- 9 Ocak 2016
- 86
- 86
- 88
- Konu Sahibi hesapsilindi
- #1
Merhaba, hayatın zorlu sacma yorgun donemlerınden gecen herkes gıbı herseyın benım uzerımde oldugunu ve atlatamayacagımı dusundugum bır donemden gecıyorum. Erkek arkadasım tarafından sıddete ugradım 2 ay oldu sıkayet ettım uzaklastırma alındı mahkeme olucak vs vs ama hıcbırı ne yasadıgım olayın bır sanıye olsun gozumun onunden gıtmesıne yarıyor ne de devam edebılmeme iyi hıssetmeme, sankı iyi hissedecegım tek sey onun ozuru onun yalvarması gıbı gelıyor, yanlıs bılıyorum ama onsuz cok yalnızım, 28 yasındayım muhendısım kendım yasıyorum tabıkı arkadaslarım vs var ama bu olayı anlatabılecegım omzunda aglayabılecegım bırılerı yok sankı sadece onun omzu derdıme derman olur gibi gelıyor ama tabı bunun ıcın sıkayetımı gerı cekmem gerekıyor bunu da gururuma kendıme yedıremıyorum ama boyle de yalnız ve onsuz cok mutsuzum, her turlu cıkıs kapanmıs gıbı hıssedıyorum haftaıcı bır sekılde gecıyor calısıyorum ama haftasonu oldugu zaman kurdugumuz evdekı her esya sankı onunla konusuyor (evlenmeyi dusundugumuz için ev tutup kurmustuk ve ben orda kendım yasamaya baslamıstım) , ızdırap gıbı gelıyor hersey, ama evden cıkmaya ne gucum var ne ruhum ıstıyor, napıcam ben nasıl kurtulucam bu psıkolojıden bu yalnızlıktan onu boyle severken hala (bunu yazarken utanıyorum) nasıl bır hayat kurabılıcem, en buyuk hayalım kızımın olmasıydı buna hıc kavusamamaktan cok korkuyorum, artık tum ınsanlardan cok korkuyorum