Bir yetişkinin kronikleşen anne hayal kırıklığı.

ruholmez

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Ocak 2012
480
2
46
İstanbul
Arkadaşlar bu konuda bana fikir verir misiniz?

37 yaşındayım,evliyim,anneme ihtiyacım yok.yıllarca babama kızdım agresif diye.şimdi anlıyorum annemde sorunun bir parçası.kardeşlerim evlenince annemin gerçek yüzünü gördüm.tüm kardeşlerime benden daha imtiyazlı davrandı.özellikle bir kardeşime iyice bağımlılık geliştirdi.o kardeşimin annemi çok düşündüğü yok.kendine dönük ve olgunlaşamadı.kötü günümdede iyi günümdede yanımda olmadı.bu şehre gelir iki kardeşime gelir bana gelmez.bahane üretir.eşimde ilgili ona karşı.

Bu durum beni depresyona itmeye başladı.Bunu ona söyledim.Sanırım bunu fark ettim diye iyice uzaklaştı.Annemin eğitimi düşük.kardeşleriminde.Ben eğitimli biriyim,eşimde.Bu sebeplede uzak hissediyor mu,bilmiyorum.kafam çok karışık.Hepten uzak durursam 60 yaşındaki bu insanı çok üzer miyim?Bundan sebep kardeşlerimle aram açılır mı?Bu durum bende çöküntüde oluşturuyor.Ama onlar emekli paralarını bile yemediler.Kardeşimi kolluyorlar hala.Acıyorum bir yandan.Ama beni gözden çıkarmış gibi.ANNEM BU ÇOK ACI.Tavır koyup cezalandırmalımıyım?Annem beni sevmiyor tam böyle hissediyorum.Aile üyelerinde başka bana böyle yaklaşan yok.Birbirimize yabancı gibiyiz.öfke ,hayal kırıklığı...
ne yapmalıyım,arkadaşlar.
 
Kardeşinizin daha çok ihtiyacı olduğu için anneniz onunla çok ilgileniyor olabilir.
bir anne asla evlatlarını ayırmaz.
Ama kardeşiniz problemli ve görünürde desteğe daha çok ihtiyacı var. Anneciğiniz size çok güvendiği için ilgisini ona yoğunlaştırmış olabilir.
Güçlü çocuğunun çok da kendine ihtiyacı olmadığını düşünebiliyor bazı ebeveynler. Aslında çok büyük hata.
Çünkü tüm çocukların eşit oranda anne ve baba sevgisine ihtiyacı var.
 
yazında cevabı vermişsin, Anneme ihtiyacım yok demişsin.

Annende bunu anlamış ve kendine ihtiyaç duyan diğer kardeşlerine yönelmiş.

yüreğinde diğer kardeşlerini sevdiği kadar seni seviyordur eminim. ama bunu nasıl göstereceğini bilemiyordur.

birde insan kendine ihtiyaç duyanları tercih ediyor. böylece işe yaradığını hissediyor.
 
Sİz evladısınız mutlaka seviyodur. Sizi güçlü görüp ona ihtiyacınız olmadığını düşünüyor olabilir.Belki duygularını gösteremiyor. Kırmayın bence annenizi.
 
Uzak durmayın annenizden. O hatalı diye siz de hata yapmayın.
Anennizi bu kadar sevmeseydiniz umursamazdınız yaptıklarını. İçiniz acıyor belli.
Ne kadar zamanımız kaldı bilemiyoruz.
Yaş ilerledikçe zamanımızın azaldığını daha iyi farkedebiliyoruz.
Siz de kalan zamanınızı iyi değerlendirin.
İyi anne olamadı diye iyi evlat olmaktan vazgeçmeyin.
Ne olursa olsun anneniz o sizin.
Kalbini kırmayın.
Sonraki pişmanlığınız ömür boyu yakar sizi yoksa...
 
siz de anneniz de sizin ona ihtiyacinizin olmadiginin farkindasiniz.

Sevgisini göstermeyi bildigi tek yol sefkat göstermektir belki kadinin, bu yüzden de ihtiyaci oldugunu düsündügü
cocuklarina yönelmistir.

Siz ondan uzaklasmak yerine, sevgiyi göstermenin baska yollarinin oldugunu gösterebilirsiniz.

Ama konusmadan, izah etmeden, akil vermeden. Siz sadece ona sevginizi gösterin ve bence bir karsilik
da beklemeyin.

Anneniz de sizi büyütürken bir karsilik beklememistir bence..
 

acil çıkmam gerekti şu an dönebildim,yanlış anlaşılmasın.

aslında tüm kardeşlerimin evi var bir tek benim yok.Geçim konusunda ihtiyacım yok.Hepsinede ev alırken destek oldu.sadece bir kardeşim ikinci kez evleniyo ve ev krrdisi ödüyo ona çok destekler,gece gündüz onu düşünüyo.Beni arasa o kardeşimin bir işi olduğunda.öyle soğudum ki.Kendi çocuğuma özen göstericem tek faidesi bu oldu.
 
Sİz evladısınız mutlaka seviyodur. Sizi güçlü görüp ona ihtiyacınız olmadığını düşünüyor olabilir.Belki duygularını gösteremiyor. Kırmayın bence annenizi.

bilmiyorum onu suçladığımı bildiği için duygularını gösteremiyor olabilir.çocuğum doğmadı gelmedi diğer kardeşimin ikinci evliliği için 3 kez geldi.para yardımı yaptılar.Ben evlenirken bir çöp almadılar.Babam bile yanlış oldu diyormuş annemde tık yok.Hoş bu saatten sonra bir şeylerini asla kabul etmem.zaten konu bu ayrımcılık.
 

ben zaten sonra pişman olmaktan korkuyorum yoksa aramıcam sormucam.Bir keresinde bana senin derdin olunca sabaha kadar uyuyamaıyorum sen kocanla barışıyorsun haberim olmuyor dedi.Bazı büyüklerim öldü arkalarından onlarla az zaman geçirdim diye çok üzüldüm.çocukluğum onlarla geçti.sonra yaşlı diye yanlarına uğrmadık.
 
Sizinle benzer duyguları yaşıyorum...Derine inmek istemiyorum.... Ben annemle bu konuları konuştuğumda farkında olmadığı şeylerin daha çok olduğunu hissettim..Bazı şeyleri üstüne basa basa söylesem,kırgınlıklarımı ifade etmek için çalışsam da pek işe yaramadı..Bazı pişmanlıkları yüzünden özür diledi tabi ama tavrı değişmedi..O yüzden annemin bazı sözleri bana yapmacık ve sahte geliyor malesef...Tabi bunun asıl nedeninin anneannem ,daha da inersem dedem olduğunu biliyorum...Dedem demek bile istemem ama dil alışkanlığı işte....Bir çok gerçeği yıllar sonra öğrenmek yıktı bizi ailece..Ama hala örtbas derdinde,aman duyulmasın derdinde bazı aile bireyleri...

Düşündüm ne yapabilirim ,nasıl davranabilirim diye...Ve tek bulabildiğim çözüm şu oldu...Anneden babadan beklentilerini yüksek tutmayacaksın..Böyle bir karaktere sahiplerse..Çünkü ne kadar çok beklenti içine girersen o kadar hayal kırıklığı oluyor..Beklentiden kastim maddi değil elbette....Ben anne olunca nasıl anne olmamak gerektiğini öğrendim..Şimdi 2 çocuk annesiyim ve onlar için elimden geleni yapmaya çalışıyorum..Sevildiklerini bilen 2 mutlu sağlıklı çocuk yetiştirebilme derdindeyim......Benim ailem eşim ve çocuklarım artık.....
 
ben zaten sonra pişman olmaktan korkuyorum yoksa aramıcam sormucam.Bir keresinde bana senin derdin olunca sabaha kadar uyuyamaıyorum sen kocanla barışıyorsun haberim olmuyor dedi..

Bakın aslında sizi önemsediğini göstermiş.
Annenizle konuşun. Ona ihtiyacınız olduğunu söyleyin.
Ne hissettiklerinizi tek tek anlatın.
 
arkadaşım anne babanızın hangi kardeşinize ne kadar para harcadağına kafa yormayın. anne babamız da olsa sonuçta onların parası ve istedikleri gibi harcarlar. tamam adil olsalar güzel olurda olmadılar diye bize yaptıkları tüm emekleri de görmezden mi gelecez?

onların sizin üzerinizde emeği çok. bunu reddemezsiniz. eğer size kasıtlı olarak zulüm de etmemişlerse böyle nefret etmeye hakkınız yoktur. cahiller diye küçümsemeye de hakkınız yoktur. imkanları olmamıştır, okuyamamışlardır ama en azından sizi okutmuşlar, size bu şansı sunmuşlar. bunun için şükredip onları yargılamayı bırakın.

insanları birer sorun ya da sorunun parçası olarak görmek yerine herkesi olduğu gibi kabul etmeye çalışırsanız hem nefret hissetmezsiniz hem de beklentilerinizi de düşürdüğünüz için hayal kırıklığı yaşamazsınız. onları da olduğu gibi kabul edin ve beklentilerinizi azaltın. bırakın nasıl istiyorlarsa öyle davransınlar, sevsinler, ilgisinler. siz kendi hayatınızla ilgilenin. onlarla da arada konuşun, gönüllerini hoş tutun. size ne kadar eziyet etmiş ya da haksız davranmış olsalar da ne de olsa anne babadır. hakları o kadar çoktur ki üzerimizde bunların lafı bile olmamalı.

ben ne hissettiğinizi anlıyorum. çünkü ben de ergenlikte anneme bu konudan dolayı çok kızardım. erkek kardeşlerime daha ayrıcalıklı davranır, onlara sevgisini gösterir oysa bana hiç göstermezdi. kendimi fazlalık gibi hissederdim çoğu zaman. sonra düşündüm kendi kendime. bu düşüncelerimin bana faydası var mı? yok yere kendimiz üzüp hırpalıyorum ve anneme de kızıyorum. en iyisi onu olduğu gibi kabul edeyim dedim. çünkü o da nasıl görmüşse ailesinden nasıl yetişmişse onu gösteriyor. böyle düşünüp bakışımı değiştirmeye çalıştım. ve sonra annemle ilişkimiz daha iyi oldu. ona karşı olan duygularım değiştiği ve yargılamayı bıraktığım için kendimi daha iyi de hissettim. ve annemde zamanla sevgisini gösterdi. onun yetişme tarzı sevgisini göstermeyi zorlaştırıyordu ve yıllar yıllar sonra zor da olsa bunu, beni de diğer kardeşlerim gibi sevdiğini görebildim...

bu yüzden en başta kendiniz ve sonra da yaşlı anneniz için bu yargılamaları bir kenara koymanızı öneririm. kabul edin ve beklentilerinizi azaltın. anneniz sizi seviyordur, sadece göstermekte zorlanıyordur,ya da belki de nasıl göstereceğini bilmiyordur. belki de dediğiniz gibi kendi başına ayakta durduğunuz için buna ihtiyaç duyduğunuzu bile bilmiyordur. bu yüzden kafanızda bunu büyütüp annenizden uzaklaşmayın. affedin ve sevgisini gösterme tarzını kabul edin...
 

Demek ki sizi düşünüyormuş..... Ben hastanede erken doğum tehlikesi yüzünden yatarken kolumda serumlarlaydım ve uykusuzluktan ölüyordum anneme tv yi kapatalım dedim..Malum günlerdir,aylardır hastanede yatıyordum..Her saniye doğum yapıcam korkusu içindeyim...Saat gece yarısı yarımdı ,annemin vediği cevap "kaç gündür haberleri izleyemiyorum,dünyadan bir haber kaldım..." Çok rahattır hem de fazlasıyla rahat....
 
Son düzenleyen: Moderatör:

Benzer durum olduğunu öyle hissettim ki.Sağ olun.onların öyle olmsını sağlayan bir kültürleri,düşünce sistemleri de var.Ama insan ektiğini biçer.Çok yakın olamam.onlarda bunu sindirecek.Bende sizin gibi en azından ailemi kendi çekirdek ailemi kurtarma peşindeyim.Akrabalarım,dostlarım sağolsun.
 

sizin yaptığınızı yapacak kadar olgun hissetmiyorum kendimi şu an.Yardım almayı düşünüyorum.Belki annem olduğu için. normalde ilişkileri çok zorlamam.Üstelik bu içimden gelir.aslında masum değiller biliyorum ama söylediğiniz noktalara biraz gelmem gerek.oldukları gibi kabul etmek...
 

saol canım yaramı kaşıdın.Benim annem doğumuma gelmedi.Diğerlerine gitti.Amcamın eşi var o bu konuda çok dikkatli.çocukları için.çocukları onu çok seviyor.Ve çocuklar arasında bir bağlılık bir paylaşım var.Hani derler ya balık baştan kokar.biz de anne baba ve kardeş ilşkileri kopuk.Ben kısmen uyanık olmaya çalışıyorum.Bir kardeşim ötekini şikayet ederken sakin ol,birbirimizi idare etcez diyorum.öyle işte...
 

Amin inşallah herşey daha iyiye gider hayatınızda...Benim annem eğitimli biri..Babam da öyle..Ama bazı şeyler eğitimli olmakla da aşılamıyor..Eğitimden kastım tahsil..Nice ilkokul mezunu anne babalar var...Çocuklarını çiçek gibi yetişirmişler,sevgiyi,şefkati eksik etmemişler.....Anne -baba olarak çocuklarımıza vereceğimiz sevgi,şefkat vs sadece çocuklarımızı değil tüm yaşantılarını,onların da çocuklarını hatta torunlarımızı hemen herşeyi olumlu ya da olumsuz yönde etkiliyor......İnsan geçmişi düzeltemiyor..Çok zor ama geleceğe umutla bakmaya çalışmak lazım...Hayat geçmişe bakarak yaşanmıyor...Sonu depresyon..Kimseye faydası yok bunun.....Geleceğimize yön verebilmemiz için mutlu olmayı bilmeliyiz...Bardağın dolu tarafını görmeye çalışmalıyız..Polyanna olalım demiyorum ama madem bu hayata geldik yaşayacağız..Mutlu olmak için çalışacağız...
 
Anneler tum evlatlarini severler ama bazi yonlerden zayif oldugunu bildigi cocugunun uzerine daha cok dusermis.

Sizinki de o hesap. Siz ve esiniz guclu oldugunuz icin sizin kendisine ihtiyaci olmadigini dusunuyor olabilir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…