Yine ben yine bir dert..Son yıllarda okadar çok şey yaşadım okadar yıprandımki nefes aldığım zaman bile sanki kalbim acıyo..En son 1 yılımı verdiğim sorumsuz olan ama malesefki sevdiğim birisinden ayrıldım..içimde bitirmeye çalışsamda yeri geliyo göz yaşlarına boğuluyorum..hep neden diyorum neden ben hakettiğim sevgiyi bulamıyorum ?neden ben sevdiğim kadar sevilemiyorum?..neden sevdiklerim hep sorunlu çıkıyo diye kendi kendimi yiyip bitiriyorum ..Diğer yandan en yakın arkadaşımın bana attığı kazık yüzünden hiç haketmediğim bi borcu ödüyorum ailemin bile bundan haberi yok benim maaşımın çoğu zaten bu borcu ödemeye gidiyo
Kendim için hiç birşey yapamıyorum bu yüzden en azından önceden olsa çıkardım bi yerlere giderdim kafamı dağıtmak için ama bu durumda onuda yapamıyorum
kapana kısılmış gibi hissediyorum kendimi an geliyo herşeyden kaçıp gitmek kimsenin beni tanımadığı bi yere gidip kafamı dinlemek istiyorum..Hayatımı mahvetmiş gibi hisseediyorum kendi ellerimle kendi hayatımı mahvettim çünkü hep yanlış seçimler yaptım , hep yanlış insanlara güvendim ve hep yanıldım,,şimdide bunun cezasını çekiyorum..
Önceden yüzümden gülümseme eksik olmazdı ne olursa olsun ne yaşarsam yaşayayım ayağa kalkacak gücü kendimde bulurdum ama artık kendimi okadar eksilmiş okadar çaresiz hissediyorumki ayağa kalkacak mücadele edecek gücü kendimde bulamıyorum
içimden hiçbirşey yapmak gelmiyor çalışmasam evden dışarı bile çıkmam Allahtan çalışıyorum en azından kafamı meşgul edecek bişeyler oluyor ama akşam olunca yine bütün sorunlar aklıma geliyo ve ben yine karamsarlaşıyorum..
Bu durumla nasıl başedicem bilmiyorum
sizce ne yapabilirim? bu psikolojiden nasıl kurtulabilirm?
Fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..


Önceden yüzümden gülümseme eksik olmazdı ne olursa olsun ne yaşarsam yaşayayım ayağa kalkacak gücü kendimde bulurdum ama artık kendimi okadar eksilmiş okadar çaresiz hissediyorumki ayağa kalkacak mücadele edecek gücü kendimde bulamıyorum

Bu durumla nasıl başedicem bilmiyorum

Fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..