaneye gittim memnun kalmadım ve kimse ilgilenmedi benimle..bayramdan beri annemde kalıyorum doğum yakın olduğu için,bi kez bile arayıp sormadılar..üstelik ptesi günü tatile gidiyolar ve doğum yaptığımda burda olmicaklar..bize göre bu çok kırıcı bişey,yani senin torunun olucak ve sen tatile gidiyosun..doğum olsun öyle git yani..
3 gün önce artık dayanamadım ve patadım,eşimle konuştum bu konuları...o da benim gibi çok dolu olduğu için gidip annesiyle babasıyla konuşmuş ama konuşma kavgaya dönmüş..kayınpederim evden kovmuş eşimi,kaynanam ben 4 çocuk doğurdum hiçbirinde kocam bile yanımda yoktu ilk defa o mu doğurcak demiş
bu sabah kaynanam eşimi aramış baban senden özür bekliyo diye..eşimde özür dilemicem beni anlamıyolar,değer vermiyolar dedi..zor ikna ettim eşimi gidip barışması için..akşam gitmiş sarılmış öpmüş babasını ama kayınpederim hiçbişi dememiş..bundan sonra napıcam nası davranıcam bilmiyorum..evlerine gitmek yüzlerini görmek istemiyorum..bebek doğunca onu bahane edip gitmicem mümkün olduğunca,çok görmek istiyolarsa torunlarını gelsinler görsünler kapım açık..
çok uzun oldu biliyorum ama günlerdir çok doluyum,artık eşimle bu konuyu konuşamam çok sinirleniyo ve gidip ailesine patlıyo,aralarını bozmak istemiyorum..kendi ailemede bişi anlatamıyorum kötü bilmesinler diye..sabredip okuyanlardan Allah razı olsun..belki çok büyük bi dert değil ama sadece paylaşmak istedim..
eşim anadolu yakasındaydı ben avrupa yakasındaydım evlenmeden önce..evlenince eşimin işinden ve çevresinden dolayı anadolu yakasına taşındık..oturduğumuz ev eşimin anneannesinin evi,azcık bişi kira ödüyoruz..benim hiç kimsem yok buralarda..trafik,ulaşım araçlarının kalabalığı ve uzaklık nedeniyle her istediğimde gidemiyorum ailemin yanına,arkadaşlarımla eskisi gibi görüşemiyorum..ilk zamanlar çok zor oldu benim için ama sonraları alıştım..
evimiz kaynanamlara 10 dk mesafede,iki güne bir ordayız,görümcemde kaynanamın 2 bina yanında oturuyo..kaynanamlara gidince görümcemede uğruyoduk her seferinde,eşim yeğenlerini görmek istedği için sırf onun hatrına,kaynaşalım dargınlık olmasın diye kabul ediyodum gitmeyi...ama ben çağırmasam gelmiyolardı bana..kaynanamlarda aynı şekilde..bizim evin en üst katında kaynanamın annesi oturuyo karşısında abisi,bni alt katında diğer abisi,diğer dairelerde de diğer abisin çocukları falan..kaynanam hep annesine gelir gider bana bi kez bile uğramazdı..apartmandaki diğer akrabalarla biraraya gelir çay sohbet muhabbet takılırlardı beni çağırmazlardı..yani anlicanız benimle muhattap olmak istemediler..
eşim bi gün çok hastaydı,işe gitmedi,kaynanam evde olduğunu biliyodu ve yine annesine gelmişti ama uğramadan gitti..bizde eşimle camdan görmüştük geldiğini ve eşim çok üzüldü..görümcem geçenlerde çocuklarıyla yine üst kattaydı,eşim balkondaydı ve çocuklar balkondan bakarken eşimi görüp dayı dayı diye seslendiler ve görümcem giderken kapımızı bile çalmadı..bu durumlar eşimin çok zoruna gidiyo..bende çok kafama takıyorum,napıyorum ben onlara bilmiyorum..bi gün bile güleryüzümü esirgemedim..kandillerde özel günlerde falan eşim hiç hatırlamaz arayıp sormaz her defasında ben sıkıştırdım araması için..her özel günlerine koştum..hamile halimle görümcemin kızının doğum günü için şeker hamurlu kurabiye,cupkek,2 yaş pasta yaptım,evini süsledim kii eşim yapma bu halinle dediği halde..
şu an 9 aylık hamileyim..son haftamdayım bugün yarın doğuma gidicem ve annemde kalıyorum hastanem buraya yakın olduğu için..aslında annem o taraftan bi hastaneye git belki kaynananlar orda olmanı ister dedi ama 4 ay ordaki hastaneye gittim memnun kalmadım ve kimse ilgilenmedi benimle..bayramdan beri annemde kalıyorum doğum yakın olduğu için,bi kez bile arayıp sormadılar..üstelik ptesi günü tatile gidiyolar ve doğum yaptığımda burda olmicaklar..bize göre bu çok kırıcı bişey,yani senin torunun olucak ve sen tatile gidiyosun..doğum olsun öyle git yani..
3 gün önce artık dayanamadım ve patadım,eşimle konuştum bu konuları...o da benim gibi çok dolu olduğu için gidip annesiyle babasıyla konuşmuş ama konuşma kavgaya dönmüş..kayınpederim evden kovmuş eşimi,kaynanam ben 4 çocuk doğurdum hiçbirinde kocam bile yanımda yoktu ilk defa o mu doğurcak demiş
bu sabah kaynanam eşimi aramış baban senden özür bekliyo diye..eşimde özür dilemicem beni anlamıyolar,değer vermiyolar dedi..zor ikna ettim eşimi gidip barışması için..akşam gitmiş sarılmış öpmüş babasını ama kayınpederim hiçbişi dememiş..bundan sonra napıcam nası davranıcam bilmiyorum..evlerine gitmek yüzlerini görmek istemiyorum..bebek doğunca onu bahane edip gitmicem mümkün olduğunca,çok görmek istiyolarsa torunlarını gelsinler görsünler kapım açık..
çok uzun oldu biliyorum ama günlerdir çok doluyum,artık eşimle bu konuyu konuşamam çok sinirleniyo ve gidip ailesine patlıyo,aralarını bozmak istemiyorum..kendi ailemede bişi anlatamıyorum kötü bilmesinler diye..sabredip okuyanlardan Allah razı olsun..belki çok büyük bi dert değil ama sadece paylaşmak istedim..