biraz yeme bozukluğu üzerine konuşalım

Vander .!.:

Yüzde yüZ geçti dersem yalan söylemiş olurum...
Ama ruhumda başka insanların açtığı bir sürü yara varken bedenimde kendi açtığım yaraları hak etmediğime kanaat getirdim ayna karşısında baya ağladım...

Öfkelendim evdeki her şeyi kırdım öfkemi kustum ondan sonraki günler her şey daha iyi olacak olmasa bile çabalayacaksın telkiniyle geçti...

hak etmiyoruz çocuklarının kendileri gibi olmasını bekleyen ebevynleri asla hak etmiyoruz...

şimdi hayatımı kendi isteğime göre yaşıyorum canım nasıl isterse kimse de gıkını çıkaramıyor çünkü onlara karşı olan sorumluluklarımı elbet yerine getiriyorum...

ama ruhumda açtıkları yaraları affedemedim sadece kabullendim ara sıra bu durum çok güçsüz hissettiriyor

Genişletmek için tıkla...

Affetme zorunluluğunuz yok zaten .
Affetmek şuan medya da inanılmaz derece de pompalaniyor ama ici boşaltılmış bir davranış aslında .
Ben bu tarz şeylerde çok çok büyük kırgınliklarimda affetmekten ziyade empati olayını kullanıyorum . Daha işlevsel
Karşıdakinin yaşam ve buyutulme koşullarında düşünüp onu bir milim bile anlamamız içimizi yumuşatıp ruhumuzu daha da iyileştiriyor bence.

Yesyess .!.:

Affetme zorunluluğunuz yok zaten .
Affetmek şuan medya da inanılmaz derece de pompalaniyor ama ici boşaltılmış bir davranış aslında .
Ben bu tarz şeylerde çok çok büyük kırgınliklarimda affetmekten ziyade empati olayını kullanıyorum . Daha işlevsel
Karşıdakinin yaşam ve buyutulme koşullarında düşünüp onu bir milim bile anlamamız içimizi yumuşatıp ruhumuzu daha da iyileştiriyor bence.

Genişletmek için tıkla...

Ben anlayamıyorum affedemediğim için değil ama sanırım kabullendiğim için sinir oluyorum...

bir insanın ruhunu ancak kendi doyurabılır ne sevgili ne anne ne baba ben bu kavramların hiç birine gerçekten inanmıyorum...

pasta mı var onumde yememem gerekıyorsa yemem.
çünku zaten onun tadına bakmışımdır.
tadını bıldiğim şey yuzunden iradeyı zayıtlatmak saçma derim her zaman.
pişman olup kendımı üzmekde manasız. diğer ınsanlar o çaba içinde zaten.
kendımı en çok ben mutlu ederımm.ama yalnızlıkla,ama kıtapla,ama irademle,ama çizgimle,ama YEMEKLE

çocuklukta cinsel taciz ya da tecavüz buna sebep olabiliyor. bende de vardı ve bunu çözmem yıllar sürdü son 5 yıldır normalim diyebilirim. kendini affetmek ve sevmek ile başlıyor her şey. umarım bir daha asla tetiklenmez...

hicmakam .!.:

pasta mı var onumde yememem gerekıyorsa yemem.
çünku zaten onun tadına bakmışımdır.
tadını bıldiğim şey yuzunden iradeyı zayıtlatmak saçma derim her zaman.
pişman olup kendımı üzmekde manasız. diğer ınsanlar o çaba içinde zaten.
kendımı en çok ben mutlu ederımm.ama yalnızlıkla,ama kıtapla,ama irademle,ama çizgimle,ama YEMEKLE

Genişletmek için tıkla...

Sizin dediğiniz kadar kolay olsa kimse kilolu olmadı . Ağlayarak yemek yiyen biliyorum. Yedikçe öfkelenen öfkesi büyüdükçe yemekleri artan. Kısır bir döngü ve sizin dediğiniz gibi basit değil. Keşke olsa

Minnie Mouse .!.:

çocuklukta cinsel taciz ya da tecavüz buna sebep olabiliyor. bende de vardı ve bunu çözmem yıllar sürdü son 5 yıldır normalim diyebilirim. kendini affetmek ve sevmek ile başlıyor her şey. umarım bir daha asla tetiklenmez...

Genişletmek için tıkla...

Sizin için en iyisi neyse o olur umarım

SEHER YILDIZI .!.:

Sizin dediğiniz kadar kolay olsa kimse kilolu olmadı . Ağlayarak yemek yiyen biliyorum. Yedikçe öfkelenen öfkesi büyüdükçe yemekleri artan. Kısır bir döngü ve sizin dediğiniz gibi basit değil. Keşke olsa

Genişletmek için tıkla...

ahhh ahhhh lohusalığım zamanında bozuk psikolojimin daha da çok içine edilmişti ve kendimi yemeye verdim ama o zamanlarki yemem yemek değil tıkınmaktı
hiç ama hiç zevk almadan resmen ağzıma tepmekti yaptığım eylem
7/24 yedim sadece yedim ama ne olduğu nasıl olduğu seviyor muyum sevmiyor muyum önemli değildi
bütün sinirimi yemeklerden çıkardım resmen
ALlahım bi daha da yaşatmasın böyle bi çöküşü

Yeme bozukluğunu hiç düşünüp irdelememiştim. Ben de tüm gün aç kalıp gece yiyorum Kendinizle güzel konusun sözünüz soguk sulara attı beni resmen. Kendime çok acımasız davrandığımı fark ettim birden. Sacımı taramam, krem sürmem bile kendimi dover gibi

mavitosbik07 .!.:

Yeme bozukluğunu hiç düşünüp irdelememiştim. Ben de tüm gün aç kalıp gece yiyorum Kendinizle güzel konusun sözünüz soguk sulara attı beni resmen. Kendime çok acımasız davrandığımı fark ettim birden. Sacımı taramam, krem sürmem bile kendimi dover gibi

Genişletmek için tıkla...

Kendinizle daha çok iletişim halinde olmaya başlayabilirsiniz bence o vakit :)
Kendinizin daha farkında olarak yaşamak başta ilginç gelsede sonraları çok iyi hissettiriyor.
Illa bir şeyler yapmanıza gerek yok krem sürmek ya da sac taramak gibi, sadece farkında olsanız hislerinizin, duygularinizin , bedeninizin ,varliginizin başlangıç için yeter bence .

Geçmiş olsun bende her zaman kilolu biriydim geçen sene mide küçültme oldum şimdi normal sayılırım ama sadece bozukluk olarak düşünmüyorum ben nedense normalde yemek güzel birşey insanlar yemeyi seviyor olamaz mı illa birşey mi olması gerekir altında

Bibibella .!.:

Geçmiş olsun bende her zaman kilolu biriydim geçen sene mide küçültme oldum şimdi normal sayılırım ama sadece bozukluk olarak düşünmüyorum ben nedense normalde yemek güzel birşey insanlar yemeyi seviyor olamaz mı illa birşey mi olması gerekir altında

Genişletmek için tıkla...

Cinsellikle muhteşem bir şey mesela ama şöyle düşünün eğer bir cinsel ilişki yasamissaniz biliyorsunuzdur kadınlarda orgazm sonunda hala hareket devam ederse ağrı olur . Orgazm biter ağrı başlar .
Işte mide çeperini hiaswdinceye kadar yemek bu . Zevk veren bir şey degil .
Zevkten çıkaran bir şey .
Evet yemek zevk verir ama atak geçiren insanlar zevk aldıkları için yemezler.

Tum gundur açım.islerden sira gelmedi vs vs .Ama bir tost yedim o kadar.Aksamda sanirim tencere dolusu yemek yerim ama zayifim zayifim zayifim..

SEHER YILDIZI .!.:

Sizin dediğiniz kadar kolay olsa kimse kilolu olmadı . Ağlayarak yemek yiyen biliyorum. Yedikçe öfkelenen öfkesi büyüdükçe yemekleri artan. Kısır bir döngü ve sizin dediğiniz gibi basit değil. Keşke olsa

Genişletmek için tıkla...

ağır yaşamları ızlemenızı tavsıye ederım

Yesyess .!.:

Kendinizle daha çok iletişim halinde olmaya başlayabilirsiniz bence o vakit :)
Kendinizin daha farkında olarak yaşamak başta ilginç gelsede sonraları çok iyi hissettiriyor.
Illa bir şeyler yapmanıza gerek yok krem sürmek ya da sac taramak gibi, sadece farkında olsanız hislerinizin, duygularinizin , bedeninizin ,varliginizin başlangıç için yeter bence .

Genişletmek için tıkla...

Biraz araştırayım bunu, iyi ki açmışsınız, benim için farkındalık oldu

Bibibella .!.:

Geçmiş olsun bende her zaman kilolu biriydim geçen sene mide küçültme oldum şimdi normal sayılırım ama sadece bozukluk olarak düşünmüyorum ben nedense normalde yemek güzel birşey insanlar yemeyi seviyor olamaz mı illa birşey mi olması gerekir altında

Genişletmek için tıkla...

Tabi ki çok haklısınız. Gerçekten keyif alarak yiyenler var ki çok özendirici oluyorlar. Bir de yukarıda bir üyenin yazdığı gibi sadece tikinilan zamanlar oluyor. Ne yediğinin farkında olmadan sadece yediğim bir kaç hafta olmustu. Bir sıkıntım vardı, galiba onu düşünmemek icin yapmışım

Yesyess .!.:

Cinsellikle muhteşem bir şey mesela ama şöyle düşünün eğer bir cinsel ilişki yasamissaniz biliyorsunuzdur kadınlarda orgazm sonunda hala hareket devam ederse ağrı olur . Orgazm biter ağrı başlar .
Işte mide çeperini hiaswdinceye kadar yemek bu . Zevk veren bir şey degil .
Zevkten çıkaran bir şey .
Evet yemek zevk verir ama atak geçiren insanlar zevk aldıkları için yemezler.

Genişletmek için tıkla...

Orgazm biter ağrı başlar onu bilmiyorum hiç yaşamadım böyle birşey genelde devam eder kadınlarda orgazm seri sekilde neyse benim demek istediğim sadece bir sebebi olması gerekmiyor yemeyi seven insanlarda var sizden bahsetmiyorum ki benimde yeme ataklarım oluyor hala jormal insanlar gibi yiyemesemde

Bibibella .!.:

Orgazm biter ağrı başlar onu bilmiyorum hiç yaşamadım böyle birşey genelde devam eder kadınlarda orgazm seri sekilde neyse benim demek istediğim sadece bir sebebi olması gerekmiyor yemeyi seven insanlarda var sizden bahsetmiyorum ki benimde yeme ataklarım oluyor hala jormal insanlar gibi yiyemesemde

Genişletmek için tıkla...

Boşalma ve orgazm ayrımı yapılırsa o zaman erkeklerdeki gibi boşaldıktan sonra devam edilen hareket ağrı veya gıdıklanma tarzı bir his yaratabiliyor.

Duygusal yeme boslugu. Aynisi bendede vardi. Herseyimi yemek ile çözerdim. Cok mutlu oldugumda yemek ile kutlardim. Cok mutsuz oldugumda dedigin gibi, bir bagimli gibi abur cabur yerdim. Tabiki mutsuz oldugum zamanlar çogunluktaydi.

Diyet yapmak ondan çok zordu. O bagimliligi kirmak çok zor. Her bir diyeti bozdugunda, daha çok nüks ediyor,.. Cok kötü bir kisir döngü. Millet kilolu olmanin yemek ile alakali oldugunu düsünüyor. Degil. Psikolojik bir savas resmen. Bir maratona baslayip, en arka siralarda olmak gibi, var gücün ile bile ön siralara gelemiyorsun. Ve toplum bu konudaki yargilari tabiki fayda etmiyor.

Son yillardaki body positivity olaylari dogru adimlar, ama çok geç kalindi. Kaç jenerasyon kadin fiziksel görünüsümünden dolayi kendinden nefret etti. Hele ki bizim gençligimizde. Pop yildizlari ile, müzik videolari ile, karin kaslari ile, dergilerde modife edilmis fotolar (ama tabiki biz bilmiyoruz fotolar ile oynandigini). Öyle bir güzellik ideali pompalandi ki.

Zaten duygusal olarak zor durumda olan biz, yeme bozuklu olan, daha çok tetikledi, ilerletti. Kendimizi sevmeye imkan verilmedi. Hele Türk toplumunda kilolu isen, vebali olarak bakiyorlar sana. Burda kadin konu açiyor, esi ile mutsuz, esi hödügün teki. Ve kadinlar halen "sen kilo ver, kendine bak, ondan sonra esin degisir" gibi laflar ediyorlar. O kadar yanlis bir düsünce ki.

Bende bu iletten sadece amelyat ile kurtulabildim. Gastric bypassten sonra daha az yiyebildigim için, mecburen duygularim ile baska sekilde bas etmek zorunda kaldim. Ve zayifladikça, sporu daha iyi yapabildigim için, bu benim için spor oldu.

Su an zayifim fakat o kendine his ettigin nefret kolay gitmiyor iste. Kilo gitse bile, yillardir kendin ile barismadigin ortaya çikiyor. Ve çok zor. Sanatçi Lizzo demisti "dünyanin seni sevmedigi bir yerde, kendini sevmek o kadar zor ki". Gerçekten çok zor.

Arya_Stark01 .!.:

Duygusal yeme boslugu. Aynisi bendede vardi. Herseyimi yemek ile çözerdim. Cok mutlu oldugumda yemek ile kutlardim. Cok mutsuz oldugumda dedigin gibi, bir bagimli gibi abur cabur yerdim. Tabiki mutsuz oldugum zamanlar çogunluktaydi.

Diyet yapmak ondan çok zordu. O bagimliligi kirmak çok zor. Her bir diyeti bozdugunda, daha çok nüks ediyor,.. Cok kötü bir kisir döngü. Millet kilolu olmanin yemek ile alakali oldugunu düsünüyor. Degil. Psikolojik bir savas resmen. Bir maratona baslayip, en arka siralarda olmak gibi, var gücün ile bile ön siralara gelemiyorsun. Ve toplum bu konudaki yargilari tabiki fayda etmiyor.

Son yillardaki body positivity olaylari dogru adimlar, ama çok geç kalindi. Kaç jenerasyon kadin fiziksel görünüsümünden dolayi kendinden nefret etti. Hele ki bizim gençligimizde. Pop yildizlari ile, müzik videolari ile, karin kaslari ile, dergilerde modife edilmis fotolar (ama tabiki biz bilmiyoruz fotolar ile oynandigini). Öyle bir güzellik ideali pompalandi ki.

Zaten duygusal olarak zor durumda olan biz, yeme bozuklu olan, daha çok tetikledi, ilerletti. Kendimizi sevmeye imkan verilmedi. Hele Türk toplumunda kilolu isen, vebali olarak bakiyorlar sana. Burda kadin konu açiyor, esi ile mutsuz, esi hödügün teki. Ve kadinlar halen "sen kilo ver, kendine bak, ondan sonra esin degisir" gibi laflar ediyorlar. O kadar yanlis bir düsünce ki.

Bende bu iletten sadece amelyat ile kurtulabildim. Gastric bypassten sonra daha az yiyebildigim için, mecburen duygularim ile baska sekilde bas etmek zorunda kaldim. Ve zayifladikça, sporu daha iyi yapabildigim için, bu benim için spor oldu.

Su an zayifim fakat o kendine his ettigin nefret kolay gitmiyor iste. Kilo gitse bile, yillardir kendin ile barismadigin ortaya çikiyor. Ve çok zor. Sanatçi Lizzo demisti "dünyanin seni sevmedigi bir yerde, kendini sevmek o kadar zor ki". Gerçekten çok zor.

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel yazmışsınız

Yazdıkların ve ruh halim öylesine birbiriyle örtüşüyor ki.. ikinci doğumumdan sonra(3 ay oldu) ellerimi ağzımı gözlerimi beynimi hiç frenleyemiyorum. Korkuyorum sütüm bitecek diye,ama sağlıklı da beslenemiyorum tam anlamı ile. Bilmiyorum gerçekten benim iradem o kadar zayif ki. Aynen yazdığın gibi yapıyormuşum. Benim bu halim nolcak ya