- 14 Nisan 2013
- 1.698
- 1.923
- 408
Sorun bende mi, ne yapsam bilmiyorum.
Benim sadece bazı kurallarım var saygıyla ilgili.
Arkadaşlarıma, dostlarıma, aileme içten içe öyle büyük bir sevgi besliyorum ki kendime kızıyorum.
Kalmadı, elimde avucumda kalmadı.
Bütün iyi niyetlerimi öldürmek için ellerinden geleni yapıyorlar.
Benim de hatalarım var elbette ama ben dostlarımı kırdığım an hemen gönlünü almaya çalışan biriyim.
Ben dostlarımı olduğu gibi de kabullenirim peki ya onlar neden böyleler?
Hayatımdan çıkarttım çoğunu.
Geriye kalanlardan bir tanesi her konuştuğumuzda huzursuz ediyor, beni mutlu eden konu hakkında özellikle kötü şeyler söylüyor.
Onu da hayatımdan çıkartmaya çalıştım ama kalmak için de ısrar ediyor.
Çünkü ona benden başka kimse bu kadar iyi davranmıyor, başkalarına da aynısını yapınca birbirlerine giriyorlar, kaç kere kavgadan ayırdım onu.
Diğeri ise kendi kendine değişik hallere giriyor, benimle kendini yarıştırıyor, rekabet yaratmaya çalışıyor.
Ben rakip olmak istemiyorum, her şeyimi paylaşabilecek kadar güvenmek istiyorum sadece ama olmuyor.
Ve diğer arkadaşım, yüzüme karşı çok iyi ama geçmişimde yaşadığım zor zamanları anlatıyor ortak tanıdıklarımıza, onlardan imalı bir şekilde duyuyorum.
Bu kadar insan kötü sen mi iyisin diyeceksiniz ama ne desem bilmiyorum, bu duruma hiçbir açıklama getiremiyorum.
Sanırım içimi dökmek istedim çünkü artık kimseyle tanışıp arkadaş olmak istemiyorum, ben bu işi başaramıyorum.
Benim sadece bazı kurallarım var saygıyla ilgili.
Arkadaşlarıma, dostlarıma, aileme içten içe öyle büyük bir sevgi besliyorum ki kendime kızıyorum.
Kalmadı, elimde avucumda kalmadı.
Bütün iyi niyetlerimi öldürmek için ellerinden geleni yapıyorlar.
Benim de hatalarım var elbette ama ben dostlarımı kırdığım an hemen gönlünü almaya çalışan biriyim.
Ben dostlarımı olduğu gibi de kabullenirim peki ya onlar neden böyleler?
Hayatımdan çıkarttım çoğunu.
Geriye kalanlardan bir tanesi her konuştuğumuzda huzursuz ediyor, beni mutlu eden konu hakkında özellikle kötü şeyler söylüyor.
Onu da hayatımdan çıkartmaya çalıştım ama kalmak için de ısrar ediyor.
Çünkü ona benden başka kimse bu kadar iyi davranmıyor, başkalarına da aynısını yapınca birbirlerine giriyorlar, kaç kere kavgadan ayırdım onu.
Diğeri ise kendi kendine değişik hallere giriyor, benimle kendini yarıştırıyor, rekabet yaratmaya çalışıyor.
Ben rakip olmak istemiyorum, her şeyimi paylaşabilecek kadar güvenmek istiyorum sadece ama olmuyor.
Ve diğer arkadaşım, yüzüme karşı çok iyi ama geçmişimde yaşadığım zor zamanları anlatıyor ortak tanıdıklarımıza, onlardan imalı bir şekilde duyuyorum.
Bu kadar insan kötü sen mi iyisin diyeceksiniz ama ne desem bilmiyorum, bu duruma hiçbir açıklama getiremiyorum.
Sanırım içimi dökmek istedim çünkü artık kimseyle tanışıp arkadaş olmak istemiyorum, ben bu işi başaramıyorum.
Son düzenleme:
