Canım ya benim erkek arkadaşımda il dışında okuyor 2 aya yakındır görmüyorum "Sokağa çıktığımda,okulda sürekli el ele gezen sevgililer,nişanlılar olmakta.Ve ben hep özlemekteyim." şu cümlede kendimi buldum. Allah sabrını veriyor inan, biraz daha bekle okulun bitsin o zaman sabrettiğine değecek.
Zoruma giden uzakta olması değil,günübirlik görebilmem ve ailemin hala bilmemesi.
Onlar bilse iyi karşılasalar bu durumu yüküm biraz daha hafifler.Biraz daha sabır dediğin gibi.Başka çare yok.
Tek çocuk musun peki ailenin tepkisi üstüne düştüklerinden mi yoksa yanlış bi karar vermemen için mi tutucular mı? Alıp aileni konuşsan anlayışla karşılamazlar mı hiç?
Hayır tek çocuk değilim.Kardeşim var bi tane.Okulumu bırakmamdan korkuyorlar.Biraz zor canım.Galiba bir de kız olmanın etkisi de var.İlk başta öğrendiklerinde ya okul yada evlenmek demişlerdi.Bu kadar yani.
Durumm ciddi yani anladım.. Çözüm üretemiyorum malesef ama olsun sen erkek arkadaşınla iyi ol mutlu ol bunları sorun etme canım sabrın sonu selamettir unutma hiç bunaldığında böyle yazıp kendini rahatlat içine atma
Canim sen belirli bir yaşa gelmişsin, belirli bir olgunuga ulaşmişsin üniversite 3 teyim diyorsun. Ailen neden bu kadar sıkı davraniyor ki sana :26:
Hani acaba küçüklükte kötü bir olay mi yaşadin da ailen seni böyle her şeyden korumaya çalişiyor ?
Merhaba arkadaşlar benim derdim üç sene boyunca sevdiğim insanla ayda yada iki ayda bir günübirlik görüşebilmek.Bazen o kadar zoruma gidiyor ki..Üç sene boyunca ne doğum gününde beraber olduk,ne yılbaşında ne de diğer özel günlerde..Bunu geçtim ailem bilmiyor.Sürekli gizli saklı görüşüyorum halen.Üniversite 3 deyim.1 senem kaldı dayan diyorum bazen dayanamıyorum sanki.Sokağa çıktığımda,okulda sürekli el ele gezen sevgililer,nişanlılar olmakta.Ve ben hep özlemekteyim.Görüşeceğimiz zaman bile telaşla görüşüyoruz aman biri görmesin aman biri birşey yapmasın.Yani rahat olamıyorum bir türlü.Ne yaptığımızı anlıyamıyorum.Bazen ağlıyorum çok özlemekten.Görüştüğümüz gün içinde en fazla 8 saat vaktimiz var.Ne yaparsak ona göre yapıyoruz.Hele kış geldimi ve yaz tatili olduğunda bu üç ayada çıkabiliyor görüşememek.Şimdi söylesem kabul etmeyecekler biliyorum.İstemiyorlar ama artık yoruldum.Beklemekten değil gizli yaşamak ağarıma gidiyor kaç yaşında kızım.Ne yapmalıyım bilmiyorum.Bazen şükret diyorum.Hiç göremeyenler var diye.Ama işte bazen yeri geliyor dayanamıyorsun.Onun yanında 1 gün de olsa kalıp beraber uyumayı o kadar çok isterdim ki.En çok istediğim şeylerden biridir.Ama ne sevgilisi normal arkadaşta,kuzenimde bile bırakmazlar beni kalmaya.Hayatımda sadece 1 kez kuzenimde kaldım.Onu da annemin haberi olmadan.Zaten okuduğum şehire kazandığımda taşınmaları,sen tek başına yapamazsın,başında birileri olmalı,aman kötü şeyler olmasın demeleri herşeyi anlatıyor.Evlenene kadar seni tek bırakmayız diyorlar bana.Oysa ne hayallerim var.Ne yazık ki sadece hayal olarak kalacaklar.Neyse,içimi dökmek istedim kızlar..
Şu cümleyi düşün ve sabretmeye devam et..;
"Beklenen gün gelecekse çekilen çile kutsaldır.
Kötü bir olay yaşamadım şükür ama annem çok evhamlıdır.Biraz sinir var sinirden dolayıda hastalıkları var.Bir de bu gündüz televizyon programlarını çok izler.Kaçırılan çocuklar,başına iş gelen genç kızlar.Sonra evhamlanır.Buna yoruyorum artık annemin davranışlarını.
Evlenene kadar biz seninle beraber olacaz diyorlar da bu kadar sıkıntı da nasıl evlenecksin ki...? Yani benim bir erkek arkadaşım var diye nasıl söyleyeceksin...?:26:
Usulüne göre aileni kızdırmadan anlatsan biriyle konuştuğunu ve onlarla da tanıştırmak istediğini kabul etmezler mi canım..:44:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?