bir küçük arkadaş meselesi

Huzurkovalayankus .!.:

Selam arkadaşlar,

Samimi bir şekilde yazacağım, burada kiminize kardeşimmişsiniz gibi kiminize bir büyüğüm olarak tavsiyelerde bulundum şimdiye kadar. Sizde ricam bunu çevrenizdenmişim gibi değerlendirmeniz.

Benim neredeyse hayatım boyunca tanıdığım yakın bir arkadaşım var. Anasınıfına giderken tanıştık, maddi durumlarımız farklıydı ama bu çocuk olarak arkadaş olmaya asla engel değil, sonuçta forma giyip beslenme yiyoruz.

Sonrasında lise sınavına girdik, ben daha başarılıydım, özel bir okuldan burs kazandım fen lisesi yerine oraya gittim. Onun okulu kötü değildi ama şehirdeki en kötü Anadolu lisesiydi diyeyim.

Lise de bitti. Üniversitede ben yüksek puanlı bir okula gittim, büyük şehirlerimizden birinde sevdiğim ama iş grantisi yok denilen bir alanı okudum. Arkadaşım da sözelden sınava girip bir bölüm tercih etti, bu bölümün çok büyük olanakları vardı ama okulu küçük bir şehirdeydi.

Üniversite bitince ikimiz de yüksek lisansa başladık. Sonrasında ben bir şekilde ucundan kıyısından iş bulmaya başladım. Düzenli olmasa da bir gelirim oldu, okuduğum şehre yerleştim, kendi evimi kurdum, aileden destekle ve birikimlerimle arabamı aldım. O ise şuan aile evinde kaldı, ben her memleketime gittiğimde kendisini ziyaret ediyorum ama bana artık kötü hissettirmeye başladı. Ne zaman buluşsak bana sen bizi unuttun buraları unuttun diyor, kaplumbağa kabuğunu beğenmiyorsun diyor, ama bu doğru değil ben memleketimi çok seviyorum zaten ve özlüyorum da. En ufak unutkanlığımı abartıyor ve ben kendimi özür dilerken buluyorum. Geçen yıl doğum gününü unuttum mesela onun, aklımdan çıkmış yani, gün içinde kutladım yine. Niye gece yarısı yazmadım diye sinirlendi. O da bana yazmadı, hoş ben kendi doğum günümü de unutmuştum sevgilim kutlayana kadar. İkimizin de ilişkileri var ama onlar mecburen uzak mesafeye döndüler, ikisi de iş bulamadı memleketlerine döndüler. Benim sevgilim benimle aynı koşullarda hatta daha iyi.

Geçtiğimiz hafta onu eve çağırdım bütün iş ve okul saatlerim dışında gezdirdim sürekli elini cebine attırmadım, sürekli yerli yersiz konuşup gittiğimiz her yerde pot kırdığı için iyice soğudum ama. Örneğin bir pastaneye gidiyoruz, siparişi alan ve fırında çalışan farklı görevliler var. İnatla siparişini fırıncıya vermeye çalışıyor adam yönlendiriyor sinirleniyor, sesini yükseltiyor, büyük zincir yerlerde garsonların önünde eğilip bükülüyor. Sevgilim ve benim için önemli olduğunu söylediğim lezzetli bir yere götürüyorum "kanka alınma ama yemekler çok kötü" diyor ama tabağını bitiriyor. En son çay içelim diye oturduğumuz yerde iki gündür dışkılayamadığını yüksek sesle anlatmaya başlayınca bende bir şeyler koptu. Bilmiyorum haksız mıyım ama insanın biraz özelinin olması lazım. Şimdi o memlekete döndü ama bana yine tripli gibi. Otobüse binince beni unuttun yazmış ben şimdi ne yapayım yani? Arkadaşlıkların bir ömrü olabiliyor mu? Kadınlar sadece benzer koşullara sahip olduğu benzer gelir durumundaki benzer güzellikteki kızlarla arkadaş olur diye bir laf var, bu doğru mu sizce?

Genişletmek için tıkla...

Huzurkovalayankus .!.:

Bir de kaderciliği beni yormaya başladı, pandemide ikimiz de kilo aldık ama ben bir yıl içinde verdim ve formumu korumak için aşırı dikkat ediyorum. Dışarıda şekerli şeyler tüketmiyorum asla. O herkesin belli kilosu var genetik diyor diyet yapmıyor. Ben yemezsem darılıp güceniyor, senin yememen beni kötü hissettiriyor diye. İçim ne kadar dolmuş ya.

Genişletmek için tıkla...

Leylii123 .!.:

Yazınızı sonuna kadar okudum. Arkadaşınızın rahatsız edici söylemleri var bunda haklısınız özellikle bunu sürekli yapıyorsa her fırsatta beni unuttun diye dert yanıyorsa çok rahatsız edici bir durum. Ben olsam böyle birinden biraz uzaklaşır arama mesafe koyardım fakat sizde de fark ettiğim bir şey var sürekli ben diyorsunuz. Anladığım kadarıyla siz kendinizi arkadaşınızdan daha fazla geliştirmişsiniz, daha fazla çevre edinmişsiniz ve belli bir kültür düzeyine erişmişsiniz ama arkadaşınız hala o eski günlerdeki gibi kalmış, pek ufkunu genişletememiş o yüzden belki de eskiden sizi rahatsız etmeyen muhabbetleri belli bir seviyeye geldiğiniz için artık sizi rahatsız ediyor. Bu da çok normal bir durum aslında. Ayrıca insanlar bir şeyler yaşadıkça yaş aldıkça değişir o yüzden artık biriyle eskisi gibi olamamak, eskisi gibi o kişinin sohbetinden keyif alamamak çok normal bir durum.
Arkadaşınızı gerçekten seviyorsanız ve iyi bir insan olduğunu düşünüyorsanız arkadaşlığınızı bitirmeyin ama "en iyi arkadaşım" modundan çıkın bence biraz mesafeli olun, kendisi bundan da rahatsızlık duyarsa bitirmek isterse bitirsin, arkadaşınız da olsa size saygı duymalı bir yerde.

Genişletmek için tıkla...

Huzurkovalayankus .!.:

Kadınlar sadece benzer koşullara sahip olduğu benzer gelir durumundaki benzer güzellikteki kızlarla arkadaş olur diye bir laf var, bu doğru mu sizce?

Genişletmek için tıkla...

Huzurkovalayankus .!.:

Belki haklısınızdır ama yazı okunabilir bir uzunlukta kalsın diye çok yer sildim. Ortaokulu liseyi daha uzun yazmıştım mesela o cümlelerde genel durum diğer insanlardan bahsediyordum onlar yok şuan.

Çok fazla ben diyor olabilirim ama kendi açımdan bakıyorum olaya sürekli ve açıkçası onun tarafını görmekte de zorlanıyorum, keşke bu konuda daha iyi olsam

Genişletmek için tıkla...

Huzurkovalayankus .!.:

Bir de kaderciliği beni yormaya başladı, pandemide ikimiz de kilo aldık ama ben bir yıl içinde verdim ve formumu korumak için aşırı dikkat ediyorum. Dışarıda şekerli şeyler tüketmiyorum asla. O herkesin belli kilosu var genetik diyor diyet yapmıyor. Ben yemezsem darılıp güceniyor, senin yememen beni kötü hissettiriyor diye. İçim ne kadar dolmuş ya.

Genişletmek için tıkla...

Six Feet Under .!.:

Arkadaşınız biraz densiz , nerede ne konuşacağını nasıl davranacağını bilmiyor yol yordam görmemiş biri gibi.

Hayatta her şey değişiyor , arkadaşlıklar da değişebilir bunca yıldır arkadaş diye günün sonunda ortak paydada buluşamıyorsanız uzatmak gereksiz bence.

Maddi durumlarınız çok farklı iken aynı anaokuluna nasıl gittiniz merak ettim.

Genişletmek için tıkla...

Umberlee .!.:

Çok basit bir açıklaması var "büyüyorsunuz ve değişiyorsunuz". Bu çok normal. İte kaka arkadaşlık ya da ilişki yürümez zaten.

Genişletmek için tıkla...

Huzurkovalayankus .!.:

Selam arkadaşlar,

Samimi bir şekilde yazacağım, burada kiminize kardeşimmişsiniz gibi kiminize bir büyüğüm olarak tavsiyelerde bulundum şimdiye kadar. Sizde ricam bunu çevrenizdenmişim gibi değerlendirmeniz.

Benim neredeyse hayatım boyunca tanıdığım yakın bir arkadaşım var. Anasınıfına giderken tanıştık, maddi durumlarımız farklıydı ama bu çocuk olarak arkadaş olmaya asla engel değil, sonuçta forma giyip beslenme yiyoruz.

Sonrasında lise sınavına girdik, ben daha başarılıydım, özel bir okuldan burs kazandım fen lisesi yerine oraya gittim. Onun okulu kötü değildi ama şehirdeki en kötü Anadolu lisesiydi diyeyim.

Lise de bitti. Üniversitede ben yüksek puanlı bir okula gittim, büyük şehirlerimizden birinde sevdiğim ama iş grantisi yok denilen bir alanı okudum. Arkadaşım da sözelden sınava girip bir bölüm tercih etti, bu bölümün çok büyük olanakları vardı ama okulu küçük bir şehirdeydi.

Üniversite bitince ikimiz de yüksek lisansa başladık. Sonrasında ben bir şekilde ucundan kıyısından iş bulmaya başladım. Düzenli olmasa da bir gelirim oldu, okuduğum şehre yerleştim, kendi evimi kurdum, aileden destekle ve birikimlerimle arabamı aldım. O ise şuan aile evinde kaldı, ben her memleketime gittiğimde kendisini ziyaret ediyorum ama bana artık kötü hissettirmeye başladı. Ne zaman buluşsak bana sen bizi unuttun buraları unuttun diyor, kaplumbağa kabuğunu beğenmiyorsun diyor, ama bu doğru değil ben memleketimi çok seviyorum zaten ve özlüyorum da. En ufak unutkanlığımı abartıyor ve ben kendimi özür dilerken buluyorum. Geçen yıl doğum gününü unuttum mesela onun, aklımdan çıkmış yani, gün içinde kutladım yine. Niye gece yarısı yazmadım diye sinirlendi. O da bana yazmadı, hoş ben kendi doğum günümü de unutmuştum sevgilim kutlayana kadar. İkimizin de ilişkileri var ama onlar mecburen uzak mesafeye döndüler, ikisi de iş bulamadı memleketlerine döndüler. Benim sevgilim benimle aynı koşullarda hatta daha iyi.

Geçtiğimiz hafta onu eve çağırdım bütün iş ve okul saatlerim dışında gezdirdim sürekli elini cebine attırmadım, sürekli yerli yersiz konuşup gittiğimiz her yerde pot kırdığı için iyice soğudum ama. Örneğin bir pastaneye gidiyoruz, siparişi alan ve fırında çalışan farklı görevliler var. İnatla siparişini fırıncıya vermeye çalışıyor adam yönlendiriyor sinirleniyor, sesini yükseltiyor, büyük zincir yerlerde garsonların önünde eğilip bükülüyor. Sevgilim ve benim için önemli olduğunu söylediğim lezzetli bir yere götürüyorum "kanka alınma ama yemekler çok kötü" diyor ama tabağını bitiriyor. En son çay içelim diye oturduğumuz yerde iki gündür dışkılayamadığını yüksek sesle anlatmaya başlayınca bende bir şeyler koptu. Bilmiyorum haksız mıyım ama insanın biraz özelinin olması lazım. Şimdi o memlekete döndü ama bana yine tripli gibi. Otobüse binince beni unuttun yazmış ben şimdi ne yapayım yani? Arkadaşlıkların bir ömrü olabiliyor mu? Kadınlar sadece benzer koşullara sahip olduğu benzer gelir durumundaki benzer güzellikteki kızlarla arkadaş olur diye bir laf var, bu doğru mu sizce?

Genişletmek için tıkla...

Huzurkovalayankus .!.:

Selam arkadaşlar,

Samimi bir şekilde yazacağım, burada kiminize kardeşimmişsiniz gibi kiminize bir büyüğüm olarak tavsiyelerde bulundum şimdiye kadar. Sizde ricam bunu çevrenizdenmişim gibi değerlendirmeniz.

Benim neredeyse hayatım boyunca tanıdığım yakın bir arkadaşım var. Anasınıfına giderken tanıştık, maddi durumlarımız farklıydı ama bu çocuk olarak arkadaş olmaya asla engel değil, sonuçta forma giyip beslenme yiyoruz.

Sonrasında lise sınavına girdik, ben daha başarılıydım, özel bir okuldan burs kazandım fen lisesi yerine oraya gittim. Onun okulu kötü değildi ama şehirdeki en kötü Anadolu lisesiydi diyeyim.

Lise de bitti. Üniversitede ben yüksek puanlı bir okula gittim, büyük şehirlerimizden birinde sevdiğim ama iş grantisi yok denilen bir alanı okudum. Arkadaşım da sözelden sınava girip bir bölüm tercih etti, bu bölümün çok büyük olanakları vardı ama okulu küçük bir şehirdeydi.

Üniversite bitince ikimiz de yüksek lisansa başladık. Sonrasında ben bir şekilde ucundan kıyısından iş bulmaya başladım. Düzenli olmasa da bir gelirim oldu, okuduğum şehre yerleştim, kendi evimi kurdum, aileden destekle ve birikimlerimle arabamı aldım. O ise şuan aile evinde kaldı, ben her memleketime gittiğimde kendisini ziyaret ediyorum ama bana artık kötü hissettirmeye başladı. Ne zaman buluşsak bana sen bizi unuttun buraları unuttun diyor, kaplumbağa kabuğunu beğenmiyorsun diyor, ama bu doğru değil ben memleketimi çok seviyorum zaten ve özlüyorum da. En ufak unutkanlığımı abartıyor ve ben kendimi özür dilerken buluyorum. Geçen yıl doğum gününü unuttum mesela onun, aklımdan çıkmış yani, gün içinde kutladım yine. Niye gece yarısı yazmadım diye sinirlendi. O da bana yazmadı, hoş ben kendi doğum günümü de unutmuştum sevgilim kutlayana kadar. İkimizin de ilişkileri var ama onlar mecburen uzak mesafeye döndüler, ikisi de iş bulamadı memleketlerine döndüler. Benim sevgilim benimle aynı koşullarda hatta daha iyi.

Geçtiğimiz hafta onu eve çağırdım bütün iş ve okul saatlerim dışında gezdirdim sürekli elini cebine attırmadım, sürekli yerli yersiz konuşup gittiğimiz her yerde pot kırdığı için iyice soğudum ama. Örneğin bir pastaneye gidiyoruz, siparişi alan ve fırında çalışan farklı görevliler var. İnatla siparişini fırıncıya vermeye çalışıyor adam yönlendiriyor sinirleniyor, sesini yükseltiyor, büyük zincir yerlerde garsonların önünde eğilip bükülüyor. Sevgilim ve benim için önemli olduğunu söylediğim lezzetli bir yere götürüyorum "kanka alınma ama yemekler çok kötü" diyor ama tabağını bitiriyor. En son çay içelim diye oturduğumuz yerde iki gündür dışkılayamadığını yüksek sesle anlatmaya başlayınca bende bir şeyler koptu. Bilmiyorum haksız mıyım ama insanın biraz özelinin olması lazım. Şimdi o memlekete döndü ama bana yine tripli gibi. Otobüse binince beni unuttun yazmış ben şimdi ne yapayım yani? Arkadaşlıkların bir ömrü olabiliyor mu? Kadınlar sadece benzer koşullara sahip olduğu benzer gelir durumundaki benzer güzellikteki kızlarla arkadaş olur diye bir laf var, bu doğru mu sizce?

Genişletmek için tıkla...