di mi ya
di mi yabende seninle aynı durumdayım malesef bir çözüm bulamıyorum
bende denemiştim onu ama artık devam etmiyorum malesef bu durumlar düzelmeden o da çözüm olmuyordi mi yaAslında bunlarla baş edevilmek için ruh sağlığımızın çok iyi olması lazım. Ama her şey tıkandığı için ruh sağlığımız da tıkanıyor maalesef. Psikiyatrden randevu aldım. Bir gideyim bakalım. O da çözüm mü bilmiyorum. En azından sakin kalırım.
Çoğu kişi bence bu süreçlerden geçiyor.Allah sizi de ferahlığı çıkarır inşallah.Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Psikiyatr a neden gidiyorsun ki, özellikle devlet ise seni dinlemeyecek terapi yapmayacak. Sikintini sorup ilaç verecek. Misal , uyku bozuklugum var. Ve ya carpintim var vs gibi . Terapiye yönlendirilen hasta çok az .di mi yaAslında bunlarla baş edevilmek için ruh sağlığımızın çok iyi olması lazım. Ama her şey tıkandığı için ruh sağlığımız da tıkanıyor maalesef. Psikiyatrden randevu aldım. Bir gideyim bakalım. O da çözüm mü bilmiyorum. En azından sakin kalırım.
annem ısrar etti diye gideceğim yoksa biliyorum. Neyse bir iki gideyim de sonra belki devam etmemPsikiyatr a neden gidiyorsun ki, özellikle devlet ise seni dinlemeyecek terapi yapmayacak. Sikintini sorup ilaç verecek. Misal , uyku bozuklugum var. Ve ya carpintim var vs gibi . Terapiye yönlendirilen hasta çok az .
Sizinle aynı dertteyim tek farkım benim işim var yeterli mi tabiki hayır.Cunku bulundugum ilde ne arkadaş nede sevgili adına birşey var.Bazen sıkıntıdan ağladım zamanlar oluyor.Ama neticede inanan insanlarıZ ve bu dünyaya zevki sefa yaşamaya gelmedik.Sabredelim ve nimetlere şükredelim.Zira dünya eglenceden ibaret bir yer değil.Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
aynen öyle. Kendini bir yere koyamama durumum var. Bu da beni çok üzüyor maalesefSizinle aynı dertteyim tek farkım benim işim var yeterli mi tabiki hayır.Cunku bulundugum ilde ne arkadaş nede sevgili adına birşey var.Bazen sıkıntıdan ağladım zamanlar oluyor.Ama neticede inanan insanlarıZ ve bu dünyaya zevki sefa yaşamaya gelmedik.Sabredelim ve nimetlere şükredelim.Zira dünya eglenceden ibaret bir yer değil.
yorumunuz için çok teşekkür ederim sağ olun :)Çoğu kişi bence bu süreçlerden geçiyor.Allah sizi de ferahlığı çıkarır inşallah.
Bende öyleydim artık evlilik olmayacak galiba diyordum.o kadar çok adamla evlilik amaciyla tanistirildim ki.hepsi de bana uymayan tiplerdi.ben begenmeZ anlasamazdim. Sonra annem haberini alırdı evlenmiş. Sen beğenmiyorsun ama bu adamlar evleniyor diyesonra ben saldım kendimi nasıl olsa olmuyor bari gönül eğlendiriyim dedim.olmaz dediğim insanla oldu.esimle tanıştım nasıl olsa bu da olmaz dedim ama şükür beş yıl oldu hayatımda.bazen de kovalamayip Allah a bırakmak gerekiyor sanki.
Haklısınız,iş yok eş yok insanların yaşın geldiği için belli beklentileri var.Ama herkesin takvimi aynı olmak zorunda değil.Ben mesela evlenmezsem diyorum fakir cocuklari okuturum belki bu sayede Allah'ın rızasını kazanırım.Neticede tek geldik tek gideceğiz.aynen öyle. Kendini bir yere koyamama durumum var. Bu da beni çok üzüyor maalesef
Ailenin yanında olması büyük şans, seni koşulsuz seven tek onlar.. Evlilik, iş konularına takılı kalma gerçekten dualar bu süreçte insanın en büyük yardımcısı.Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Yanliz geldik yanliz gidiyoruz _ onca dostum sevgilim ben yine benimleyim mi soyler oldum uzun zamandır ins is bulunur hersey gönlünce olur ama ülkenin su ekonomik durumunda is biraz zorlaştı evlilikte tamamen kısmet olur insAllahMerhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Geçmiş olsun, Allah şifa versin.Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?